Sunday, April 06, 2008

emo

Ήμουν ένα παιδί μελαγχολικό..
Λάθος..ήμουν ένα παιδί ενθουσιώδες, παρορμητικό, ντροπαλό, συναισθηματικό, φιλικό και εσωστρεφές. Με ένα τεράστιο χαμόγελο συνήθως γιά να κρύψει την ανασφάλεια του. Γελούσα με το παραμικρό, και ήθελα με την πρώτη ευκαιρία να ακουμπήσω, να αγγίξω, να αγκαλιάσω, να φιλήσω.
Κάποια στιγμή πέρασα στην εφηβεία.. διατηρήθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά μόνο που έγινα λίγο πιό δύσκολη και λίγο πιό εσωστρεφής. Όλα τα δίκια με το μέρος μου.
Το χαμόγελο όμως χαμόγελο και μάλιστα διάπλατο. Να ξεχωρίζουν ούλα και δόντια. Τόσο μεγάλο.
Μιά μέρα όμως, κάποιος που δεν θυμάμαι πιά ούτε το πρόσωπο του, ούτε το όνομα του, που μάλλον δεν του άρεσαν τα χαμόγελα, γύρισε και μου είπε κριτικάροντας με το σχετικό υφάκι.
-Χαζοχαρούμενη είσαι;
Αυτό ήταν. Έβαλα το εφηβικό μου μυαλό να σκεφτεί. Τι το χρειαζόμουν τόσο μεγάλο το χαμόγελο; Άλλωστε έπρεπε να είμαι αρεστή. Έπρεπε να δείχνω ώριμη και μεγάλη. Κι οι μεγάλοι δεν έκαναν ούτε πολλές γκριμάτσες, ούτε έσπαγαν πολλά πολλά χαμόγελα.
Έτσι το έκοψα μαχαίρι, πήρα κι εκείνο το λίγο σοφιστικέ ύφος με το κεφάλι γερμένο στο πλάι, ελαφρώς δεξιά, το λίγο μελαγχολικό, το λίγο σκεπτόμενο.. άλλωστε η γενιά μου αυτό ζητούσε..

Λίγα χρόνια μετά χαιρόμουν τον ενθουσιασμό της έφηβης πιά κόρης μου, και ζήλευα την άνεση που είχαν τα παιδιά τότε, να ξεκαρδίζονται, να φιλιούνται στις συναντήσεις τους, να αγαπιούνται στις καλημέρες τους, να αγκαλιάζονται, να ξαναγελούν, να πέφτουν το ένα επάνω στο άλλο, να καλούν στο τηλέφωνο.. έλα μπουμπού, να λειτουργούν θετικά και να βλέπουν ομορφιά στην επικοινωνία, στο γέλιο, στο άγγιγμα και σε μία γενικότερη εικόνα του ''περνάμε καλά''.
Αλήθεια εάν κάτι ζήλεψα στους έφηβους της δεκαετίας του 2000 σε σχέση με τους έφηβους της δικής μου δεκαετίας του '70, ήταν αυτό.
Εμείς λειτουργούσαμε έχοντας κατά νου τα χρόνια της χούντας, πιεστήκαμε στις αυλές των σχολείων γιά το αν φορούσαμε κόκκινα καλτσάκια ή όχι, τα παιδιά μας σήμερα είναι λουσμένα στο χρώμα..
Και το κυριότερο.. δεν βιάζονται να μεγαλώσουν.. στα 24 διατηρούν ακόμη την δροσιά της εφηβείας τους, εγώ στα 24 είχα ήδη να μεγαλώσω ένα παιδί και έπρεπε να σκέφτομαι συνολικά γιά μία οικογένεια, αφήνοντας τον εαυτό μου, όχι πίσω, αλλά δίπλα θα έλεγα.

