Sunday, January 27, 2008

my blueberry nights (οι νύχτες μου μακριά σου)

Εκείνος
Aναγνώριζα τους πελάτες, όχι με το όνομα ή την μορφή τους, αλλά από τα πιάτα που τους σέρβιρα. Στήθος κοτόπουλου ή γαλοπούλας, με πουρέ, ντομάτα, κρεμμύδι ή χωρίς, τσίλι ή πίκλες. Κάθε παραγγελία έκρυβε πίσω της κάποιον ερωτομανή, ανέραστο, τσιγγούνη, μοναχικό ή απελπισμένο.
Κάθε ξημέρωμα, σκούπιζε της νύχτας στόματα πεινασμένα κι αχόρταγα.
Μιά τέτοια στιγμή ήταν που φεύγοντας ο τελευταίος πελάτης, εμφανίστηκες εσύ.
Καθάριζα το μωσαικό από τις πατημασιές και τα ψίχουλα, και τις δαχτυλιές από τα διάφανα τζάμια που φανέρωναν γλυκά και παγωτά, ό,τι είχε απομείνει από την προηγουμένη.
Κάθισες απαλά στά δάχτυλα μου σαν πεταλούδα. Με φτερά τσακισμένα.
Έδειχνες τόσο μόνη κι αβοήθητη, που ήθελα να σ ακουμπήσω, να νοιώσω το δέρμα σου, μα φοβήθηκα μη σε πονέσω περισσότερο. Σου έδωσα όσο περισσότερη στοργή και τρυφερότητα διέθετα. Ήξερα πως οτιδήποτε περισσότερο, θα ήταν μάταιο. Λάθος timing.
Πόνεσες πολύ, κι έπρεπε να ανακτήσεις την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους. Να διαπιστώσεις πως ίσως να υπάρχει κάποιος που θα σε κρύψει ανάμεσα στα χέρια του διπλωμένα κουφωτά, δίχως να έχει διάθεση να σε πληγώσει.
Ερχόσουν κάθε βράδυ, όχι γιά να συναντήσεις εμένα αλλά τον άνθρωπο που αγαπούσες, που μέχρι εχθές είσασταν μαζί. Οχι δεν ξαναπέρασε από εδώ, ούτε μόνος ούτε με την 'άλλη'.
Ήρθε η ώρα να μάθεις πως η αγάπη δεν κρατάει πολύ. Κι οι σχέσεις είναι αυτό που ονειρευόμαστε πως θα θέλαμε κι όχι αυτό που πραγματικά παίρνουμε. Ξημερώματα μου ζητούσες πάντα ένα πιάτο με blueberry pie και δίπλα μία μπάλα παγωτό βανίλια. Σου σέρβιρα διπλή δόση κι ας μη στο είχα πει ποτέ. Ήσουν ήρεμη καθώς βυθιζόσουν με βουλιμία στην γλύκα της ζάχαρης. Το πάθος ξεχνιέται μ ένα άλλο πάθος! Γελούσαμε μα διέκρινα τις σκιές στα μάτια σου.
Άφηνες στην άκρη των χειλιών σου στάλες παγωτού κι εγώ ήθελα να γλύψω τα χείλια σου, δεν με κατάλαβες, κουρασμένη είχες παραδοθεί στην αγκαλιά του μορφέα.
Ήταν ό,τι πιό όμορφο είχα από σένα, γιά μέρες μετά, όταν ήδη είχες φύγει με προορισμό το παντού και το πουθενά, θέλοντας να ξεπεράσεις ένα άσχημο τέλος. Γιά σένα ήταν μία αλλαγή!
Εκείνη
Δεν ήταν μόνο που δεν ήθελες να με ξαναδείς, ήταν που μου το είπες από το τηλέφωνο. Δεν είχες τη τόλμη ούτε να με κοιτάξεις στα μάτια. Σε ρώτησα γιατί; Δεν απάντησες. Το ίδιο βράδυ, ήρθα κάτω από το παράθυρο σου. Ήταν φωτισμένο, ήξερα τι κάνεις την κάθε στιγμή. Ένα θέατρο σκιών έπαιζες με άλλο παιχνιδάκι. Γύρισα στο πλάι κι έκλαψα γιά ώρες. Αυτό που με πόνεσε περισσότερο, ήταν που άργησα να σε βγάλω από μέσα μου.
Υπέφερα στο τέλος κάθε νύχτας περιμένοντας να σας δω έστω και μαζί. Μάταια. Καθόμουν σ ένα τραπέζι και μιλούσα σ εκείνο το αγόρι που μου σέρβιρε γενναίες δόσεις blueberry pie με μπάλες παγωτό βανίλια.Στην αρχή μας χώριζε μιά μεταλική μπάρα, έπειτα μας χώριζε μόνο η σκέψη σου. Κουρασμένη από την αναζήτηση και την προσμονή, παραδινόμουν στην αγκαλιά του μορφέα. Ονειρευόμουν πως με φιλούσες με χείλια λερωμένα με παγωτό.
Έφυγα. Έπρεπε να βρω τον εαυτό μου, να δεχτώ και να ξεπεράσω τα γεγονότα. Βρήκα δουλειά στο πρώτο φαστφουντάδικο που με άφησε το λεωφορείο. Αφέθηκα, ρίσκαρα,
γνώρισα, έζησα μα κυρίως δέχτηκα μέσα μου την αλλαγή. Συνάντησα ανθρώπους με σημαντικότερα προβλήματα από τα δικά μου. Με αληθινά πάθη. Και ίσως μη αναστρέψιμα. 'Αλλωστε τα προσωπικά πάθη, ξεπερνιούνται με το συναίσθημα της προσφοράς.
Και κάθε βράδυ, του έγραφα γράμματα με μυρωδιά βανίλιας , στο βαθύ κόκκινο των μούρων. Γράμματα δίχως διεύθυνση αποστολέα. Μόνο το όνομα μου..
Από την μιά άδειαζα από εσένα και από την άλλη γέμιζα με την σκέψη του.
Ένα βράδυ, θέλησα να ξανασυναντήσω το βλέμμα του. Λίγο πριν, πέρασα κάτω από το παράθυρο σου. Το διαμέρισμα ήταν σκοτεινό και άδειο και στα τζάμια φιγουράριζε ένα χάρτινο 'Ενοικιάζεται'.
Αυτός ήταν εκεί και με περίμενε. Δέχτηκα την τρυφερότητα του, δόθηκα στα φιλιά του. Ήξερα πιά πως αυτή που τον κρατούσε όλη την νύχτα στην αγκαλιά της, ήμουν Εγώ!

