Wednesday, February 21, 2007

σαραντα..λιγο πριν..λιγο μετα..


Είναι εκει γυρω στα μισα της ζωης σου.και μια πατημασια πιο περα..που κανεις μια ετσι και κοιτας..οχι μπροστα..αλλα πισω..γυρνωντας με δυναμη το λαιμο,και ματια τεραστια να δουν την αληθεια..με ψυχη ετοιμη να κρινει,να κατακρινει,να σωσει και να αποριψει επιλογες,πραξεις και γεγονοτα..
Και είναι εκει γυρω στα μισα της ζωης σου κι ισως πολύ παραπερα..που νοιωθεις εκεινο τον γνωστο κομπο να σου καιει το λαιμο..κι η καψα ν ανεβαινει στα ματια..κι από τα ματια στο νου..κι από εκει οι σκεψεις..λαβα..πυρακτωμενη σιδερια..να τρεχουν να προλαβουν τις μερες που ερχονται..να σωθουν τουλαχιστον αυτές..ναναι ο χρονος που μενει εστω μοναχα αυτος..ναναι..σπουδαια επιλογη..
Και επειτα καταλαβαινεις πως αυτή είναι η στιγμη που χανεσαι..ισοπεδωνεσαι..εχεις αφησει μακρια το εγω,δε θυμασαι πια τι αγαπας,τι μισεις και τι αποριπτεις.
Είναι η στιγμη που τα ματια σου..σε ανυποπτο χρονο..υγραινονται χωρις να σε υπακουουν..συννεφιαζουν διχως τις δικες σου εντολες..
Η στιγμη που απελπισμενα θελεις να αναπληρωσεις το κενο..κι είναι τοσο αβεβαιες και ακομψες οι κινησεις σου..τοσο βεβιασμενα τα βηματα σου..που σιγα σιγα μενουν λιγοι ανθρωποι διπλα σου..τοσο λιγοι..κι αυτό περισσοτερο γιατι δεν θελεις να δεχτεις πως εισαι μονη..
Κι αποφασιζεις να πας σε ειδικο..ψυχολογο την ονομαζεις και μεσα σου βαθια..φιλη τη βλεπεις μια επι πληρωμη φιλη..καθεσαι και το ρολοι απεναντι μετραει τικ-τακ..τικ-τακ τα δευτερολεπτα..κι οι ερωτησεις βγαινουν βροχη..κι οι απαντησεις αλλοτε να απορουν κι αλλοτε να διαβεβαιωνουν..και το ρολοι τικ-τακ να μετραει τα δευτερολεπτα που ουσιαστικα περιεχουν τα ανικανοποιητα θελω σου,τις λανθασμενες επιλογες σου..ολα αυτά που ξεχασες να αναλογιζεσαι για σενα και μονο για σενα..ολα αυτά που χαθηκαν μεσα στη ευρυτερη εννοια του “εμεις”..
Τα δευτερολεπτα περνουν βιαστικα το ρολοι απεναντι σου δειχνει πως ο χρονος εχει ληξει για αυτή τη φορα..σηκωνεσαι μισοζαλισμενος,μισοαπορρημενος..λες θα βρω χρονο να σκεφτω για όλα αυτά που ειπωθηκαν..ανοιγεις το πορτοφολι σου..πληρωνεις..φευγεις..
Αλλα συντομα ξαναγυρνας και ξαναφευγεις πολλες φορες πληρωνοντας αδρα το αντιτιμο της αναπληρωσης του κενου..του κενου που παιρνει σχημα με το χρονο..
Πληρωνεις για να αναπληρωσεις την αγαπη των γονιων σου που δεν ειχες..τον σεβασμο του δασκαλου που δεν ειχες..για την ερωτικη σχεση που δεν εχεις..τους φιλους που δεν εχεις..την αγαπη και την επιβεβαιωση που δεν εχεις..
Και οσο πιο πολλες φορες ανοιγεις το πορτοφολι σου..τοσο περισσοτερο συνειδητοποιεις τις ελλειψεις σου..σχηματοποιεις τα θελω σου..αποφασιζεις τις επιλογες σου..κι ερχεσαι αντιμετωπος με την πραγματικοτητα..πως πληρωνεις για να δεις δυο ματια να σε κοιτουν,να ζητουν να ανοιξεις την καρδια σου,δυο χειλη να σου μιλησουν με συμπονια..καποιος να δειξει το ενδιαφερον του για σενα..
Πληρωνεις για να ακουσεις καποιον να σου λεει ‘ζησε’γιατι αν το κανεις μονος θα τυλιχτεις στις τυψεις,ισως και να ξανακρυφτεις στη σκια του πρεπει και δεν πρεπει..μια τοσο απολυτη λεξη που δε θαπρεπε καν να υπαρχει..
Και παραδεχεσαι πως σε ολη σου τη ζωη πισω από αυτή τη σκια των ‘πρεπει’κρυβοσουν..ειτε γιατι ετσι σου εμαθαν ειτε γιατι εκει μεσα διατηρουσες την εμβρυακη σου ασφαλεια..κι ακομη όταν σπανια εβγαινες από τη ευθεια..τοτε παλι..αντι να πεις ‘τωρα περναω καλα’ ελεγες απλοικα..’δεν πρεπει’..
Κι επειτα..επειτα ερχεται από μονο του κουρασμενο αλλα και γεματο διαθεση..ενα άλλο στριψιμο του λαιμου..κι ένα ‘κλικ’καταλυτης στις ιδιες σου τις σκεψεις..
Κι επειτα..κουραζεσαι να αμοιβεις αδρα τον συνομιλητη σου..ειναι και που εχουν γινει οι απαραιτητες διεργασιες μεσα σου..μενεις παλι μονος..αλλα πλεον γνωριζεις το για τι και το πώς..ξεχωριζεις την αρνηση απο την καταφαση και τις συνεπειες τους..γνωριζεις τον εαυτο σου και ξερεις πως η συνεχεια θα εχει να κανει πρωτα μ εσενα..και για να εισαι εσυ καλα πρεπει να θρεφεσαι..με τα δικα σου θελω κι όχι των αλλων..με το δικο σου εγω..κι όχι χαμενος στη συμβατικοτητα του εμεις..
Κι αρχιζεις να περνας καλα..οπως εσυ οριζεις πλεον..

