Friday, December 14, 2007

η εφημερίδα (γ΄μέρος κ τελευταίο)


-Ααααα...ααα.........

Στάσουου..περίιιιμενεεε...μιά ανάσα ...ουφ...άσε με να πάρω μιά ανάσα..στάσουυυ επιτέλους!!!

Πουουου με πας;;;

Την είχε τραβήξει ένας αέρας επίμονος και μανιασμένος από το ξύλινο τραπεζάκι,ούτε που την πρόλαβε εκείνος ο όμορφος άντρας που την κρατούσε σφιχτά με τα δυό του χέρια,την σήκωσε ψηλά και την πήγαινε!

Μμμμ τι όμορφα που είναι να πετάς,σιγοτραγούδαγε και απολάμβανε τη θέα της πόλης από ψηλά.Ζαλιζόταν ,δεν της είχε ξανασυμβεί αυτό στις λίγες ώρες που είχε βγει έξω από τα σκοτεινά μηχανήματα!Άσε που μπρρρρ...κρύωνε και λιγάκι στα σημεία που την είχαν σαλιώσει τα δάχτυλα των ανθρώπων που από περιέργεια την έπιαναν και την διάβαζαν,όσο ακόμη ήταν παρέα με τα υπόλοιπα φύλλα,τα αδέρφια της!!

Αχ τι λαμπερά φώτα..φώναξε καθώς προσγειωνόταν σ ένα στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο σε μιά μικρή πλατεία.Δεν πρόλαβε να χαρεί,ίσα που τσιμπήθηκε από τα κλαδιά κι άρχισε πάλι να στροβιλίζεται με δύναμη στον αέρα..σιγάααα..ούρλιαξε αλλά μάλλον κανείς μα κανείς δεν την άκουγε.

Μετά από δυό τρία πετάγματα ψηλά, με μία απότομη βουτιά κτύπησε με δύναμη στον κορμό ενός δέντρου..γκντουουουπππππ!!Φαρδιά πλατειά απλώθηκε πάνω του.Ο αέρας την πίεζε και την κρατούσε με δύναμη εκεί!

Ουφφφφ..αναστέναξε.. τουλάχιστον εδώ μου πέρασε η ναυτία!και αγκάλιασε τον κορμό ακόμη πιό δυνατά!

Ιιιιιιιιιιι..ένας άλλος ανεμοστρόβιλος την πήρε κι αφού την έριξε στο πεζοδρόμιο,άρχισε να την γυρνάει με δύναμη γύρω γύρω.Σε λίγο,στον ανεμοχορό,ακολούθησαν κάποια κιτρινισμένα φύλλα και κάτι ντενεκάκια αναψυκτικών,που έκαναν κι έναν απαίσιο θόρυβο καθώς στριμώχνωνταν σε μιά γωνία.

-Ωωω..τι όμορφα δάχτυλα!!Και μμμ τι άρωμα είναι αυτό!!

Ήταν τα δάχτυλα της Μελίνας που καθώς έσβηναν την δέκατη γόπα,βρήκαν και πήραν το κομμάτι της εφημερίδας..όμορφα δάχτυλα ελαφρώς παχουλά και με νύχια κατακόκκινα και περιποιημένα..

Με μάτια βουρκωμένα ακόμη,άναψε τον αναπτήρα πάνω της γιά να διαβάσει,έτσι πιό πολύ γιά να της περάσει η σκασίλα.

Είδε πως ήταν το δισέλιδο των αγγελιών,διάβασε και την ημερομηνία..Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007.Της έκανε εντύπωση που ήταν κι όλας κυκλωμένη μία αγγελία με χοντρό κόκκινο μαρκαδόρο!

Προσπάθησε να διαβάσει διατηρώντας την φλόγα του αναπτήρα..Ζητείται τραγουδίστρια...

Σε δυό ώρες σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε το νούμερο του Στέφανου..



Στην Α. που ένα βραδάκι μου επισήμανε τον ανεμοχορό των φύλλων...

26 comments:

  1. αυτη ολη η ιστορια προεκυψε απο μια κουβεντα με μια φιλη,οπου μου επισημανε πως πρεπει να προσεχουμε τις λεπτομερειες..ενω μου εδειχνε ακριβως διπλα μας σε μια γωνια τα φυλλα που ανεμοχορευαν!
    ηταν μια βραδια μ ενα τρελλο αερα!!


    κατι σκαρωσα στα comments και νομζω πως μπορουν επιτελους να μας σχολιαζουν και οι φιλοι της wordpress..ελπιζω να το εφτιαξα σωστα :)))

    ReplyDelete
  2. Τι όμορφο τέλος...Τελικά μερικές φορες το σύμπαν όντως συνομωτεί ε;Λες έτσι να σε βρήκε και η καρδούλα με το ζευγαράκι;
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  3. @..moukelis..ειπα λογω των ημερων να δωσω ενα ευχαριστο χριστουγεννιατικο τελος..αλλα βεβαια δεν αρκει το συμπαν..πιστευω πως θα κανουν κ μια φιλοτιμη προσπαθεια η μελινα κι ο στεφανος..αλλωστε το εχουν αναγκη!! :)))

    ReplyDelete
  4. Πέταξα μαζί με την εφημερίδα.Ωραίο το φανταστικό στοιχείο.
    Περιμένω την επόμενη ιστορία.

