Tuesday, October 16, 2007

νυχτερινό περπάτημα

Περπατούσε κατά μήκος της λεωφόρου. Είχε μία ψύχρα Φθινοπωρινή, βουτηγμένη στο μπλέ της νύχτας. Το κόκκινο και το πράσινο στα ανθρωπάκια των φαναριών. Ένα ζευγάρι ζογκλέρ, με χρωματιστές ριγέ κάλτσες ψηλά ως το γόνατο και πρόσωπα πουπεδίστικα βαμμένα. Κορίνες στον αέρα!
Πεζοδρόμιο ίσαμε τέσσερα μέτρα φαρδύ και λουλούδια να μοσχοβολάνε! Προσηλώθηκε στον ήχο των τακουνιών της. Τακ..τακ..τακ..τακ..τακ..
Έψαξε στην τσάντα, τράβηξε το κινητό, σχημάτισε το νούμερο του. Ήταν σε διάσταση, χωρισμένοι δεν το λένε; Αλλά μιλούσαν καθημερινά και χωρίς διακρίσεις σε όλη τη διάρκεια της ημέρας! Σχημάτισε το νούμερο του και του έκανε μία αναπάντητη. Σε λιγότερο από δύο λεπτά την πήρε.
-Βλαμμένο..του είπε !
Φαγώνονταν σαν τα σκυλιά τις τελευταίες μέρες. Αυτή, μεταξύ αστείου και σοβαρού, του μιλούσε άσχημα, τον αποκαλούσε ψεύτη, τον μείωνε. Αυτός θύμωνε, της ανταπέδιδε και μετά από λίγο ξαναμιλούσαν στο τηλέφωνο γιά να πουν πως ναι μεν εντάξει, είχε δίκιο ο ένας γιά τον άλλον αλλά ας έκαναν τα στραβά μάτια προς το παρόν, ας έμεναν φίλοι μιά που τόση επίσης ανάγκη είχαν ο ένας την παρουσία του άλλου.
-Βλαμμένο..επανέλαβε..φοβήθηκε πως δεν την άκουσε..
Αυτός γέλασε ειρωνικά, μισοναζιάρικα.
Σήκωσε το κεφάλι της και είδε ένα φεγγάρι, δαχτυλίδι μάγισσας παραμυθιού.
-Κοίτα το φεγγάρι του είπε,το είδες; Είναι πανέμορφο!
-Δεν πρόλαβα όλη μέρα να σηκώσω κεφάλι..πολύ δουλειά..σου υπόσχομαι όμως να το δω!
Εσύ πως είσαι;
-Μιά χαρά!Κι εσύ;
-Χαίρομαι που είσαι καλά..κι εγώ μιά χαρά!
-Ααα..τότε χαίρομαι κι εγώ γιά σένα..αυτό το τελευταίο το είπε ειρωνικά,γιατί και οι δύο ήξεραν πως πίσω από τα τυπικά τι κάνεις,πως είσαι,μιά χαρά,κρύβονταν συναισθήματα βαθιά και πληγωμένα.
Άκουγε την φωνή του από μέσα να την ρωτάει,ανακατεμένη με τον θόρυβο των αυτοκινήτων, που ήταν, πως πέρασε, αν κρύωνε !
Τον άκουγε σαν από πολύ μακριά.. κοίταξε το φεγγάρι ..
-Μου λείπεις του είπε.. αυτός ακούστηκε διαφορετικός, έκπληκτος, δεν το περίμενε , η φωνή του σαν να έγινε πιό τρυφερή.. μου λείπεις του είπε, μου λείπεις.. αλλά το παλεύω !!

18 comments:

  1. μπερδεμένο κείμενο..μάλλον όπως και τα συναισθήματα των "πρωταγωνιστών"

    ReplyDelete
  2. με φοβιζουν τετοιες "αγαπες".......... του στυλ "μαζι δεν κανουμε και χωρια δεν μπορουμε", ειναι ψυχοφθορες και εθιστικες!

    Προτιμω (λες κι εχω επιλογη ) να παλευω με συγκεκριμενα θερια μεσα μου κι οχι με αφελη θελω - δε θελω.

    Αν καταλαβατε τι θελω να πω, μπραβο σας, γιατι ετσι οπως τα εγραψα αμφιβαλλω :)

    Καλημερα!!!

    ReplyDelete
  3. Πάλι ζημιές μάς κάνεις, φεγγαρένια μου?

    ReplyDelete
  4. μαλλον η 'διασταση' θα ειναι προσωρινη!!!
    καμια φορα πεισμωνουμε αλλα τα συναισθηματα κρατανε την σχεση γερα κι ετσι συνεχιζει τον δρομο της...no matter what!

    μια ομορφη μερα να εχεις : )

    ReplyDelete
  5. erotaki esu min diavazeis tetoia pragmata meres pou einai...:)

    Auto to paleyo mou arese....:)

    ReplyDelete
  6. Γιατί μας το κάνεις αυτό Φεγγαρένια μου; Ε;
    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  7. Deja vu :). Δεν είναι όλοι οι χωρισμοί ίδιοι.

    ReplyDelete
  8. @..3 parties..ΑΧ!!

    @..alkyoni..μαλλον ετσι..

    @..dee dee..δικαιως σε φοβιζουν..εμενα να δεις..πολυ σωστα προτιμας..την καλησπερα μου..φιλακια..

    @..ερωτακι.. ;)))

    ReplyDelete
  9. @..una mama..δεν φτανει το συναισθημα..σε φιλω..

    @..zoaki..αχ αυτο το παλευω..μ αρεσει ομως το αποτελεσμα!!

    @..σταλαγματια..εσυ να κανεις πως δε βλεπεις κ δεν ακους..ακουσες;;;
    φιλιιι!!

    @..adaeus..εξαρταται απο τις συνθηκες!!

    ReplyDelete
  10. έτσι είναι... έτσι... έτσι είναι οι αυτές οι αγάπες...

    ReplyDelete
  11. Εκείνα που δεν λέγονται.....εκείνα πονάνε πιο πολύ...
    Ειδικά όταν το γνωρίζεις....

    ReplyDelete
  12. ".. αλλά το παλεύω !!"


    Άχ!!!! μόνο αυτό βγαίνει)))

    καλησπέρες με φιλιά

    ReplyDelete
  13. Κι αυτό το βλαμμένο μπορεί μερικές φορές να κρύβει τόση τρυφερότητα βρε παιδιά..

    ReplyDelete
  14. @..dolphin..ετσι ετσι!!

    @..natalia..ποναμε τους μισους..οι αλλοι μισοι αναισθητοι μου φαινονται!!

    @..mist..σημαντικο κι αυτο!!

    ReplyDelete
  15. @..sunshine..την μεγαλυτερη να παρει η ευχη!!
    :)))

    ReplyDelete
  16. Η φωτο που δειχνεις ,την εχω κρατησει στο μυαλο μου, για την παραμονη των Χριστουγεννων.Παντα θα ηθελα αυτη την ημερα να ειμαι σε ενα τετοιο μερος.Οσο για τους δεσμους ,Αστα να πανε.Κατι που εχει ραγισει δυσκολα κολλαει .

    ReplyDelete
  17. @..πρασινο λικερ..η φωτο ναι πολυ παραμυθενια!!
    οι σχεσεις;;καποιες φορες ξανακολλουν..οταν υπαρχει κατι αληθινο..
    στις ψευτικες οχι!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...