Sunday, October 27, 2013

σιωπηλές Κυριακές





Το σκέφτηκα,  καθώς χάζευα τα κλειστά παράθυρα,  περπάτησα σ' ένα δρόμο με λιγοστά αυτοκίνητα και βρέθηκα μπροστά στη βιτρίνα ενός μαγαζιού με πολύ όμορφα ρούχα..  εκεί,  τ' ορκίζομαι δεν είναι μόνιμη συνήθεια,  άνοιξα την κασετίνα μου κι άναψα τσιγάρο..  τράβηξα μια ρουφηξιά..
''οι Κυριακές,  είπα,  είναι σιωπηλές επειδή εμείς βουλώνουμε με τις παλάμες μας το στόμα τους''..  μετά;  μετά προσπέρασα έναν νεαρό σε καροτσάκι,  μια γυναίκα που πάλευε να περπατήσει με γυμνά πόδια και πλατινέ μαλλιά,   και έδειχνε πως κάποτε ήταν όμορφη,  πολύ όμορφη..
Λίγο πριν την ανηφόρα με τις σημαίες της γιορτής στα μπαλκόνια..  συνέχισα ''αμαρτία είναι να αλυσοδένουμε εκούσια τους εαυτούς μας'' 

4 comments:

  1. Νομίζω πως η τελευταία σου φράση αντικατοπτρίζεται σε πολλές πραγματικότητες!!
    Χρόνια πολλά.
    Μια όμορφη ημέρα σου εύχομαι φεγγαρένια μου και μια υπέροχη εβδομάδα! :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. χρονια πολλα μαρινα μου

      ουσιαστικη φραση αν και πιστευω οτι σχεδον ασυνειδητα ζουμε.. σχεδον οπου μας παει και οχι οπου θελουμε.. πολλα φιλια!

      Delete
  2. Μεγάλη κιόλας σε μια ζωή σταλίτσα...
    *τι σκέψεις...Εξαιρετικές ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. χχμμμ σταλιτσα!
      εξαρταται ομως ε;
      παντα για αλλους ετσι κ για αλλους αλλιως..

      φιλια!

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...