Παρόλο που έχουν αλλάξει τα δεδομένα, νομίζω πως περπατάμε τους ίδιους δρόμους, με διαφορετικό τρόπο. Ο χρόνος διώχνει ανθρώπους από δίπλα μας ωστόσο μας φέρνει καινούργιους κι ένας αέρας διαφορετικός φυσάει. Το παλιό έχει την αξία του, όταν καταφέρνει να διατηρήσει την ζωντάνια του και τη φρεσκάδα του. Το καινούργιο είναι απλά ακόμη ανεξερεύνητο. Και λίγο αδικημένο θα έλεγα γιατί κανείς δεν μπορεί να το αποδεχτεί χωρίς το ίχνος έστω μιας τόσης δα καχυποψίας.
-Παρακαλώ; παρακαλώ;;; Ποιός είναι;
-Γαβ;;; Τί εννοείτε γαβ;; Γιατί είναι τόσο περίεργη η φωνή σας;;;
*το χιούμορ είναι φιλοσοφία ζωής
Συνεχώς μου επαναλαμβάνεται, πως η ιδανική κατάσταση ευφορίας, μόνο ως όνειρο ύπνου μπορεί να υφίσταται.
Το σπίτι ήταν στην άκρη του χωριού, από εκεί και πέρα απλωνόταν το δάσος. Η πόρτα κλειδωμένη. Δεν είχα το κλειδί. Η παρέα μου είχε πάρει το μονοπάτι προς το λεωφορείο. Περπατούσα πίσω τους μαζί με την Ευγενία, της λέω, αν δεν ήταν η Β. εγώ δεν θα ήμουν τώρα εδώ μαζί σας. '' Άργησες να έρθεις'' μου απάντησε και προχώρησε μπροστά με τις άλλες. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήμουν χωρίς την τσάντα μου, χωρίς χρήματα και πορτοφόλι. Γύρισα στο σπίτι, η πόρτα όπως προείπα ήταν κλειδωμένη. Εμφανίστηκε η Ν. την παρακάλεσα να μπει από το πλαινό παράθυρο και να μου ανοίξει. Ξύπνησα με το γνωστό συναίσθημα ενός πολύ ζωντανού, πρωινού ονείρου.
Κάθε σπιτικό, κρύβει πίσω του τα όνειρα και τις επιθυμίες των ενοίκων του. Μια αέναη πάλη του θέλω και του μπορώ κάτι το οποίο χάνεται όταν οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τη ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα κληρονομήσει τα τούβλα, τους τοίχους, ποιός θα είναι ο επόμενος κάτοικος ή ο επόμενος ιδιοκτήτης. Τίποτα από όλα όσα έχουμε δεν είναι δικά μας. Μόνο ο μόχθος, για της εκάστοτε στιγμής το καλύτερο. Αυτό το φυλάμε σαν πολύτιμο μας και φεύγοντας το παίρνουμε μαζί μας. Τίποτα άλλο.
Παρόλο που έχουν αλλάξει τα δεδομένα, νομίζω πως περπατάμε τους ίδιους δρόμους, με διαφορετικό τρόπο. Ο χρόνος διώχνει ανθρώπους από δί...