    Είδες; Χιονίζει. Το ξέρω σ'αρέσει.Εγώ φοβάμαι και μελαγχολώ :(
    Καλό Σ/Κ.

    ReplyDelete
  5. Ωραία ιστορία, και καταπληκτικό τό ταξίδι της εφημερίδας.
    Ζωγράφισες με τίς λέξεις.

    ReplyDelete
  6. Ευχαριστούμε και σένα και το blogspot που έκανε αμεσότερη την επαφή μας.
    Παράξενο τέλος, στην αρχη φαντάστηκα ότι αποκοιμήθηκε η κοπέλλα και ονειρεύτηκε ενα ταξίδι. Ίσως όμως ταξίδεψε η τύχη στο μέρος της. Φιλιά καλό ΣΚ

    ReplyDelete
  7. @..despoinak...χαιρομαι που σου αρεσε..ειδες που καταφερα να αναφερθω και σε κατι διαφορετκο;
    ναι το χιονι μ αρεσει πολυ..ομως να μη το περπαταω..ειδικα χωρις ειδικα παπουτσια..
    οι μελαγχολιες μου παλι συνηθως δεν εχουν αιτια..
    φιλια..

    ReplyDelete
  8. @..αλεξη μου πολυ χαιρομαι που σου αρεσε..συμβαινουν κι αυτα..μερες που ειναι!!

    ReplyDelete
  9. @..σε μπερδεψα;
    να σου πω..η σκεψη ηταν να ειπωθει μια συγκεκριμενη στιγμη απο τρεις διαφορετικους ηρωες..μετα ηρθε η κουβεντα με τη φιλη μου και τον 'ανεμοχορο'..

    ReplyDelete
  10. @..βασιλη..σ εσενα αναφερομαι στο επανω σχολιο..

    ReplyDelete
  11. Αν είναι να σου κάτσει... έστω και στροβιλιστά... σου έρχεται...

    Χιόνι είπατε;...
    Εμείς εδώ κάτω γμτ, ηλιοφάνεια έχουμε...

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

    (υ.γ. Περαστικά για το χέρι σου)

    ReplyDelete
  12. @..φυρδην-μιγδην..να δεις τι στροβιλιστα μουκατσε ψεμενα το λουμπαγκο..το βραδακι ημουν για ποτακια κ περνουσα καλα και νασου πρωι πρωι διχως χερι..σημερα αρχισα να το αισθανομαι..

    φιλιαααα χιονισμενααα!!

    ReplyDelete
  13. Τα πάντα στη ζωή έχουν μια μοίρα που τα ακολουθεί...κι ο αέρας στη μοίρα μας είναι:)

    Υπέροχο!!!

    Τα φιλιά μου και σου εύχομαι ένα μοιραίο σ/κ;)))

    ReplyDelete
  14. @..ψυχη..το μονο μοιραιο που θα μπορουσε να συμβει αυτο το σ/κ θα ηταν να στρωσει το χερι μου..λες;;

    ReplyDelete
  15. απίστευτο !! μου έγραψες την ώρα που σε διάβαζα!!! χιχι !! σου απαντησα αλλα είπα να αφήσω κι εδω την καλησπέρα μου !!!!

    υπέροχη η περιγραφή του χορού με τον άνεμο .... ειναι κάτι που με μαγεύει ...

    μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να χαζέυω τις σακούλες ή τα φύλλα ή τα χαρτιά που σηκώνει ο άνεμος απο το έδαφος και τα κάνει να χορεύουν ...


    φιλάκια πολλά

    _Κυβέλη_

    ReplyDelete
  16. Είμαι σίγουρη πως θα στρώσει,καλή μου:))

    ReplyDelete
  17. @..κυβελη..ειναι μια αξιοπροσεκτη λεπτομερεια..για ανθρωπους σαν και μας..του φεγγαριου,του ανεμου,της θαλασσας..

    ReplyDelete
  18. @..ψυχη..ειναι πολυ καλυτερα απο την πεμπτη που κοντεψα να λιποθυμησω απο τον πονο..αλλα τραβαει ακομη..που θα παει ομως!!
    φιλια!!

    ReplyDelete
  19. Καλησπέρα. Πώς είσαι σήμερα; Περαστικά.

    ReplyDelete
  20. @..βασιλη..προσπαθησα να σχολιασω τα υπεροχα τραγουδια σου κ κατι δε πηγαινε καλα με τη σελιδα..αυριο..