Κι έρχεται λέει σήμερα, μιά νέα φιλοσοφία κάποιων παιδιών, εκεί γύρω στα 16-17, να σπάσει το χρώμα της χαράς, που ζούν μέσα στο μαύρο του τίποτα..δεν έχουν οραματισμούς και πιστεύω, δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, δεν ασχολούνται με τίποτα, έχουν μία ειδική αμφίεση, σα να φορούν μία αόρατη στολή, ριγμένο το μαλλί σε όλο το πρόσωπο, μελαγχολικό βλέμμα και μεγάλα ζωγραφιστά μάτια, έτσι ώστε να δίνουν όσο περισσότερο την αίσθηση του κενού.
Οι emo είναι μιά νέα φιλοσοφία ζωής.. ή μήπως μία νέα μορφή κατάθλιψης;
Είναι η φιλοσοφία των εφήβων, ή τουλάχιστον κάποιων εφήβων του 2008;
Ή απλά μία τάση, μία αντίδραση, ένας τρόπος να πουν κάποια παιδιά..εε είμαστε κι εμείς εδω..προσέξτε μας;



33 comments:

  1. ΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!! Σα να μου φαίνετε ότι σπάω το ρόδι!!!!!!
    Ναι έτσι είναι, οι έφηβοι, απλά, με όποιον τρόπο θεωρούν πιό εντυπωσιακό θέλουν να μας δίξουν ότι υπάρχουν, ότι είναι εδώ, και παράλληλα να ξεχωρίσουν από τους άλλους, τον εφηβηκό τους περίγυρο, να δείξουν ξεχωριστοί.
    Τα αποτελέσματα, αν η οικογένεια δεν δείξει προσοχή μπορεί να είναι καταστροφικά.
    Δεν πρέπει όμως να γινόμαστε φορτικοι σε αυτά γιατί θά έχουμε, από αντίδραση, τα αντίθετα αποτελέσματα.
    Απλά, με έναν απλό τρόπο μπορούμε να τα καθοδηγούμε, να τους δείχνουμε και να τους λέμε, πέτα, άνοιξε τα φτερά σου και πέτα, μην φοβάσαι είμαι κοντά σου όπου και αν πάς, αλλά πέτα, να σε δώ να τό καταφέρνεις.
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής

    ReplyDelete
  2. Νομίζω ότι είναι "μία τάση, μία αντίδραση, ένας τρόπος να πουν κάποια παιδιά..εε είμαστε κι εμείς εδω..προσέξτε μας!"

    θα συμφωνήσω δε και με τον προλαλήσαντα!

    Ένα καλό απόγευμα σου εύχομαι:)

    ReplyDelete
  3. @..alexi..
    υπαρχει παντα η εναλλαγη των εποχων..ή των γενεων..παντα κατι αντιθετο θα βρεθει να σπασει την μονοτονια..
    αν εχουμε χαρα,θα βρεθει η μελαγχολια..
    και το αντιθετο..

    προσεξε το να δεις..

    φιλια κυριακατικα

    ReplyDelete
  4. @..αμαλθεια..ετσι ειναι..συμφωνω κι εγω και με τους δυο σας..μονο τα παιδια που εχουν την ανεξαρτησια να καταλαβαινουν τι τους ταιριαζει και τι οχι..

    δεν μπορεις να τα καθοδηγησεις σε ολα..

    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  5. "εε...είμαστε κι εμείς εδώ...Προσέξτε μας!"

    Ακόμα κι αυτοί που δεν "ουρλιάζουν"με το ντύσιμό τους,με τους τρόπους τους,με τις αντιλήψεις τους,ακόμα κι αυτοί έτσι φωνάζουν,αλλά με διαφορετικό τρόπο:"Σας παρακαλώ,μη με βάζεται στο περιθώριο!"...

    Καλησπέρα,φεγγαρένια μου!

