..τον σκοτωσα..και τον εθαψα ψηλα στο εκκλησακι..
..μετα πηγα στη μανα του..
ειχε ετοιμασει φαγητο και για τους δυο μας..
της το ειπα..δεν μου απαντησε..
μονο πηγε και εβαλε τα παπουτσια της..
-πηγαινε με κοντα του μου ειπε..
περπατησαμε 6 ωρες..
οταν φτασαμε στο εκκλησακι..
ειδε που.. ειχα θαψει τον γυιο της,ειχα βαλει απο πανω λουλουδια..
του ειχα φτιαξει κι ενα σταυρο..
μονο τοτε..
γυρισε και μου ειπε..πως δε θελει να με ξαναδει ποτε στα ματια της..
Ιρλανδια 1920..
οι συνθηκες ζωης των Ιρλανδων ιδιαιτερα σκληρες..
εξ αιτιας της βρετανικης πολιτικης..
αγωνας για ελευθερια κι ανεξαρτησια..
εμφυλιος πολεμος..
δυο αδερφια αντιπροσωπευτικοι χαρακτηρες της συστασης του Ιρλανδεζικου
ανταρτικου και της Ιρλανδικης κοινωνιας της εποχης γενικοτερα..
μια διαφορετικη πολιτικη εκτιμηση μπορει να νομιμοποιει τη χρηση βιας απο τη μια η την αλλη πλευρα??
ιστορικα,το εχουμε συναντησει πολλες φορες,
ακομη και με τον δικο μας εμφυλιο..
the wind that shakes the barley...
διάβασα κριτικές για το συγκεκριμένο...
ReplyDeleteκαι ήταν πολύ καλές...
όσο για το ερώτημά σου,
πιστεύω ότι η βία δεν νομιμοποιείται...
βέβαια, υπάρχει και η νόμιμη άμυνα,
αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα...
καλημέρα...
@..γιωργο..πραγματι πολυ καλη ταινια..αλλα ποοολυ βια..αντεχεις??
ReplyDelete..καλησπερα!!
Εγώ δεν αντέχω... Όχι πλέον. Το λέω και το παραδέχομαι... Εδώ κι αρκετό καιρό πια, αποφεύγω τα έργα, που ξεχειλίζουν από βία...
ReplyDelete@..aster-oid..να σου πω..εγω θελω τις 'καλες'ψαγμενες ταινιες..τελευταια κι εγω δεν αντεχω..ψαγμενο μεν αλλα πιο ευπεπτο δε..ευτυχως δεν το πολυσκεφτηκα αυτη τη φορα..αλλοιως δε θα πηγαινα..
ReplyDelete..οπωσδηποτε ειναι κι αυτο μια εμπειρια.. σε ταρακουναει μεσα στο βολεμα σου..σημερα παω 'βαβελ'..
Τα χέρια που αγκάλιαζαν κορμιά
ReplyDeleteσέρνουν σφαγμένους,
ματωμένα.
Άλλα χέρια ματωμένα
ξεχωρίζουν σαν φυτεμένα
απ' τους αγκώνες
μες στο χώμα.
Δεν θα σκουπίσεις το δάκρυ απ' τα μάτια,
για να μη βάψεις με αίμα τα μάγουλα,
για να μην κάψεις το βλέμμα και ξυπνήσεις,
για να μη δεις πως σε φαρμάκωσε το αιμάτινο ποτάμι,
για να μην καταλάβεις πως έχεις πάψει να δακρύζεις.
Τα χέρια σου
που φιλήθηκαν από βελούδινα χείλη,
χείλη πικρά σφραγίσανε,
χείλη που άσπρισαν
που έδωσαν το αίμα
στου αδελφοκτόνου πολέμου
τις σημαίες.
Τα χέρια σου
φοβάμαι να τα βλέπω
αδερφέ.
@..voria..ειναι τοσο ομορφο να λες αυτο που θελεις τοοοσο ποιητικα..!!την καληνυχτα μου!!
ReplyDelete