''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, December 12, 2006
η ιδεα του Ερωτα
..τελικα..ερωτευτηκες Εμενα..
η με την ιδεα του Ερωτα..??
..περισσοτερο ερωτευομαστε τον ιδιο τον ποθο..απο το αντικειμενο του..
δεν ησυχάζω εγώ από αυτόν καλή μου... τον διαβάζω, τον αναλύω, τον ξαναδιαβάζω... τόσο "έξυπνο" συγγραφέα, είχα χρόνια να συναντήσω - και γι' αυτό του συγχωρώ και την εμπορικότητα που συνειδητά υπηρετεί. Βρήκα "αδελφή ψυχή" και τα είπα:)
Να πω και από εδώ πως δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο στην Αννα Μαρία, την Αμο και άλλους πολλούς;;;
Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του Γιάλομ, τον θεωρούν τον μεγαλύτερο ψυχιάτρο του αιώνα και όχι άδικα.
Αν θες την γνώμη μου, ερωτευόμαστε γιατί μέσα απ'τα μάτια του άλλου/ης, βλέπουμε τον εαυτό μας ομορφότερο και καλύτερο. Ίσως μ'αυτή την έννοια ερωτευόμαστε τον έρωτα. Κι αυτό αναγκαίο κακό είναι, υπέροχο όμως.
«Η φαντασία παίζει το πιο άτιμο παιχνίδι. Ονειρευόμαστε κάτι ή κάποιον, πέρνουμε τα πινέλα μας και το ζωγραφίζουμε, απαστράπτον και ιδανικό. Οταν αυτό χάνεται, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε προς τι η τόση στενοχώρια. Γιατί ποτέ δεν το αποκτήσαμε, ή γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό που θέλαμε; Eτσι κυλάει μια ολόκληρη ζωή, με κατασκευασμένους μύθους, που μας κρατούν ζωντανούς για μέρες μήνες χρόνια, ένα χειμώνα, ή ένα καλοκαίρι. Οταν δεν τους πραγματοποιούμε, μένουμε με αυτή την μεταλλική γεύση της πίκρας στο στόμα. Όταν τους γνωρίζουμε, με την απογοήτευση».Από το αγαπημένο Ροκ Μυθιστορημα του Αρη Σαρτά.
Και γιατί, πολύ -πολύ απλά και πέρα από ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, να μη θεωρήσουμε πως ίσως και να ερωτευόμαστε τον ίδιο τον έρωτα ως ιδέα και ως κατάσταση; Μ' άλλα λόγια, το αίμα, που βράζει και καυτό ρέει στις φλέβες, την έξαψη, την αδρεναλίνη, που χτυπάει κόκκινο, την ένταση, που μας κάνει να τρέχουμε με χίλια, σ' όλες τις δραστηριότητές μας, την όξυνση των αισθήσεων... όλων των αισθήσεων, που κατά τα λοιπά καταστέλλει συνήθως η ρουτίνα κι η καθημερινότητα όλων μας... Καλημέρα!
@..aster-oid..ολα αυτα τα χιλια μυρια ερωτευομαστε που μας βγαζουν απο την καθημερινη ρουτινα,που κανουν το αιμα να κυλαει.. να νοιωθουμε την ζωη αστειρευτη..εμας 5 ποντους ψιλοτερους και κυριως την ασπιδα που δημιουργειται απεναντι στα πραγματικα προβληματα και τους πραγματικους φοβους της ζωης.. κι το ετερον ημισυ...που συμβαλλει??..συμβαλλει??
Ερωτευομαστε αυτον που μπορει να μας γεννα συναισθηματα. Αυτον που μας βγαζει απο τον ληθαργο. Αυτον που πρωτα μιλησε στο μυαλο μας και ετσι μοιραια ερωτευομαστε τον ερωτα του!!
Είναι λεπτές οι διαχωριστικές για να το πείς με βεβαιότητα αυτό
ReplyDeleteΠόθος , Ερωτας , Παθος , Βουτιά στο κενό !!!
μας έχει σημαδέψει ο Γιάλομ...