    Κατά βάθος, όλοι κρυφόemo είμαστε:))

    ReplyDelete
  6. Εγώ ποστεύω ότι είναι μια αντίδραση και συγχρόνως μια ανάγκη ένταξης σε κάποια ομάδα. Από τη στγμή που οι ιδελογίες δεν πείθουν τους νέους και οι αξιες έχουν φθαρεί. Το να είσαι emo είναι μια κάποια διέξοδος μια κάποια λύση. Ωραίο κείμενο φεγγαρένια μου.

    ReplyDelete
  7. Ε, εφηβεία είναι, θα τους περάσει...να σου πώ, σε σχέση με κάτι 16χρονους μαχαιροβγάλτες που είχαμε στο σχολείο όταν πήγαινα εγώ, χίλιες φορές τα ΕΜΟ που είναι και ακίνδυνα τα καημένα!

    ReplyDelete
  8. Dystyxws auto pou vlepw einai pws Oloi ekei eksw einai katathliptikoi
    kai osoi den einai ginontai..
    eleipsi epikoinwnias legetai...
    xathike i omorfia twn diaproswpikwn sxesewn..as min ethelotyfloume,etsi exoun ta pragmata.
    Sxetika me tous EMO thelw na pisteuw pws ksenoferti moda einai kai tha perasei.....

    ReplyDelete
  9. Φυσικα το τελευταιο!"ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΜΑΣ"
    Μονο που ο εκφραζουν μελαγχολικα για να πιανει καλυτερα.
    καλη εβδομαδα

    ReplyDelete
  10. Συμφωνώ κι εγώ, είναι μια αντίδραση, μια προσπάθεια να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους. Διαφωνώ, όμως πως μπορούμε να τα καθοδηγήσουμε. Στην ηλικία αυτή τα παιδιά κωφεύουν στα κελεύσματα των δικών τους, ασχέτως ηλικίας. Οι ξένοι είναι πιο αρεστοί.
    Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι από πολύ πιο νωρίς να τους δείξουμε πως υπάρχουν πολλές απόψεις και καλό είναι να τις ακούν όλες, χωρίς παρωπίδες και στεγανά. Να δείξουμε κι εμείς ανοχή αν όχι εκτίμηση στην αντίδρασή τους.
    Συγκεκριμένα για τους emo πιστεύω πως είναι μια άχρωμη μόδα που σύντομα θα περάσει. Ελπίζω πως δεν θα αφήσει πολλά παιδιά με μόνιμη κατάθλιψη.
    Διαφωνώ φεγγαρένια μου, πως τα παιδιά σήμερα θέλουν χρώματα στο ντύσιμο. Η ντουλάπα της κόρης μου έχει μέσα δύο χρώματα, άντε τρία. Η δική μου πολύ περισσότερα από του ουράνιου τόξου.
    Νομίζω πως και οι σημερινοί "μεγάλοι" φοβούνται το "άνοιγμα" του γέλιου, έπαψαν να απολαμβάνουν τη χαρά της επαφής.
    Καλό βράδυ
    Άγευστο αλλά ολόκληρο

    ReplyDelete
  11. νομιζω οτι ειναι μια εποχη που σπρωχνει προς τα κει...Καλησπερα φεγγαρενια μου!

    ReplyDelete
  12. Synithws einai paidia pou ta exoun etoima ola kai den palepsan pote gia tipota. Exei dei kaneis sas ergazomeno emo? lol. Apla mia tasi twn efivwn. O kathenas as ntynetai opos goustarei alla oxi kai na mou to paizei les kai einai kinima. Kinima itan h punk filoi mou, oxi oi emo. Telos pantwn...ayta ta paidia simera..pasxoun apo elleipsi idanikwn kai stoxwn. Ayto ftaei.
    Poly omorfo to post sou.