    ειμαι πολυ καλυτερα..αυριο δουλειαα!!πολυ σ ευχαριστω..καληνυχτα!!

    ReplyDelete
  21. Καλημέρα,
    Πιστεύω να είσαι καλύτερα,
    βλέπω όμως μια πολύ όμορφη ιστορία γραμμένη εδώ, να κάτι που θα περνούσε απαρατήρητο χωρίς να το επισήμανες εσύ. Τελικά πολλά πράγματα υπάρχουν εκεί έξω που μπορούν να μας γεμίσουν. Το θέμα είναι να βρούμε την χαμένη φαντασία μας.

    Vassilis Stranger.

    ReplyDelete
  22. Τέλος καλό, όλα καλά αλλά με τον αέρα δεν έχω καθόλου καλή σχέση.Τον φοβάμαι πολύ. Μένω πολύ ψηλά και όταν φυσδάει νομίζεις πως είσαι μεσοπέλαγα. Α παπα!!

    ReplyDelete
  23. Φεγγαρένια μου, μια καλημέρα προς το παρόν. Εϊμαι στη δουλειά και δεν προλαβαίνω να διαβάσω και τα τρία μέρη. Το βραδάκι όμως θα έρθω να διαβάσω κι εγώ τι σου γέννησε ο ανεμοχορός. Σε φιλώ! Ζματς! :)

    ReplyDelete
  24. Φεγγαρενια μου
    πως ειναι το χερι σου;;;

    Οι λεπτομεριες κανουν την διαφορα, αν δωσαουμε λιγο περισσοτερη πιστη στις συμπτωσεις μπορει να εκπλαγουμε:)

    Ομορφη η ιστορια, δεν περιμενα την εικονα απο τα ματια της εφημεριδας!!!

    Καλημερα και καλη μας εβδομαδα!!!

    ReplyDelete
  25. Η αιτια των καταπληκτικων ιστοριων εγκειται στην αγκαλια σου που εχεις το φεγγαρι.
    Θα εκτιμαμαι και θα βλεπομε με αλλο ματι τα χαρτια και τις εφημεριδες που τις στροβιλιζει ο αερας.Ισως καποια ιστορια θα μας πουν.

    ReplyDelete
  26. Νομίζω ότι "γνώρισα" την ΜετοΦεγγαριΑγγαλένια ένα βράδυ που βγήκαμε μαζί έξω από το ίδιο κτήριο.
    Σε μια γωνιά τα πεσμένα φύλλα έστηναν ένα ιδιόρρυθμο χορό με τον κρύο αέρα.
    Πόσοι πρόσεξαν αυτόν τον χορό του ανέμου από όσους πέρασαν από δω; της είπα καθώς μιλούσαμε για την αξία των μικρολεπτομερειών στη ζωή μας.
    "Μόνο όσοι θα τον εκμεταλλευτούν για να ξεδιπλώσουν όμορφα τις λέξεις σε ακόμα πιο όμορφο ταίριασμα για να βγουν τέτοια αξιολάτρευτα και εμπνευσμένα κείμενα" απάντησε το Μέλλον, αλλά ούτε που το άκουσα.
    Τύλιξα καλύτερα το κασκόλ μου και συνέχισα να περπατώ με κάποια που 'χε το φεγγάρι αγκαλιά.
    Δεν το 'ξερα, το ομολογώ!
    Μόνο στα μάτια της κάτι αχνόφεγγε προδοτικά, σαν υποψία για όσα δεν εξωτερίκευσε ποτέ με φωνή η γλυκιά της συστολή.
    Αλλά εκείνη τη νύχτα το κρύο ήταν τσουχτερό και δε σ' άφηνε να ξεχωρίσεις καλά-καλά τις καταπληκτικές καθάριες φεγγαροαχτίνες της.
    Τις πάγωνε και τις σκόρπιζε σαν κρυσταλλάκια στην καθημερινότητα των επαφών μας.
    Περπατούσαμε και το πεζοδρόμιο γέμιζε παγωμένες φεγγαροσπίθες πίσω μας κι ούτε που το έπαιρνα χαμπάρι!
    Μου τα μολόγησαν όλα ξεκάθαρα μετά, με το Στε και με το Λα, κάτι καρπούζια που 'χαν ξεμείνει απ' το καλοκαίρι σ' ένα πίνακά της.

    Χαίρομαι πολύ που με αποκαλεί φίλη και μου αφιέρωσε και τα φανταστικά της κείμενα.
    Πολλά φιλιά Φεγγαροαχτιδένια μου!
    Σ' ευχαριστώ πολύ! Θα τα ξαναπούμε!
    Η Α.


    (Και να σου πω κι ένα μυστικό κλείνοντάς σου το μάτι;
    Η Ονειροχώρα που πήγαμε σήμερα βρίσκεται στο εδώ και τώρα που ζούμε!)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...