55 comments:

  1. Τι έγινε βρε φεγγαρένια
    εφτασε η αποφράδα ημέρα ???
    σε μερικές μέρες σου κάνω παρέα μέχρι τότε κουράγιο και δεν είσαι μόνη ολοι μεγαλώνουμε ,μερικοί δέ ουτε που να το σκεφτόμαστε
    Ενα πιτσιρίκι τρυπώνει στην καρδιά και μένει για πάντα εκεί ;)
    Φιλιά και χαρούμενα τα χρόνια που έρχονται :)

    ReplyDelete
  2. @..ματ μου..αυτη η μερα εχει χρονια που με επισκεφτηκε καλο μου..τα 46 κλεινω σε 20 μερες..φιλια..

    ReplyDelete
  3. γιατί γλυκειά μου τόσο απαισιόδοξο κείμενο; η ζωή έχει την ομορφιά της σε κάθε ηλικία, μην το ξεχνάς...
    κι οι ψυχολόγοι είναι περιττοί. υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε ακούνε και σε καταλαβαίνουν πραγματικά και χωρίς να τους πληρώνεις...

    ReplyDelete
  4. Βρε συ σε έπιασε κρίση ηλικίας;;; Μια χαρά σε βλέπω, εγώ πιστεύω ότι κάθε χρόνος που περνάει από πάνω μας είναι ένας χρόνος κερδισμένος -σε ζωή, σε εμπειρίες, στα πάντα. 46 κερδισμένα χρόνια λοιπόν!! ;-) Καλύτερη ψυχοθεραπεία από το γράψιμο υπάρχει; Όχι πες μου, υπάρχει;;

    ReplyDelete
  5. @..ναταλια μου..δεν εχουμε κοινες εμπειριες φαινεται..αλλα ουτως η αλλως φαση ηταν κ περασε..

    ReplyDelete
  6. @..sunsine..μου..ποτε δεν ειχα προβλημα ηλικιας..προβλημα επιλογων μονο..επισης να πω πως τοσα χρονια πριν που συνεβει αυτο,δεν ειχα το γραψιμο..ουτε εσας εε??

