Thursday, May 15, 2008

μία αίσθηση

Kι έτσι καθώς έψαχνα τα χαρτιά μου, με ένα φλυτζάνι καφέ να ζεσταίνει τις χούφτες μου, ανακάλυψα την εικόνα ενός κοριτσιού, προσεχτικά κομμένη από την σελίδα ενός περιοδικού, ποιός ξέρει γιά ποιό λόγο, και ήταν σαν το ανοιξιάτικο αεράκι που έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο, να έφερε πίσω εκείνη την αίσθηση, εκείνο το παράξενο και πρωτόγνωρο συναίσθημα, της μέρας που σε πρωτοσυνάντησα, πριν πόσo καιρό άραγε, σ ένα μικρό τραπεζάκι απέναντι μου, με το stray στα μεγάφωνα, και μία υποψία μελιού στο στόμα, εκείνη την αίσθηση που γιά καιρό προσπαθούσα να προσδιορίσω και ναι, ήταν ακριβώς εκείνη που νοιώθει κάποιος όταν σκέφτεται ''είμαι σπίτι''..

34 comments:

  1. Ωραία χείλη, με λακάκια στην άκρη, που τα κάνουν να φαίνονται ελαφρώς χαμογελαστά. Η στάχτη στο τσιγάρο αρκετή, που σημαίνει ακούει λόγια ενδιαφέροντα.
    Άσχετη η φωτογραφία με το συναίσθημα, ωραία όμως και τα δύο.
    Ολόκληρο, με στάλες κερασιού

    ReplyDelete
  2. "...και μία υποψία μελιού στο στόμα, εκείνη την αίσθηση που για καιρό προσπαθούσα να προσδιορίσω και ναι, ήταν ακριβώς εκείνη που νοιώθει κάποιος όταν σκέφτεται ''είμαι σπίτι''..."

    Από τις πιο "γλυκές" περιγραφές αισθήσεων που έχω διαβάσει!

    ReplyDelete
  3. Φεγγαρενια μου
    τι ομορφο να συναντουμε εναν ανθρωπο και να θυμομαστε και μετα απο χρονια αυτη την αισθηση που περιγραφεις.

    φιλια

    ReplyDelete
  4. Πολύ όμορφη η ανάμνηση της αίσθησης και η αίσθηση της αναμνήσης. Φιλιά , καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  5. Πώς γίνεται,φεγγαρένια μου, αυτό το "είμαι σπίτι" μετά από καιρό να γίνεται "μα πού βρίσκομαι;"!

    Πώς αλλάζουν τα πράγματα,γμτ;

    φιλί, γλυκιά μου:)

    ReplyDelete
  6. Πραγματικά μαγική περιγραφή

    ReplyDelete
  7. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ, με κεφαλαία για να τονιστεί..
    καλημέρα

    ReplyDelete
  8. τι πως αυτή είναι σπίτι?
    δεν έχει μεροκάματο?
    τι γκαντεμιά...

    ReplyDelete
  9. Anazitontas to hameno hrono, filenada...

    ReplyDelete
  10. θα μπορούσε ίσως να λείπει το σημειολογικό σχόλιο της πρώτης φοράς.
    Ηταν κάτι που δεν με άφησε να γευτώ,Αιφνιδιαστικά, την ..."υποψία μελιού στο στόμα"

    Αλλά όπως έχουμε πεί στο παρελθόν: περί ορέξεως...

    να είστε καλά αγαπητή




    @η ψυχή μου το ξέρει
    νομίζω πως η απορία σου μπορεί να καλυφθεί από το προηγούμενο ποστ της οικοδέσποινας!
    Είναι νομίζω θέμα μετασχηματισμού του χρόνου μέσα μας .Δεν έχει πάντα τις ίδιες επιδράσεις πάνω μας η αίσθηση του.

    Ισως πάλι να αλλάζουμε εμείς
    πολύ και διαφορετικά απο τον άλλο
    ...κατά την διάρκεια.


    όπως και να έχει όμως

    γίνεται-συμβαίνει:
    "αφού βρείς το σπίτι μετά να μην το αναγνωρίζεις.."
    Συμφωνώ.

    ReplyDelete
  11. @..τασο..
    την επομενη φορα θα φροντισω να βρω ακομη πιο ομορφα..αν και νομιζω πως αυτο που σου κινησε το ενδιαφερον ειναι περισσοτερο το ''χαμογελαστα''.
    μπραβο παρατηρητικοτητα για την σταχτη στο τσιγαρο..
    ειναι ευτυχημα να εχεις απεναντι σου ατομο που να σου προκαλει το ενδιαφερον..σπανιο αυτο..

    η φωτο ειναι σχετικη με το περιβαλλον που φανταστηκε ο ''ποιητης'',εγω ουδεμια ευθυνη φερω..αλλα μ αρεσει

    μακαρι να μπορουσαμε να εχουμε τετοια συναισθηματα..

    μισο και παρασκευοσαββατοκυριακατικο

    ReplyDelete
  12. @..το τερας της αμαθειας..