ReplyDelete(πάω στα προηγούμενα, γιατί έχω χάσει πολλά)
@..το ζητουμενο ειναι να αναγνωριζουμε τις γραμμες οσο λεπτες κι αν ειναι..ευκολο??
ReplyDelete@..allmylife..καταπληκτικο βιβλιο..υπεροχα νοηματα..αλλες 50 σελιδες εμειναν..μετα θα ησυχασετε..:)))))καλο βραδυ..
ReplyDeleteΕυκολο???
ReplyDeleteΚαθόλου θα έλεγα !!!!
δεν ησυχάζω εγώ από αυτόν καλή μου...
ReplyDeleteτον διαβάζω, τον αναλύω, τον ξαναδιαβάζω...
τόσο "έξυπνο" συγγραφέα, είχα χρόνια να συναντήσω - και γι' αυτό του συγχωρώ και την εμπορικότητα που συνειδητά υπηρετεί.
Βρήκα "αδελφή ψυχή" και τα είπα:)
Να πω και από εδώ πως δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο στην Αννα Μαρία, την Αμο και άλλους πολλούς;;;
@..allmylife..χαιρομαι που εχουμε κοινη αγαπη..
ReplyDeleteσχολια ουτε εγω μπορω να αφησω..μαλλον καποιο γενικοτερο προβληματακι υπαρχει..
Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του Γιάλομ, τον θεωρούν τον μεγαλύτερο ψυχιάτρο του αιώνα και όχι άδικα.
ReplyDeleteΑν θες την γνώμη μου, ερωτευόμαστε γιατί μέσα απ'τα μάτια του άλλου/ης, βλέπουμε τον εαυτό μας ομορφότερο και καλύτερο. Ίσως μ'αυτή την έννοια ερωτευόμαστε τον έρωτα. Κι αυτό αναγκαίο κακό είναι, υπέροχο όμως.
@..epsilon..για τον Γιαλομ δεν εχω λογια..
ReplyDeleteπραγματι υπεροχο να νοιωθουμε τον εαυτο μας 2 ποντους ψηλοτερο..
καληνυχτα!!
«Η φαντασία παίζει το πιο άτιμο παιχνίδι. Ονειρευόμαστε κάτι ή κάποιον, πέρνουμε τα πινέλα μας και το ζωγραφίζουμε, απαστράπτον και ιδανικό. Οταν αυτό χάνεται, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε προς τι η τόση στενοχώρια.
ReplyDeleteΓιατί ποτέ δεν το αποκτήσαμε, ή γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό που θέλαμε;
Eτσι κυλάει μια ολόκληρη ζωή, με κατασκευασμένους μύθους, που μας κρατούν ζωντανούς για μέρες μήνες χρόνια, ένα χειμώνα, ή ένα καλοκαίρι.
Οταν δεν τους πραγματοποιούμε, μένουμε με αυτή την μεταλλική γεύση της πίκρας στο στόμα. Όταν τους γνωρίζουμε, με την απογοήτευση».Από το αγαπημένο Ροκ Μυθιστορημα του Αρη Σαρτά.
Και πόσο μα πόσ δίκιο έχει...
Καλημέρες φεγγαράκι
Και γιατί, πολύ -πολύ απλά και πέρα από ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, να μη θεωρήσουμε πως ίσως και να ερωτευόμαστε τον ίδιο τον έρωτα ως ιδέα και ως κατάσταση; Μ' άλλα λόγια, το αίμα, που βράζει και καυτό ρέει στις φλέβες, την έξαψη, την αδρεναλίνη, που χτυπάει κόκκινο, την ένταση, που μας κάνει να τρέχουμε με χίλια, σ' όλες τις δραστηριότητές μας, την όξυνση των αισθήσεων... όλων των αισθήσεων, που κατά τα λοιπά καταστέλλει συνήθως η ρουτίνα κι η καθημερινότητα όλων μας...
ReplyDeleteΚαλημέρα!
Σημασια εχει οτι οταν ερωτευεσε τον ποθο η το αντικειμενο ολα ειναι τελεια:)
ReplyDeleteΜακιααα!