    ReplyDelete
  7. Ξεκίνησα διαβάζοντας το ποστ σου, να κρατώ και τις σημειώσεις μου για την απάντησή μου, όμως φτάνοντας στην τελευταία σου παράγραφο είδα μια ταύτιση, σύγκλιση απόψεων και ΝΑΙ, εκεί γύρω στα σαράντα μας (τα έχω περάσει προ 10ετίας), ειναι η ωραιότερη πέρίοδος στη ζωή της γυναίκας. Απόλαυσέ το!
    (Τί λέω μήπως και τώρα δεν είναι γύρω στα πρώτα -ήντα;....)
    "ΗΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΩΡΑΙΑ!
    Φιλάκια

    ReplyDelete
  8. "Κι αρχιζεις να περνας καλα..οπως εσυ οριζεις πλεον.."

    Άρα να κι ένα θετικό που προκύπτει απ΄τον απολογισμό! Μια χαρά, κούκλα μου, είναι τα 40. Ειδικά άμα ξέρεις τι θες ;)

    ReplyDelete
  9. Καθε ηλικια εχει την ομορφια της...και τις ομορφες στιγμες τις οριζουμε παντα εμεις ειτε στα 20 ειτε στα 40 κοκ...:)

    ReplyDelete
  10. @..φυρδην-μιγδην..τελικα ολοι..πολυ δυσκολη περιοδος..περασε..ωριμασαμε..αργα..αλλα ωριμασαμε..!!ως προς τα θελω μας λεω..

    ReplyDelete
  11. @..renata..ακριβως απο τη στιγμη που αρχιζεις να ξερεις τι θελεις και μετα..και τα 46 ακομη πιο ομορφα..!!

    ReplyDelete
  12. @..ανατολη..ακριβως..!!καλο βραδυ..!!

    ReplyDelete
  13. είναι λάθος να την βλέπεις σαν φίλη
    και είναι σωστό να τα καταφέρνεις να περνάς χωρίς αυτήν καλά!

    ReplyDelete
  14. Να σου πώ: Εγώ βλέπω ένα παιδί ακόμα, όμορφο, ντροπαλό, ανασφαλές, που δεν λέει ψέμματα, που ξέρει να πηγαίνει παρακάτω, που εξηγείται για να μην παρεξηγείται, ένα απόλυτα φυσιολογικό άνθρωπο χωρίς ηλικία που άλλωστε είναι ένα πλασματικό γεγονός μέσα στο χρόνο. Κάνε καλές σκέψεις και χαμογέλα ακόμα κι όταν δεν έχεις διάθεση...ξέρεις οι άνθρωποι αν τους δείς λίγο απ' εξω είναι πολύ απλοί για να πληγώνουν, γιατί απο αυτό δεν ξεκινάνε όλα; Απο το πόσο αφήνουμε να μας πληγώνουν....

    ReplyDelete
  15. Παιδιά, το μυστικό της αιώνιας νεότητας είναι (εκτός από σωστή διατροφή και λίγη σωματική άσκηση) τα πνευματικά ενδιαφέροντα και οι καλοί φίλοι!
    Το μυαλό να είναι πάντα σε εγρήγορση, η ερωτική διάθεση στο φουλ, η τηλεόραση κλειστή και το βιβλίο ανοιχτό.... κι αφήστε τα χρόνια να περνούν... σαν τα τρένα!
    Εσείς (εμείς) δεν θα χαμπαριάζουμε με τίποτα!

    ReplyDelete
  16. @..salome..και να φανταστεις πως δε μ εχεις γνωρισει ακομη απο κοντα..!!ποσο καιρο με διαβαζεις εε??εκτος κι αν εχουμε κοινους γνωστους..εχουμε??

    ReplyDelete
  17. @..askardamykti..δε θελω να ειμαι για παντα νεα..μια χαρα γερναω κι ετσι..τις επιλογες μου θελω..να τις θελω..απλα..

    ReplyDelete
  18. @..allmylife..εννοω πως κατα βαθος χωρις να το θες..αντικαθιστας αυτο που σου λειπει..δηλ μια φιλη..στη συγκεκριμενη περιπτωση..

    ReplyDelete
  19. μη μου αγχώνεσαι καλή μου! εγώ νιώθω συχνά 8 και ας είμαι 32.

    ReplyDelete
  20. ΧΜ είδα φώς
    και μπήκα
    και διάβασα
    και τώρα σκέφτομαι ότι δεν με νιάζει αν γράφεις μελανχολικά αρκεί το γράψιμο να σε βοηθά να ξεπεράσεις τις αρνητικές σκέψει... διότι φεγγαρένια μου οι καλύτερες στιγμές της ζωής μας, είναι εκεί έξω...
    στην επόμενη μέρα,
    χρονιά,
    δεκαετία...
    και πρέπει όλοι μας να ανυπομονούμε...