υ.γ. μετά την ταινία, ήθελα απελπισμένα γλυκό.
Προσπεράσαμε τον Χατζή, αλλά σκοντάψαμε σε μία σκάφη προφιτερόλ λουσμένο με λευκή κρέμα σοκολάτας από το ble΄. Μιαμμμμ...

27 comments:

  1. Από τον Wong Kar-Wai έχω δεί το δωμάτιο 2046 που είναι μια πολύ καλή & ξεχωριστή ταινία με υπέροχο soundtrack.
    Δημιουργεί μια καταπληκτική πανδαισία ηχοχρωμάτων και συναισθημάτων με όμορφα πλάνα.
    Το my blueberry nights, έπειτα κι από την περιγραφή σου είναι κι αυτό στις επιλογές μου !

    ReplyDelete
  2. @..caesar..το ενα τριτο τηε ταινιας μου φανηκε καπως ξεχωριστο,το υπολοιπο οχι..
    καμμια σχεση με το 2046..
    αλλα να το δεις ειναι απαλο και τρυφερο..
    και μην ξεχασεις να εχεις φυλαγμενο γλυκο στο ψυγειο!!

    ReplyDelete
  3. ασχετο με το σημερινο 8εμα.. απλα η8ελα να σε ευχαριστισω για το λινκ με το ρολοι.... σε γνωρισα προσφατα απο την γεωργια_φαρ_αγουι κτλ¨:)

    ReplyDelete
  4. "... οι σχέσεις είναι αυτό που ονειρευόμαστε πως θα θέλαμε κι όχι αυτό που πραγματικά παίρνουμε..."

    Γιατί τούτο το συγκεκριμένο, εμένα τώρα, μου θύμισε σχόλιο εκείνου του ....μοναδικού Τυχάρπαστου σε κάποια σου ανάρτηση;

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    (υ.γ. εγώ πού να τον βρώ το Χατζή και μου ...έβαλες ιδέες τώρα;)

    ReplyDelete
  5. @..kokkinoskilo..παρακαλω..δεν κανει τιποτα!!
    :)))

    ReplyDelete
  6. @..φυρδην-μιγδην..δε θυμαμαι το συγκεκριμενο σχολιο,αναπολω ομως πολλες φορες τα ποστ του τυχαρπαστου!
    δε χρειαζεται πολυ να το πεις αυτο..το μαθαινουμε απο νωρις πως Ετσι πορευονται οι σχεσεις..

    χατζη δε πηγα..αλλα πες τι γλυκο αγαπας να σου στειλω..μιαμμμ!!

    ReplyDelete
  7. Καλησπέρα με αγκαλιά το Φεγγάρι και το συναίσθημα."Ελοιωσα".Θα ήταν υπερβολή ίσως αλλά..4 φορές το διάβασα.Το ίδιο συναίσθημα ένοιωσα.Φαντάζομαι... που δω και την ταινία!
    Να είσαι καλά.

