Συναντιέμαι με μιά φίλη μου,χαιρετιόμαστε,μιλάμε,γελάμε και όλα πάνε καλά!Σε λίγο έρχεται ένα ακόμη άτομο,ανταποδίδω χαιρετισμό,φιλί κλπ..όλα καλά.Είμαι χαλαρή,νοιώθω όμορφα,είμαι 'εκεί'.Όμως τα άτομα αυξάνονται σταδιακά,φτάνουν τα δέκα,άλλωστε έτσι είναι προγραμματισμένο!Σταδιακά λοιπόν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μιλούν και γελούν δυνατά,συμμετέχουν και δείχνουν να το διασκεδάζουν,εγώ γίνομαι σκληρή και άκαμπτη,χώνωμαι όσο πιό βαθιά μπορώ στην καρέκλα μου και η γλώσσα μου δένεται στον πιό σύνθετο κόμπο που μπορεί να υπάρξει ποτέ!
Πες μου γιατρέ μου είμαι η μοναδική 'έτσι'στον κόσμο;υπάρχει περίπτωση να ξεπεράσω αυτή την 'γελοία' κατάσταση ποτέ;;
αν σε καθησυχάζει συ λέω οτι πολλές φορές συμβαίνει και σε μένα. Μπορεί να ξεκινώ με τις καλύτερες διαθέσεις και ξαφνικά να χάνω κάθε διάθεση να δώ και να μιλήσω με τον οποιονδήποτε.
ReplyDeleteΕλπίζω να μην έχουμε κάτι κακό :)
@..george..εμενα εχει καθορισει την ζωη αυτο το γεγονος..ΠΑΝΤΑ ..
ReplyDeleteδε μ αρεσει καθολου,εχω μαθει να ζω μ αυτο..αλλα ελα που ειμαι σε φαση να θελω να το πολεμησω..
σε τελικη κανω καλα ή οχι;;
ουφ..παντως πιεζομαι κ νοιωθω ασχημα!!
κατι κακο δε ξερω..λες;; :)))
Ένας ψυχολόγος μπορεί να το έλεγε "αγοραφοβία". Εγώ πάλι λέω πως δεν μπορείς να ανοίγεσαι, να δίνεσαι σε πολλούς ταυτόχρονα. Ίσως επειδή απολαμβάνεις την επαφή και η ποιότητά της χάνεται στο πλήθος.
ReplyDeleteΝα το ξεπεράσεις; Στ' αλήθεια το θέλεις; Αν ναι, σίγουρα μπορείς.
Καλό βράδυ!
@..τασο..ναι θα ηθελα να το ξεπερασω,να το εδιωχνα απο εμενα..αλλα..δυσκολο πολυ!!και φοβαμαι πως οποτε παω να το παλεψω τοσο πιο αδυναμη νοιωθω!!
ReplyDeleteΘέλουμε ποσότητα ή ποιότητα ;))
ReplyDeleteΚαλημέρα,
@..caesar..ποιοτητα θελουμε,αλλα δε σημαινει πως δεν υπαρχει ποιοτικη συζητηση σε μια μεγαλη παρεα!!
ReplyDelete:)
Μεγάλη πονεμένη ιστορία !
ReplyDelete@..mat..μου,θεορατη θαλεγα!!
ReplyDeleteAπ τη στιγμή που δεν το θελεις να το προσπαθήσεις οσο μπορεις..
ReplyDeleteφιλιά γλυκιά μου
Κι εγω το εχω παθει πολλες φορες, συνειδητα προσπαθησα να το μειωσω, να μη συμβαινει και το εκανα. Σκεφτομουν οτι δεν χρειαζεται να κατσω καπου αν δεν περναω καλα κι εφευγα. Ειχα τον φοβο μηπως παρεξηγηθω γι'αυτο αλλα τελικα απο τη στιγμη που αρχισα να νιωθω οτι ειμαι καπου επειδη θελω να ειμαι και οχι επειδη ετσι ετυχε, μπορω και να ειμαι πιο χαλαρη και να περναω καλυτερα. Ουτε εμενα μου αρεσουν οι μεγαλες παρεες, προσπαθησε να κανονιζεις τα ραντεβου πιο πολυ ετσι ωστε να ταιριαζουν στην ψυχολογια σου.