    ReplyDelete
  13. Κενό, εγκατάλειψη και έλλειψη πραγματικού ενδιάφέροντος από αγαπημένα πρόσωπο, αυστηρή κριτική (όχι ταμπού, κριτική) από το περιβάλλον, αγκυλωμένη σκέψη που στάθηκε εμπόδιο στα θέλω τους...
    πιστεύω,φεγγαρένια μου, ότι είναι λίγα αυτά που εικάζω για το αποτέλεσμα που εκφράζεται με μια συγκεκριμένη εμφάνιση και συμπεριφορά. Ίσως και η ανάγκη να πιστεύσουν σε μια ιδεολογία, να ανήκουν κάπου. Και όλα σε μία λέξη: ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, παροδική. Μπορεί να δούμε στο μέλλον πρώην emo να έχουν γίνει τραπεζικοί υπάλληλοι.

    Χειμαρώδης η κατάθεση της ψυχής σου. Ελπίζω να ξανασυνάντησες το εφηβικό σου χαμόγελο. Έχω εισπράξει ακριβώς το ίδιο σχόλιο. Θύμωσα. Με την εμφιαλωμένη λογική τους. Εγώ απλώς δείχνω αυτό που αισθάνομαι.
    Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!
    Πολύχρωμα φιλιά!

    ReplyDelete
  14. Θέατρο παίζουν.
    Δεν νομίζω ό,τι στην πραγματικότητα δεν έχουν οραματισμούς, αλλά πως θα τους προσέξουν οι άλλοι;
    Εmo, είναι ένα στυλ μόδας,ένα look. Χρειάζονται κάτι δικό τους....τα toys τους, την φράτζα τους, ένα μπουκάλι λακ την ημέρα και την θεατρινίστικη θλίψη στη φάτσα τους.
    Οι άλλες εποχές είχαν το χαλι-γκαλι, την γιάνκα, το σέικ, τους χίππυ, το αφρο λουκ, τους γιουπυ, τους τρεντυ, το Business-Look, το μίνι, το μάξι, τα δερμάτινα, τους πανκ, αυτούς με τα 7 νούμερα μεγαλύτερα παντελόνια, τους χαβιμεταλλάδες, τους ραστα, τα κουρέλια, τους γκόθικ, τις τρύπες στα παντελόνια, τις DrMarteens αρβύλες.(α, το μαλλί φουγάρο είναι πάλι στη μόδα)

    Με τους πανκ και τους γκόθικ έχουν κάποια ομοιότητα. Τα βρίσκουν όλα αίσχος, χάλια!!!...

    Τώρα, εάν η μελαγχολία, η κατάθλιψη, το bisexual είναι φιλοσοφία και ιδεολογία μέχρι τώρα δεν το ήξερα...
    Απογοητευμένα (σιγά τα ωά)είναι αυτά τα πλουσιόπαιδα που αχ! ζουν με τα λεφτά της μαμάς και του μπαμπά αλλά όταν θα έχουν τα δικά τους δεν θα τους νοιάζει η κατανάλωση, τα μοντελάκια, η Πορσε και η τιμή της βενζίνης. Ναι μεν κάνουν κάθε λίγο και λιγάκι χαρακίρι στα χέρια τους ή απόπειρες αυτοκτονίας αλλά μπροστά σε άλλους 30 για να τους πούνε μπράβο και να τους πάνε άμα είναι ανάγκη στο νοσοκομείο αλλά είπαμε, μόδα είναι, όχι να χάσουν την ζωή τους, τα αυγά και τα πασχάλια!
    Εξ άλλου σε 2-3 χρόνια θα υπάρχει άλλο κίνημα μόδας που θα πρέπει να ακολουθήσουν.
    Ξέρεις τι χρειάζονται; 8άωρο στην οικοδομή....

    PS 1) πάω να χαρακωθώ και εγώ από τις ερωτικές απογοητεύσεις που είχα στα 14....
    2) και γιατί δεν βάφομαι άρα δεν νοιώθω...
    3) γιατί γελάω και δεν κλαίω.

