Wednesday, February 14, 2007

σσσςςςςςςςς.......


..σ ακουμπαω με τα ακροδαχτυλα μη σε πονεσω.. πολυτιμο μεταλο στα χερια μου..μην αφησω λακουβες λαχταρας στο δερμα σου.. σε πινω μικρες γουλιες μη τελειωσω τη γευση σου ..σ ακουω να μιλας και σιωπω μην στερεψουν οι λεξεις σου..
Ορκιζομαι σε θεους και δαιμονες, να μη σου χρεωσω τα δυο ζευγαρια μεταξωτα φτερα που εχουν φυτρωσει στα ποδια μου..τις εμπνευσμενες μερες μου..την ισορροπια της καθημερινοτητας μου..τα ονειρα μου που “χτυπουν κοκκινο”....την αλλαγη του γκρι σε χρωματα πολλα..την αυτοδεσμευση μου..
Τον ενθουσιασμο μου ,τη χαρα μου,το χαμογελο που εχει σκαλωσει στις ακρες των χειλιων μου..το διαπλατο γελιο μου..
Να μην οριοθετησω..ακριβως..το ότι ζω..γιατι θελω να ειμαστε αερας και συννεφα..κι ονειρα μαζι..νερο που κυλαει κρυσταλινο από την πηγη και καταληγει σε αστειρευτα ποταμια και θαλασσες..
Σου στελνω καθημερινα σμιλεμενες τις σιωπες μου..κι εσυ στα χερια σου τις αναπλαθεις σε ονειρα ζωης..

Κι εγω κανω δηθεν ένα μαγικο..κι επειτα ειμαστε τοσο καταπληκτικα αυλοι και ρευστοι που χωραμε παντου..στις χαραμαδες της βαριας ξυλινης πορτας μιας εκκλησιας..αναμεσα στα φυλλα των δεντρων..στο γυαλιστερο πλακοστρωτο μιας βρεγμενης πλατειας..στο παραμυθενιο μπλε του ουρανου..στο πορτοκαλι φωτισμα ενός σηματοδοτη..

Οπου κανενας ανθρωπος η θεος μπορει να λαχταρισει αυτό που λαχταρω..ζηλεψει τα χρωματα και μου τα παρει μακρια..ζηλεψει τις λεξεις και κλεψει τους φθογγους…

Γιατι εχουν πολύ ζηλεια στα ματια τους οι αγγελοι..


22 comments:

  1. Σου εύχομαι να παραμείνουν όλα μελένια, παραμυθένια, ονειρικά.
    Να μην αλλάξει ποτέ και τίποτε

    ReplyDelete
  2. Πόσο όμορφο αυτό που έγραψες, αγκαλιά!!:))
    Να είσαι καλά θέλω

    ReplyDelete
  3. Nα φυλαχτούμε απ' τους εαυτούς μας και όχι απ' τους αγγέλους. Εμείς, φύσει αντιφατικοί και αμφιθυμικοί, γινόμαστε άλλοτε θεοί και άλλοτε δαίμονες.
    Ωραίο το κείμενό σου.

    ReplyDelete
  4. @..φυρδην-μιγδην..υπαρχει το παραμυθενιο κ το μελενιο..εε..υπαρχει??

    ReplyDelete
  5. @..mario..σ ευχαριστω..κι εγω για εσενα..φιλια..!!

    ReplyDelete
  6. @..αισθηση..εχεις παρα πολυ δικιο..αλλα την'πολη των αγγελων' την θυμασαι??εε κατι τετοιο ειχα κατα νου..φιλι..

    ReplyDelete
  7. Ε, αυτό που έγραψες μου αρέσει! Με το φεγγάρι αγκαλιά πράγματι... φεγγαρογητεμένες οι λέξεις σου! Πάντα ευτυχισμένη, πάντα χαρούμενη...

    ReplyDelete
  8. @..sunshine..φαγγαρογητεμενες εε??
    το καλυτερο που εχω ακουσει..σμακ..

    ReplyDelete
  9. Μακριά από τους άγγελους ειδικά τους έκπτωτους, καλύτεροι οι δαίμονες τουλάχιστον ξέρεις τί θα αντιμετωπίσεις εξαρχής!
    Πολύ όμορφο το ποστ σου :-)

    ReplyDelete
  10. [..Σου μιλώ με τη σιωπή, / όπως ένα σύννεφο ή ένα δένδρο.]

    ReplyDelete
  11. @..epsilon..δικιο εχεις σ ευχαριστω..καλη σου νυχτα..

    ReplyDelete
  12. @..caesar..σου μιλω με τη φλυαρη σιωπη μου η αν θες με το βλεμμα μου και μονο..η ακομη και με τις πραξεις..καληνυχτα..

    ReplyDelete
  13. polu-polu wraio...
    exei tooooshhhh agaph...

    ReplyDelete
  14. @..soulmates..και φοβο εχει..σ ευχαριστω πολυ..

    ReplyDelete
  15. "και γω θα κοιμηθώ στα πόδια σου για να φυλάω τα όνειρά σου" όπως έλεγε ο ποιητής.
    Καλημέρα, καλή ψυχή!

    ReplyDelete
  16. @..bebelac..ειναι ο φοβος που φωλιαζει μεσα μας για αυτους που αγαπαμε..αλλα και για τον εαυτο μας καποιες φορες..δε λεμε..θα προλαβω να το ζησω αυτο??

    ReplyDelete
  17. Ζήλεια ναι.Ίσως να ήθελαν να γευτούν κι αυτοί τις ηδονές της πτώσης...

    ReplyDelete
  18. Μεγάλο πράγμα να σε ζηλεύουν οι άγγελοι...

    ReplyDelete
  19. @..alepou..αχ πολυ μου αρεσε..οι ηδονες τις πτωσεις..ποσο δικιο εχεις..λες αυτο να ζηλευουν..λες??

    ReplyDelete
  20. @..dolphin..την καλησπερα μου..

    ReplyDelete
  21. @..παιδισκη ερωμενη..σ ευχαριστω πολυ..!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...