ReplyDeleteΓια παραδειγμα πολυ θα ηθελα να γνωρισω καποια ατομα απο εδω (πχ εσενα :) ), οταν γινει ομως το εχω στο μυαλο μου οτι θα βρεθουμε 2-3 ατομα το πολυ και οχι ολος ο ντουνιας :) Σε παρτυ ας ειμαστε εκατο αλλα για "βιβλιο, τσαι και συμπαθεια" προτιμω 2-3. Μην πολεμας τον εαυτο σου να αλλαξει, αλλαξε τις συνθηκες γυρω σου για να ειναι καλα ο εαυτος σου μεσα σ' αυτες!
Σε φιλω γλυκα γλυκα!!
@..hliaxtida..χμμ ναι,οσο μπορω..ναι!!
ReplyDelete@..dee dee..αυτο το 'ετυχε' ομως μπορει να το θελεις..το θεμα ειναι αν μπορεις να το βγαλεις περα..
ReplyDeleteισως τελικα ειναι λαθος να αφηνω τον εαυτο μου να ερχεται αντιμετωπος με καταστασεις εξω απο μενα!!ειναι σαν να με μαλωνω,να με κατηγορω,αντι να με χαιδευω..ειναι λαθος αυτο;
Φεγγαρένια μου,
ReplyDeleteένα στοιχείο του χαρακτήρα σου είναι και αυτό που κατά τη γνώμη μου λειτουργεί και ως αυτοάμυνα όποτε χρειάζεται...γιατί να θέλεις να το αλλάξεις? απλά δέξου το..!!δε νομίζω ότι σε περιορίζει όπως νομίζεις αλλά είναι η ψυχική σου ασπίδα..
δεν είμαι ψυχολόγος...αν και το είχα όνειρο..))
Φεγγαρενια μου,
ReplyDeleteδεν ειναι κακο να ειμαστε αυστηροι με τον εαυτο μας, ειναι κακο να τον τιμωρουμε ομως. Κι εγω νιωθω σαν να τον τιμωρεις αν του επιβαλεις να δεχτει κατι που δεν του αρεσει. Ισως με τον καιρο, οταν νιωσεις οτι δεν τον τιμωρεις πλεον,να νιωσεις καλυτερα και να σου βγει να κανεις και πραγματα που δεν ηξερες οτι "αντεχεις". Βεβαια ειμαστε τοσο διαφορετικοι ο ενας με τον αλλον...... σου λεω μονο πως το νιωθω εγω:)
Σε φιλω, καλο μεσημερι!
Οι μεγάλες παρέες έχουν τα καλά κ τα ζόρικά τους. Για έναν ανασφαλή άνθρωπο (που έχει ανάγκη από τη συνεχή επιβεβαίωση της αποδοχής από τους άλλους) μια μεγάλη παρέα (ιδίως αν έχει κ άγνωστα άτομα) είναι σκληρή δοκιμασία, καθώς δεν μπορεί να ελέγξει τις αντιδράσεις κ τα συναισθήματα όλων απέναντί του, ανά πάσα στιγμή.
ReplyDeleteΦαίνεται λίγο κλισέ αλλά αν νιώσεις λίγο πιο σίγουρη για την κοινωνική αξία σου κ αν αποδεχτείς πως κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σε συμπαθεί γι'αυτή την αξία (αυτογνωσία δηλαδή), το πιθανότερο είναι πως θα χαλαρώσεις κ δεν θα το παθαίνεις.