    ReplyDelete
  15. Μόδα είναι θα περάσει. Παιδιά είναι θα τους περάσει. Όσοι διάβαζαν πόεη πολυδούρη πήγαν να αυτοκτονήσουν?
    Επειδή ξέρω πολλά παιδιά σας λέω να μην ανησυχείτε, Τα περισσότερα το κάνουν για μόδα. Μερικά που έχουν προβλήματα, και πότε δεν υπήρχαν παιδιά χωρίς προβλήματα, απλώς τώρα έχουν το πλαίσιο να το βγάλουν πρός τα έξω και είναι καλύτερα από άλλα χρόνια που δεν μπορούσαν.Έίχατε δεί γέρο πάνκ? Άλλο τόσο θα δείτε εμο.
    καλημέρα

    ReplyDelete
  16. Εγώ πάντως όσα (Η)ΕΜΟ είδα
    μες την τρελή χαρά ήταν και με κάποιες κουβέντες τους που κρυφάκουσα κάθε άλλο παρά ξέρουν τι τους γίνεται
    οπότε θα τους εντάξω σε μια εποχική μόδα και τίποτα άλλο

    ReplyDelete
  17. Δεν ανησυχώ για τους Εμο.... Μπορέι η επανάστασή τους να είναι διαφορετική, μα σκέψου... Μαζεύονται σε ομάδες, μιλάνε, ερωτεύονται... Ίσως η μορφή, να είναι μόνο άλλοθι. Χίπηδες του σύγχρονου κόσμου, σε ανεστραμένο καθρέφτη... Ίσως. Η μοναξιά των νέων που κλείνονται στο σπίτι, παίζουν τα βίντεογκέιμ μόνοι τους, που δεν συναντιούνται πια στις αλάνες , ούτε πολυκυκλοφορούν, αποστειρωμένοι από φίλους και γεμάτοι μόνο υποχρεώσεις... Αυτοί με ανησυχούν. Οι νέοι πάντα βρίσκουν τον δρόμο τους.....όταν είναι περισσότεροι από έναν.. :))
    Καλημέρα! :))

    ReplyDelete
  18. @..ψυχη μου..μα και το οτι βρισκομαστε εδω και κανουμε αυτο που κανουμε αυτο δε σημαινει;

    εχεις δικιο
    καλο απογευμα
    φιλι

    ReplyDelete
  19. @..βασιλη..κι ομως υπαρχουν πολλοι τροποι και να ενταχθεις σε ομαδες και να αντιδρασεις..
    αλλα να σου πω τι θυμηθηκα..

    στην εποχη μου..παιδια με μακρια μαλλια και τζην..ηταν δαχτυλοδυκτουμενα απο τους μεγαλυτερους..
    ισως ειμαστε κι εμεις καπως τελικα..

    καλο απογευμα

    ReplyDelete
  20. @..patsiouri..
    ακινδυνα;
    :))) αλλου με πηγε αυτη η λεξη..

    εχεις δικιο
    φιλι

    ReplyDelete
  21. @..ερασιτεχνη μου..η καταθλιψη υπηρχε απο παντα..αλλα τωρα πια..ακουγεται πολυ..παρα πολυ!!

    φιλια

    ReplyDelete
  22. @..faraona..σωστααα..
    ειναι ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΜΑΣ πασπαλισμενο με μελαγχολια για να γινεται πιο πιστευτο..ετσι;;

    φιλι

    ReplyDelete
  23. @..τασο μου..η νουτλαπα της δικης μου κορης,ειναι τιγκα στο χρωμα..και μεσα και εξω..

    βεβαια το προβλημα ειναι πως συνηθως τα ρουχα της βρισκονται στο πατωμα κι οχι εκει που πρεπει..
    :)))
    τι να πεις
    εχεις δικιο σε ολα τα υπολοιπα

    μια γευστικη εβδομαδα να εχεις..

    ReplyDelete
  24. @..ilias..λες;;
    πολυ πιθανον..