    ReplyDelete
  8. 9/4 "Το με... το μαζί"

    ΄Εσκασα.... αλλά το βρήκα
    ;-)))

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  9. @..ανασα του βορρα..να την δεις..θα σου αρεσει!!
    φιλια

    ReplyDelete
  10. @..φυρδην-μιγδην..αχ που με ταξιδεψες να ηξερες!!ναι αυτο το σχολιο του τυχαρπαστου μαλλον υπονοει το ιδιο μ αυτο που ειπα κι εγω εδω..
    ο τυχαρπαστος..τι να κανει αυτη η ψυχη..κι εγραφε καταπληκτικα ο ανθρωπος!!
    Φιλια

    ReplyDelete
  11. @..eximnos..ναι πολυ καλο..το ειδες;
    καλο βραδυ!!

    ReplyDelete
  12. "...Δεν ήταν μόνο που δεν ήθελε(ς) να με ξαναδεί(ς), ήταν που μου το είπε(ς) από το τηλέφωνο. Δεν είχε(ς) την τόλμη ούτε να με κοιτάξει(ς) στα μάτια. ΔΕΝ ρώτησα γιατί...
    Έφυγα. Έπρεπε να βρω τον εαυτό μου, να δεχτώ και να ξεπεράσω τα γεγονότα.

    ReplyDelete
  13. Μας άνοιξες την όρεξη ...για γλυκό

    Καλή σου εβδομάδα

    ReplyDelete
  14. Κάτι σαν το "Σοκολά" δηλαδή.Που μετά την ταινία πήραμε 2 κιλά σοκολατάκια.
    Γλυκιά εβδομάδα να έχεις.

    ReplyDelete
  15. Γαλακτομπούρεκο από το "ΚΟΣΜΙΚΟΝ" στον Αγιο Νικόλαο αχαρνών.

    Προφιτερόλ από "ΑΔΡΙΑΣ" Φιλοθέη ή Σεβαστουπόλεως στους Αμπελόκηπούς.

    Εκμέκ από την "ΧΑΡΑ" τέρμα Πατησίων

    και ... και ζυγαριές ...στο πυρ το εξώτερον!!!

    ReplyDelete
  16. Τι όμορφος τίτλος για ταινία...

    ReplyDelete
  17. Οκ, με έπεισες!!! θα πάω να τη δω! τελευταία μ' αρέσουν τόσο πολύ αυτές οι ταινίες!...

    Θα σου πω τη γνώμη μου μόλις τη δω.

    ReplyDelete
  18. ετσι γινεται!!!

    οι εικονες περνανε ισχυρα μηνυματα και οι αισθησεις αναζητανε να ικανοποιηθουν ευχαριστα...

    εγω ειχα απανωτες κυριακατικες βολτες στην παραλια με κολασμενες βαφλες και σουφλε σοκολατας που μου αφησαν λιγα κιλακια να με παιδευουν : (

    ReplyDelete
  19. αχ φεγγαρένια μου, έχω να πάω κινηματογράφο από την πρεμιέρα του braveheart. Το ποστ όμως, πολύ όμορφο, γλαφυρό, ζωντανό. Ένιωσα το παγωτό, έίδα τις σκιές, ένιωσα την αγκαλιά.
    Καλό σου βραδάκι, αγκαλένιο

    ReplyDelete
  20. Καλημερα φεγγαρενια!Δεν θα σταθω στα γλυκα!Στο κειμενο σου μονο!Παρα πολυ καλο και με καποιες μικρες επεμβασεις θα μπορουσε να γινει και θεατρικο μονοπρακτο.Παντα τετοια.Σε φιλω.

    ReplyDelete
  21. Η περιγραφή είναι άκρως δελεαστική.. λέω να πάω να το πάρω και εγώ να το δω!!

    Πολλή καλημέρα σας!!

    ReplyDelete
  22. Eίδες έμπνευση που σου φέρνει ένα γλυκάκι??? Μμμμ...πείνασα!

    ReplyDelete
  23. Eίδες έμπνευση που σου φέρνει ένα γλυκάκι??? Μμμμ...πείνασα!

    ReplyDelete
  24. Epa8a analogh plaka...

    Des edw:

    http://saturninorbit.wordpress.com/2008/01/18/%ce%9f%ce%b9-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%ac-%cf%83%ce%bf%cf%85/

    Mageutikh tainia!

    ReplyDelete
  25. @..agent..κοιταξε να δεις που κι εγω με το δικο σου ποστ πηγα να δω την ταινια..ο κυκλος εγινε.. :))

    χαιρομαι που σε ξαναβρηκα..ειχα χασει το λινκ σου!!

    ReplyDelete
  26. Μια από τα ίδια έπαθα και γω βλέποντάς την και κατά ένα περίεργο τρόπο ένιωσα ότι έπρεπε να γράψω κάτι γι' αυτή. Τη θεωρώ από τις πιο ωραίες (αν όχι την πιο ωραία) στο είδος της για φέτος.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...