μια μέρα

 

χρόνος

τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι

νοσταλγία

ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια του πουκαμίσου σου,  το λευκό σου χαμόγελο,  τα χέρια σου,  όλες οι μουσικές που συνόδεψαν αυτές τις εικόνες

θύμησες

η λαχτάρα,  οι ερωδιοί,  η θάλασσα με τις δύο ακτές,  το διπλό ηλιοβασίλεμα,  το μαύρο σύννεφο που μας ακολουθούσε

μια μέρα

ίσως, όταν τριγυρνάς στις σκέψεις μου,  να είσαι ήδη ένα πνεύμα

στο παρόν

το δωμάτιο φωτίζεται με φως ηλεκτρικό,  η βροχή κάνει έναν τρυφερό χαρακτηριστικό θόρυβο,  μοιάζει με μουσική που ακούγεται από τα γύρω μπαλκόνια,  θλίψη,  συννεφιά,  κανένα από τα πουλιά δεν ήρθε στο μπαλκόνι μου