    ReplyDelete
  21. Παραήτανε οικίο αυτό το κείμενο.
    Ευτυχώς για τη τελευταία σου φράση
    Αφήνει ένα παράθυρο ανοικτό
    ευτυχώς γιατί και τη θέα έχουμε ανάγκη και το αεράκι που μπαίνει μέσα από αυτό.

    ReplyDelete
  22. @..desposini..κι εγω 15 νιωθω..αλλο ειναι το θεμα..!!

    ReplyDelete
  23. @..παραφωνε..πολυ χαιρομαι που βλεπεις φως..μπαινεις και διαβαζεις..και για τα μελαγχολικα μου μη δινεις σημασια..τωρα αρχιζουν τα καλυτερα εε??

    ReplyDelete
  24. @..αλκιμηδη..ναι την εχουμε αναγκη..αλλα μετα απο ποση δουλεια το καταλαβαμε..!!

    ReplyDelete
  25. αφού δεν έχει email στο προφίλ σου χρησιμοποιώ τα σχόλια...
    Αυτό το Σαββατο η αλκιμήδη ανεβαίνει Θεσσαλονίκη και ελπίζει να τη τιμήσετε με τη παρουσία σας σε απογευματινό/βραδυνό καφέ/ποτάκι
    φιλιά

    ReplyDelete
  26. "Φίλη επί πληρωμή;..." Καταλαβαίνεις τί είπες; Αφού πληρώνεται, γιατί να πάψει να είναι φίλη σου;......
    Σύνελθε φιλενάδα.
    ΕΔΩ είμαστε οι φίλοι, ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ!!!!
    Ανοίγουμε και χωρίς να χτυπήσεις την πόρτα

    ReplyDelete
  27. @..αλκιμηδη..ευτυχως μου επισημανες πως δε φαινεται το μειλ μου και το διορθωσα..
    ωστε θεσσαλονικη??και καφεδοποτακι??πολυ ευχαριστως..περιμενω τις λεπτομερειες..selinicreations@yahoo.gr

    ReplyDelete
  28. @..φυρδην-μιγδην..εδω μεσα ολοι μας κινουμαστε στο ιδιο περιπου μηκος κυμματος..εκει εξω..τα πραγματα ειναι λιγουλακι διαφορετικα..!!

    ReplyDelete
  29. Να πω ότι μου είναι όλα τόσο γνωστά, από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη;

    ReplyDelete
  30. Αμα ειμαστε 46 κι εχουμε τετοια ποδια σαν της φωτο ..ολα καλα θα πηγαινουν! :-)
    Ακου ενα στιχο απο ενα ομορφο παλιο ασμα:
    "..χαμογέλα,
    η ζωή ειναι μια τρέλα.."

    ReplyDelete
  31. Εξαισιο το κειμενο σου!!!
    Με περιεγραψες απολυτα...
    Και γω λιγες πατημασιες μετα τα 50 και κοιτω να περισωσω οτι απομενει..

    Δεν ειμαι blogger (οχι ακομα) απλη αναγνωστρια.

    ReplyDelete
  32. @..amo..δε μου φαινεται καθολου περιεργο..ελπιζω μονο να εχεις περασει σε αλλη φαση..οπως κι εγω..!!φιλια..

    ReplyDelete
  33. @..αερικο..τετοια ποδια εγω δεν ειχα ουτε στα 20..αρα δεν ειναι θεμα ηλικιας..αλλα τετοιους ελιγμους κανω μεχρι και σημερα..ωραιο το στιχακι σου..φιλοσοφημενο..χαμογελαω..!!

    ReplyDelete
  34. @..ντορα..καλως ηρθες..φιλια..!!

    ReplyDelete
  35. τέλεια περιγραφή!
    είμαι κι εγώ του club!!!
    καλησπέρα σου

    ReplyDelete
  36. @..melomene..καλως τον..καλησπερες..!!

    ReplyDelete
  37. θα κρατήσω την τελευταία φράση σου...
    και έτσι πρέπει να κάνεις και 'συ...
    η ζωή είναι μπροστά...
    σου ανοίγεται να την περπατήσεις...
    απλά...