Ο Γιάλομ τα σπάει! Από τους αγαπημένους μου!
ReplyDeleteΑυτό το Γιάλομ τον λατρεύω!
ReplyDeleteκαι σιχαίνομαι το beta blogger!
ReplyDeleteμην λησμονεις ομως καλη μου οτι τον ποθο μας τον 'γενναει' το αντικειμενο...
ReplyDeleteΘα με κάνεις να το διαβάσω.
ReplyDeleteΌσο για τα σχόλια δεν ξέρω τι συμβαίνει.
αλήθεια έχω πρόβλημα;
Θα με κάνεις να το διαβάσω.
ReplyDeleteΌσο για τα σχόλια δεν ξέρω τι συμβαίνει.
Θα με κάνεις να το διαβάσω.
ReplyDeleteΌσο για τα σχόλια δεν ξέρω τι συμβαίνει.
Θα με κάνεις να το διαβάσω.
ReplyDeleteΌσο για τα σχόλια δεν ξέρω τι συμβαίνει.
Προσπαθώ να στείλω σχόλιο αλλά δύσκολο.Για να δούμε αυτή τη φορά...
ReplyDeleteΑν τελικά φτάσει, να πω ότι με έπεισες κι εσύ και οι υπόλοιποι. Θα διαβάσω Γιάλομ.
@..χνουδι..τον κατασκευαζουμε αναλογα με το τι εχουμε αναγκη..
ReplyDeleteκαλησπερα..!!
@..aster-oid..ολα αυτα τα χιλια μυρια ερωτευομαστε που μας βγαζουν απο την καθημερινη ρουτινα,που κανουν το αιμα να κυλαει.. να νοιωθουμε την ζωη αστειρευτη..εμας 5 ποντους ψιλοτερους και κυριως την ασπιδα που δημιουργειται απεναντι στα πραγματικα προβληματα και τους πραγματικους φοβους της ζωης..
ReplyDeleteκι το ετερον ημισυ...που συμβαλλει??..συμβαλλει??
@..ο ερωτας περναει απο το στομαχι..εξαιρετικος..
ReplyDelete@..μαυρη νταλια..εγω μια χαρα γραφω τα μηνυματα..τι ακριβως εννοεις??καλησπερα και στους δυο..
@..βασιλικη..λες??καλησπερα..!!
ReplyDelete@..amo..θα διαβασεις Γιαλομ και θα σ αρεσει..5 σχολια εστειλες..φιλι..
ReplyDelete:)))))
Το έτερον ήμισυ, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι η σπίθα, φαντάζομαι... ικανή και αναγκαία συνθήκη, γιατί κι η πυρκαϊά δίχως σπίθα δεν ξεκινάει!
ReplyDeleteΧίλια συγγνώμη!!!
ReplyDeleteΜου έδειχνε ότι δεν έφευγε το σχόλιο.
Είμαι για γέλια! :-))
@..aster-oid..μια σπιθα..??τοσος λογος ..τοσος πανικος για μια σπιθα?? καληνυχτα..!!
ReplyDelete@..amo..μα δε φταις εσυ καλο μου..τα μηχανηματα φταινε κι ειναι αληθεια πως σε πολλα ποστ κι εγω δε μπορω να απαντησω..φιλι για ζαχαρενια νυχτα..!!
ReplyDeleteΕρωτευομαστε αυτον που μπορει να μας γεννα συναισθηματα.
ReplyDeleteΑυτον που μας βγαζει απο τον ληθαργο.
Αυτον που πρωτα μιλησε στο μυαλο μας και ετσι μοιραια ερωτευομαστε τον ερωτα του!!
@..annamaria..καλημερουδια..λεπτες οι γραμμες του ερωτα..
ReplyDeleteο πόθος γεννιέται από το αντικείμενο...
ReplyDeleteχωρίς αντικείμενο, δεν υπάρχει αίσθημα, δεν υπάρχει έλξη...
δεν υπάρχει δράση, δεν υπάρχει αντίδραση...
καληνύχτα...