ΥΓ Σαν ειδικός τα είπα, ε? Δεν είμαι, απλά το πέρασα κ εγώ, το πέρασαν φίλοι μου, έχω κάνει απίστευτα μακροσκελείς συζητήσεις πάνω στο θέμα, έχω διαβάσει κτλ.(Ακομα όμως απολογούμαι για να μη με πείτε ξερόλα χαχα!)
Σκέψου το, περικύκλωσέ το κ θα περάσει! ;-)
@..dee dee..πολυ σωστα..ομως και το να μην το επιβαλεις κατι σε μια δεδομενη φαση,θεωρειται οπισθοχωρηση..θα το πολεμησω λιγο ακομη..λες να ειναι τοοοσο ψυχοφθορο;
ReplyDeleteτελικα οταν μαθαινουμε να παιδευομαστε ξεχναμε και τα ορια μας..
εε λοιπον χρειαζομαστε μια μικρη καλη παρεουλα,αλλα και μεγαλυτερη ας ειναι αν ειναι 'καλη',σημαντικο αυτο,οπου θα βγαζουμε τα εσωψυχα μας..θα τα αναλυουμε κλπ..οπως εδω αλλα στο πιο ζωντανο κατι..
@..paperflowers..τωρα που το σκεφτομαι,δεν ειναι μονο τα αγνωστα ατομα ..ειναι τα ανομοια..ατομα που σε προσωπικη βαση δεν θα ειχαν τιποτα να πουν..
ReplyDeleteστα υπολοιπα σαν να εχεις δικιο..αλλα αν εχεις διαβασει σχετικα βιβλια..ανεφερε μας σε παρακαλω καποια..εμενα προσωπικα θα μ ενδιεφερε..
@..fatale μου..συγγνωμη που μπερδεψα την σειρα..
ReplyDeleteαυτο το στοιχειο του χαρακτηρα μου,εδωσε μια ολοκληρη γραμμη στην ζωη μου,τα παντα εξαρτηθηκαν απο αυτο..μα τα παντα..ομως η ψυχη βραζει!!
φιλια!!
Σε νοιώθω.
ReplyDeleteΔεν θα το παθαίνεις φαντάζομαι αν σου είναι όλα τα άτομα γνωστά από καιρό.
Αν ομως ο μισός κόσμος της παρέας είναι άγνωστος, φυσικό είναι για κάποιον που είναι χαμηλών τόνων.
Πάντως δύσκολο να αλλάξει.Τουλάχιστον για μένα που αισθάνομαι όπως εσύ, δύσκολο.
@..αμο..τωρα που το ξανασκεφτομαι,το παθαινω με ατομα που σε προσωπικο επιπεδο δεν θα ειχα να πω τιποτα..
ReplyDeletemsn δε μπαινω σημερα..δεν θελει..
Μιας και κάποτε σπούδασα ψυχολογία ένα έχω να πω!: Πως δεν ούτε είσαι αγοραφοβική ούτε τίποτε άλλο, απλά επιλεκτική. Αν όντως σου δημιουργεί πρόβλημα τότε μόνο ασχολήσου να αλλάξεις, αλλιώς μείνε στην ποιότητα των λίγων και καλών!Κι αν κάποιος αξίζει να ανταλλάξει κουβέντες μαζί σου θα σε "ξεβουλιάξει" από την καρέκλα! :)
ReplyDeleteΦεγγαροαγκαλιά, και σε μενα συμβαίνει αυτό, και πολλές φορές μάλιστα. Δυστυχώς δεν ξέρω τι να κάνω για να το αγνοήσω. Πάντως μην σταματάς να το πολεμάς γιατί κάποια στιγμή θα το νικήσεις, πιστεύω ^^
ReplyDeleteΚαλό βράδυ. :)
Να σου πω κάτι;Έχω περάσει παρόμοιες καταστάσεις...ΌΛΑ είναι μεσ στο μυαλό μας.Κι όσο δύσκολο κι αν είναι (κι αυτό το ξέρω ΠΟΛΥ καλά...),στο χέρι σου είναι να το αποβάλλεις...Και τότε,θα αρχίσεις να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.