    την καληνύχτα μου...

    ReplyDelete
  38. Κάπου εκεί πήγα κι εγώ. Είπα φωναχτά αυτά που έλεγα μέσα μου, άκουσα αυτά που ήξερα ήδη κι εγκατέλειψα ίδιος κι όμοιος με πριν. Μήπως δεν ήμουν αρκετά τολμηρός ή έπρεπε ν' αλλάξω ακροατή;

    ReplyDelete
  39. ορισμος του "καλα"...
    πως γινεται;
    δυσκολα...

    -κι οσο για την ηλικια δεν λεω τιποτες...-
    :)

    ReplyDelete
  40. @..γιωργο..εετσι ακριβως..απλα..!!
    καλο σου σαββατοκυριακο..

    ReplyDelete
  41. @..tyxarpaste..κατω απο το πρισμα των δυσκολων ημερων..ναι δε βοηθησε σε τιποτα..εγκατελειψα παραμενοντας ιδια..περσι ομως που εκανα τις επισκεψεις μου πιο καθαρη πλεον κι αφου ειχα ξεπερασει ολη την κατασταση μονη μου..ομολογω πως ξαναεφυγα η ιδια..αλλα δινοντας μια αλλη οπτικη γωνια σε καποια πραγματα..και ναι εχει σημασια ο συνομιλητης..δεν ειναι ολοι ιδιοι..

    ReplyDelete
  42. @..βασιλικη..σχετικα ολα..πολυ σχετικα..φιλιααα..!!

    ReplyDelete
  43. όντως " η ζωή είναι μπροστά...
    σου ανοίγεται να την περπατήσεις..."
    και πιστεύω πως έχεις τη δύναμη

    ReplyDelete
  44. και όλες εμείς εδώ τι είμαστε;;;

    ReplyDelete
  45. @..oytopia..καλως ηρθες..!!

    ReplyDelete
  46. @..allmylife..σμακ..!!καληνυχτα..!!

    ReplyDelete
  47. Δεν είναι όμως μαγική αυτή η στιγμή, όταν νιώθεις πως όλα αλλάζουν; Όταν νιώθεις ξαφνικά δυνατός και ασφαλής; Όταν όλα όσα συνέβησαν στο παρελθόν σταματούν να ρίχνουν τη σκιά της θλίψης στη ζωή σου; Όταν καταλαβαίνεις ότι ήρθε η ώρα ν' ακουστεί η δική σου φωνή, και είσαι έτοιμη να το κάνεις;
    Έχω την εντύπωση πως τώρα μπαίνεις στην καλύτερη φάση της ζωής σου...

    ReplyDelete
  48. Πλούσια σε εμπειρίες... είσαι... Τυχερή! Από τις λάθος επιλογές, μαθαίνουμε, γινόμαστε καλύτεροι και πιο δυνατοί άνθρωποι!

    ReplyDelete
  49. @..3 parties..βρισκω πως εχεις απολυτο δικιο..!!

    ReplyDelete
  50. @..dolphin..ειμαι λες??

