Tuesday, August 14, 2007

ζώνη ασφαλείας


Δ υό μήνες πριν,στα όνειρα μου,είχα την αίσθηση πως βρισκόμουν σε μιά σχολή χορού,ένα κτίριο τόσο παλιό αλλά και τόσο ζεστό συγχρόνως γεμάτο ήχους,μελωδίες και βήματα χορού.
Σήμερα έχω ένα μόνιμο συναίσθημα πως έχω ξεχάσει να φορέσω την ζώνη ασφαλείας του αυτοκινήτου,και στα όνειρα μου και στην πραγματικότητα.
Τουλάχιστον τα όνειρα μου είναι και πάλι χρωματιστά!

22 comments:

  1. Kαλημέρα ...

    Να που μαζευόμαστε και πάλι σιγα-σιγά ...
    Οι φωτογράφίες που ανεβάζεις είναι πραγματικά υπέροχες και δένουν τόσο καλά με τα κείμενα σου...

    ReplyDelete
  2. Ωραία είναι να οδηγείς και χωρίς ζώνη ασφαλείας καμιά φορά..

    Υπέροχες εικόνες..

    ReplyDelete
  3. @..insomnia..
    καλησπερα
    σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια..

    ReplyDelete
  4. @..sunshine..
    χμμ δικιο εχεις μονο που καλο ειναι να το εχεις επιλεξει εσυ..
    αν οχι,κατι σαν πολυ μεγαλη ανασφαλεια μου δειχνει..
    :)
    φιλακι

    ReplyDelete
  5. Ως ήχος ομολογώ πως δε βρισκόμουν εκείνη την περίοδο σε καμία σχολή χορού.

    Ως άνθρωπος μπορώ να πω πως καμιά φορά το αίσθημα ανασφάλειας που νιώθουμε κάποιες περιόδους, ακόμα κι αν αυτό είναι αναίτιο, μας οδηγεί στην ελπίδα.
    Τούτο πάλι δε συμβαίνει όταν νιώθουμε σιγουριά είτε ομορφιάς είτε ασχήμιας στη ζωή μας.
    Η σιγουριά φέρνει πάντα την στασιμότητα.

    ReplyDelete
  6. @..ηχε μου..
    χμμμ μ αρεσει ομως η σιγουρια,ειναι σαν υπνος σε πεντακαθαρα σεντονια που μυριζουν μεσημερι καλοκαιριου..!!

    ReplyDelete
  7. H ιδιαιτεροτητα των γραπτών σου ειναι μοναδικη...
    Ομως να μην ξεχνας τη ζωνη...:-)

    ReplyDelete
  8. @..ηλιαχτιδα μου..
    δεν την ξεχνω κι ας μ ενοχλει,κι ας γκρινιαζω!!

    ReplyDelete
  9. άμα τα όνειρα έχουν χρώματα πάλι, κλέβει και λίγα η ζωή. εμένα καλό μου ακούγεται...
    χ

    ReplyDelete
  10. @..μαγια μου..
    ειναι σημαντικο τα ονειρα να ειναι χρωματιστα..
    ξερεις τι σοκ ειχα παθει οταν ξυπνουσα το πρωι και ή δεν θυμομουν να ειχα δει κανενα ονειρο,ή ηταν μεσα στην καταχνια..
    μια χαρα τωρα
    :)))

    ReplyDelete
  11. Χρωματιστά όνειρα... χρωματιστές ελπίδες!!!

    ReplyDelete
  12. όλα όμορφα στη γωνιά σου

    φιλιά φιλενάδα μου

    ReplyDelete
  13. Να ονειρεύεσαι καλή μου, και το χρώμα ποτέ να λείψει, σαν τις όμορφες πινελιές σου πάνω στον καμβά.
    Νυχτερινό φιλί.

    ReplyDelete
  14. Εμένα πάντα σχεδόν τα όνειρά μου είναι τραγικά και τρομακτικά... Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί. Σε κάποια εντόπισα μετά από πολύ ψάξιμο μέσα μου την βαθύτερη αιτία. Κι εκείνα σταμάτησαν να με στοιχειώνουν. Τα υπόλοιπα μου κρατούν μία ιδιότυπη παρέα σε έναν ύπνο που ποτέ δεν παίρνω μόνη...

    ReplyDelete
  15. @..αελλα..ισως και χρωματιστη αναμονη!!

    ReplyDelete
  16. @..παρανοια..πολυ σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια..φιλια πολλα πολλα!!

    ReplyDelete
  17. @..μιστ..την καλυτερη ευχη μου εδωσες..φιλι!!
    :)))

    ReplyDelete
  18. @..industrial..παντα πισω απο τα ονειρα υπαρχει αυτο που μας αγχωνει,που μας βασανιζει κι αλλες φορες αυτο που μας κανει ευτυχισμενους!!
    φιλια!!

    ReplyDelete
  19. πιστεύω στα όνειρα και τα νοήματά τους... έχω διαπιστώσει βέβαια πως η ψυχική μας κατάσταση είναι καθοριστική για το περιεχόμενό τους...
    και να σου πω και κάτι φεγγαρένια μου? εγώ προτιμώ τα όνειρα με τα μάτια ανοιχτά... εκεί καθορίζω εγώ το σενάριο, τη σκηνοθεσία, το casting, τη δ/νση φωτογραφίας, τη διανομή, τη μουσική... και η αλήθεια είναι ότι συχνά "φεύγω" κάνοντας όνειρα χρωματιστά... κι απ' ό,τι φαίνεται πιθανά δεν θα το αλλάξω...
    το θέμα εδώ είναι η ζώνη σαφώς! απαρέγκλιτα όταν οδηγείς, ναι!... όχι αλλού ;-))

    μωβ γλυκά φιλιά
    νατ.

    ReplyDelete
  20. @..μωβ μου..
    το επομενο ποστ ακριβως αναφερεται σ ενα αληθινοτατο ονειρο και πολυ πολυ χρωματιστο!!
    φιλια πολλα!!

    ReplyDelete
  21. Παντα οδηγώ χωρις ζώνη ασφαλείας και ζηλευω εκεινη την χορευτρια την Ισιδωρα Ντάνκαν που χορεψε τον τελευταίο της χορο χωρις ζώνη ασφαλείας ....

    ReplyDelete
  22. @..αναστασια..λυπαμαι που δεν την γνωριζω!!
    φιλια

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...