    καλα εισαι ηλια μου;

    φιλακι

    ReplyDelete
  25. @..donnie..μα δε προλαβαινεις να εχεις παλεψει στα 16-17 σου..
    ο τροπος σκεψης ομως;

    φιλι
    καλως ηρθες

    ReplyDelete
  26. @..κοκκινη ομπρελλα..
    μου αρεσε που το προσεξες..
    ναι το ξαναεφερα αυτο το χαμογελο στο προσωπο μου..ισως αργησα λιγο..αλλα το εφερα..
    ακου χαζοχαρουμενη;τς τς τς

    φιλακι

    ReplyDelete
  27. @..νυχτολουλουδο..τα ειπες υπεροχα και με εκταση..σωστα..συμφωνω..
    παντα μα παντα υπηρχαν οι μικρες αντιδραστικες ομαδες..
    ειναι οι ιδιοι που σημερα ειναι μεγαλοδιευθυντες τραπεζων..κλπ κλπ..

    καλο απογευμα..

    ReplyDelete
  28. @..sofia..κραταω την τελευταια σου κουβεντα..
    δε μπορω να φανταστω παπουδες emo..

    φιλι
    :)))

    ReplyDelete
  29. @..mat..κατι ξερεις εσυ..κατι ξερεις..

    φιλι
    σε πεθυμησα

    μοιραζομαι μπουγατσα οκ;

    ReplyDelete
  30. @..ανεμοσκορπισματα..
    ναι τα μοναχικα καταθλιπτικα παιδια..

    ευτυχως τα παιδια μου και τα δυο ζωη να εχουνε,ειναι κοινωνικα παιδακια..

    φιλι

    ReplyDelete
  31. Καλησπέρα!
    Το γράψανε κι άλλοι στα σχόλιά τους, ξεκίνησε ο alexis "θέλουν να μας δείξουν ότι υπάρχουν, ότι είναι εδώ, και παράλληλα να ξεχωρίσουν από τους άλλους, τον εφηβηκό τους περίγυρο, να δείξουν ξεχωριστοί", και ο βασίλης επίσης, συμφωνώ μαζί του "...είναι μια αντίδραση και συγχρόνως μια ανάγκη ένταξης σε κάποια ομάδα" και άλλοι πολλοί.
    Και σκέφτομαι επίσης ότι ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει, όπως έχει ανάγκη. Άλλος είναι χαρούμενος κι άλλος θλιμμένος, ίσως παίζει κι ένα ρόλο -η ρημάδα η εφηβεία όλο ρόλους δεν είναι;- και μετά του περνάει κοκ Τι σημασία έχει αν δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε ή κι αν δεν συμφωνούμε, αυτός είναι έτσι, κι αν σέβεται τους άλλους, μόνο αυτό να σου πω φεγγαρένια μου έχω στο μυαλό μου σαν βασικό, όλα τα αλλα είναι θέμα της δικής ζωής. Φιλιά!

    ReplyDelete
  32. @..καλημερα μου..τα ειπες ολα..και η εφηβεια εχει παιξει τον ρολο της σε ολους μας,κι η θλιψη διδεχεται τη χαρα και το αντιθετο,κι ολα ειναι φασεις και ευτυχως περνουν..και το μονο που μενει ειναι ο σεβασμος πρωτα στον εαυτο μας κι επειτα στον απεναντι μας..

    φιλακι
    καλο βραδυ να εχεις

    ReplyDelete
  33. Δεν ξερω αν πραγματι ξερουν τι κανουν.Νομιζω τα εχουν ολα.Θελουν αυτο το διαφορετικο .Η παλι ζητανε την αγαπη που οι γονεις δεν εχουν χρονο να δωσουν.Εφευρισκουν ενα τροπο να τραβηξουν το ενδιαφερον τους.Ειναι πολυ ομορφη η ηλικια τους αλλα δυστυχως χωρις αισθηματα και συναισθηματα.

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...