    ReplyDelete
  51. Έχω με κάθε ευκαιρία πει πως οι ψυχαναλυτές δεν είναι σώνει και καλά απαραίτητοι. Αν, βεβαίως, κάποιος τους έχει ανάγκη και βρίσκει ότι τον ωφελούν, ας πηγαίνει - αλλά νομίζω ότι σε μια χώρα που όλα τα λούζει το φως του πιο δυνατού ήλιου και τα φωτίζει και τα ξεδιαλύνει, σε μια χώρα με την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων, υπάρχουν καλύτερες επιλογές, για ν' ακούσει κάποιος το πρόβλημα και τον πόνο μας. Υπάρχουν οι άνθρωποι, που θα σ' ακούσουν, οι φίλοι, που θα μοιρασθούν το βάρος σου πρόθυμα και πιθανότατα θα σουν δώσουν την δική τους άποψη και οπτική γωνία, η οποία δεν θα βασίζεται σε θεωρητικά διαβάσματα και κατασκευές, αλλά σε πραγματικές εμπειρίες και βιώματα και γι' αυτό θάναι πιο πολύτιμη και ίσως πιο πειστική.
    Δεν ισχύουν για όλους αυτά, φυσικά. Υπάρχουν προφανώς περιπτώσεις, που απαιτούν πιο περίπλοκη και επιστημονική αντιμετώπιση. Καμμιά αντίρρρηση, αλλά δυσκολεύομαι να παραδεχθώ πως ξαφνικά υπάρχει τόση εκτεταμένη ανάγκη ψυχοθεραπείας, τόση κατάθλιψη, τόσες προβληματικές ψυχολογικές καταστάσεις. Οι γενιές πριν από την δική μας δεν είχαν πρόσβαση ευχερή σε ψυχαναλυτές. Βγαίνανε στις αυλές, στις πεζούλες, στα παγκάκια και συζητούσαν και μέσα από την μοιρασιά ξαλαφρώνανε και βρίσκανε λύσεις. Κι η δική μας γενιά ακόμα πρόσφατα θεώρησε πως έπρεπε να καταφύγει σε τέτοια μέσα, μολονότι δεν απείχαμε πολύ από την εποχή που μοιραζόμασταν κι εμείς τα πάντα, όπως πριν από μας οι γονείς μας, και ανακουφιζόμασταν.
    Τα "ζήσε", τα "άδραξε την μέρα", τα "ακολούθα την καρδιά σου" τα ξέραμε και τα διαδίδαμε, πριν κάποιοι τα κάνουν ατάκες σε ταινίες ή διαφημιστικά σλόγκαν, πριν κάποιοι αρχίσουν να χρεώνουν με την ώρα, για να τα επαναλαμβάνουν σαν καραμέλλα.
    Βγάζουμε, λοιπόν, πρώτα στο φως ό,τι μας απασχολεί, το μοιραζόμαστε με έμπιστους φίλους, δοκιμάζουμε λύσεις, που μας προτείνουν ή που μας έρχονται μέσα από την συζήτηση - κι αν τα σκοτάδια επιμένουν ακόμα, τότε να συζητήσουμε για την ανάγκη ψυχαναλυτή...

    ReplyDelete
  52. @..αστεροειδη..
    υπηρξε μια φαση στη ζωη μου που ευτυχως περασε και δυστυχως δεν υπηρχε κανεις να βοηθησει..
    μονη την ξεπερασα..
    οι 'φιλοι' ειναι μια μεγαλη ιστορια..που θελει πολυ κουβεντα..
    αλλωστε ποιος νοιαζεται για τα προβληματα σου κ ποιος μπορει να σου δωσει λυσεις..
    μονο ο ιδιος..και παντα εξαρταται απο το προβλημα που εχεις..
    πιστευω παντα πως μερικους σταυρους μικρους η μεγαλους τους κουβαλας μονος..
    ψυχολογο επισκεφτηκα οταν πια αισθανομουν μια χαρα..πολυ περισσοτερο απο περιεργεια..παρα πως αισθανομουν να πιεζομαι απο καποιο προβλημα..
    ανακαλυψα το γιατι αντιμετωπιζα καταστασεις με ενα συγκεκριμενο τροπο..το γιατι ειχα καποια απωθημενα..
    ισως αν θες μου καλυψε και την ιδεα του διαφορετικου για εκεινη την περιοδο..αλλα μεχρι εκει..
    ολα περνουν απο τα χερια μας..
    και τα ευκολα κ τα δυσκολα..

    ReplyDelete
  53. Θάμουν ο τελευταίος, που θα διαφωνούσε μ' αυτό το "όλα περνούν απ' τα χέρια μας"... πράγματι, έτσι είναι!
    Αυτό που θεωρώ αμφιλεγόμενο σε κάποιες περιπτώσεις είναι η στήριξη των επαγγελματιών - γιατί στην στήριξη μ' ενδιαφέρει ο ψυχισμός του άλλου, το κίνητρό του, το πλησίασμα, με βάση μιαν εγκατεστημένη "σχέση" μεταξύ μας...

    ReplyDelete
  54. Σε κάποιο Βιβλίο είχα διαβάσει; Σαράντα μια παράξενη ηλικία πολλή νωρίς για να μην έχεις όνειρα, μα πολλή αργά για να τα εκπληρώσεις …. Μια ηλικία έχουμε, πάρτο απλά, θα πέραση και αυτό. Μην έχεις πρόβλημα όλα έχουν τα καλά και τα άσχημα, προσπάθησε να δεις τα όμορφα ...

    ReplyDelete
  55. Είσαι ναι._

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...