ReplyDeleteΓια τον εαυτό σου προσπάθησε.Για κανέναν άλλο..;)
φεγγαρενια μου, ελα ελα σε μενα να δεις....καινουριο παιχνιδακι
ReplyDelete@..trying escape..ακριβως αυτα τα λογια μου ειχε πει καποτε η ψυχολογος μου!μου δημιουργει προβλημα οταν το κοιτω καταματα και μπαινω στη διαδικασια να βρεθω σε μεγαλες παρεες..εαν τις αποφυγω ολα ειναι μια χαρα..σαφως και ζω μια χαρα κι ετσι..αλλα μερικες φορες θελεις κι αυτο το κατι αλλο..
ReplyDeleteσ ευχαριστω!!
@..magic..τελικα δεν ειμαι η μονη..καλο βραδυ!!
ReplyDelete@..evelina..ναι,αυτο που ισως για καποιους ειναι απλο,για μενα ειναι βουνο!! :(((
ReplyDeleteπροσπαθω!!
@..dee dee..ειδα..αυριο κι εγω..φιλια κ ευχαριστω..καληνυχτα!!
ReplyDeleteΕίσαι φαίνεατι των πιο μικρών σχημάτων. Δε νομίζω ότι δε μιλούσες από ντροπή αλλά επειδή δεν σε εκφράζει όλη αυτή η πολυκοσμία.
ReplyDeleteΣε καταλαβαινω απολυτα.Μου συμβαινει πολλες φορες το μυαλο μου να ανεμιζει.Μπορει να ειμαι με παρεα και εγω να νιωθω οτι δεν ανηκω εκει.Ειναι τελειως φυσιολογικο.Σημαινει οτι αναζηταμε κατι διαφορετικο,με περισσοτερο ενδιαφερον.Ετσι πιστευω.
ReplyDeleteΚαλη σου μερα.
@..pussy..λες;σιγουρα δεν με εκφραζει η πολυκοσμια αλλα καποιες φορες..ειναι αναγκη εσωτερικη!!
ReplyDelete@..πρασινο λικερακι..εκει ειμαι..δεν ανεμιζει τιποτα..απλα δεμ μπορω να πω αυτα που θελω..δεν συμβαδιζει η σκεψη με το σωμα,ακομη δε η σκεψη γινεται κι αυτη πετρινη σαν το σωμα!!
ReplyDeleteαστα να πανε :)))
Υπάρχει περίπτωση να αλλάξεις. Ζωντανό παράδειγμα εγώ.Ημουν έτσι ακριβώς όπως εσύ μέχρι πρίν λιγα χρόνια.Και δες πως έγινα .Τώρα νοιώθω πολύ όμορφα και απελευθερωμένη.Και είμαι καλύτερα σε σχέση με τον εαυτό μου αλλά και με τους άλλους. Φιλιά απο την Χρύσα.
ReplyDelete@..χρυσα..αυτο δε μπορω να το πιστεψω γιατι εγω βλεπω μια κοπελλα που μιλαει πολυ ελευθερα,αγαπαει τις μεγαλες παρεες..μα πως το καταφερες;;
ReplyDeleteχαιρομαι για σενα..
ανταποδιδω τα φιλια!!
:)))
ααα πίστεψε με δεν είσαι η μόνη.
ReplyDeleteεγώ το παθαίνω μετά από τα τέσσερα άτομα.. το χάνω τελείως.
και αποφασίζω να πουλήσω τρέλα μετά..
δεν είναι τπτ σοβαρό. μπορούμε να ζήσουμε και έτσι!
φιλιά
@..desposini..μα κι εγω το χανω τελειως..αλλα ελα που δε μπορω να πουλησω τρελλα :(((
ReplyDelete