    ακριβως αυτο ηθελα να περιγραψω..ενα συναισθημα λιγο πιο γλυκο απο το γλυκο..

    :)))

    ReplyDelete
  13. @..faraona..

    οτι δεν μας αφηνει αδιαφορους το θυμομαστε..για πολυ,για λιγο..
    ειναι ομορφα αυτα τα συναισθηματα και σπανια..αν υπαρξουν ποτε..

    :)))

    ReplyDelete
  14. @..loveme..
    τα ειπες ολα..

    φιλι

    ReplyDelete
  15. @..ψυχη..
    εε να τα συναισθηματα ειναι ρευστα τελικα..ποτε ετσι,ποτε αλλοιως..
    ευκολα επιρεαζονται απο καταστασεις,τον χρονο,τη φθορα..εξαφανιζεται ο ενθουσιασμος,και μενει μια γλυκοπικρη αναμνηση..μια γλυκια γευση μελιου στα χειλη..

    :)))

    ReplyDelete
  16. @..freedula..

    ενα καταπληκτικο σ/κ σου ευχομαι..

    φιλι

    ReplyDelete
  17. @..akrat..

    αντρεα δε σε καταλαβα..
    συγγνωμη

    ReplyDelete
  18. @..3 parties..

    μπαα..αυτες ειναι οι καλες στιγμες..αλλου ειναι ο χαμενος χρονος..

    φιλι

    ReplyDelete
  19. @..ψουξ..

    να σου εξηγησω..
    το συναισθημα εχει ως εξης..
    ή το εχεις ή δεν το εχεις..που σημαινει πως ή θα συμβει στην πρωτη επαφη ή ποτε..
    δικη μου αποψη βεβαιως..

    για την απαντηση σου στην ψυχη..

    θα ελεγα πως μονο το συναισθημα απεναντι στα παιδια μας εχει διαρκεια..χωρις να συμβαινει και το αντιθετο..
    ολα τα υπολοιπα ειναι τοσο ρευστα..κι εξαρτωνται απο τοσο πολλα..

    ουσιαστικα κρεμονται σε μια κλωστη..με κινδυνο να μην υπαρχουν ουτε την επομενη μερα..

    χαρηκα για την επισκεψη
    καλο σ/κ
    φιλι

    ReplyDelete
  20. Ναι ,ότι και αν έγινε είμαι σπίτι .Αυτό μάλλον σκέφτομαι και ‘γω τώρα. Μερικές όμως φορές το καταφύγιο δεν είναι καλό μπορεί να χρειαζόταν να μην ήταν σπίτι…Ίσως έτσι να αποκτούσε αντοχές. Να αντλούσε κάποια δύναμη από ένα συνάνθρωπο εκεί έξω.

    Καλημέρα φεγγαραγκαλιες

    ReplyDelete
  21. @..sidera μου..καλημερουδια..

    οχι οχι οτι κι αν εγινε ημουν σπιτι,δεν εννοω αυτο,εννοω πως ηταν ενα τοσο οικειο,τοσο αγαπησιαρικο προσωπο,τοσο φιλικο,απο την πρωτη στιγμη,τοτε στην πρωτη συναντηση,ωστε να βγει ενα εντελως θετικο συναισθημα..αυτο του ''ειμαι σπιτι''
    της ζεστασιας το συναισθημα..
    το τι εγινε μετα δεν το εξεταζουμε εδω..ισως πολλα,ισως τιποτα..

    ReplyDelete
  22. Αυτό θα πει "χημεία" ! Πολύ όμορφο συναισθημα !
    Καλησπέρα !

    ReplyDelete
  23. @..ifigeneia..

    δεν ξερω,εγω παλι δεν θα το ονομαζα αυτο ποτε ''χημεια'',ειναι λες;

    ReplyDelete
  24. Οταν με κάποιον νοιώθεις τόσο κοντά από την πρωτη φορα (ή κανω λάθος?) τότε νομίζω πως θα μπορούσες να το πείς "χημεία" ... :))

    ReplyDelete
  25. @..ιφιγενεια..

    ως προς εκεινη την στιγμη ναι..

    ομως για να πεις πως υπαρχει χημεια,πρεπει να προκυψουν κι αλλα χιλια δυο πραγματα..δεν ειναι ετσι;

    ReplyDelete
  26. Ετσι είναι καλή μου !
    Αλλά εάν ξεκινήσει καλά υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συνεχίσει καλα !
    Η ζωή βεβαια είναι απρόβλεπτη !!

    ReplyDelete
  27. Φεγγαρένια μου...

    όμορφη η περιγραφή της αίσθησης και η ανάμνησή της..

    θα πιούμε το καφεδάκι που λέγαμε??

    Καλό ΣΒΚ

    ReplyDelete
  28. @..ιφιγενεια..

    ετσι..εχεις απολυτο δικιο..
    :)))

    ReplyDelete
  29. @..fatale..

    εχω χαλασει ποτε χατηρι εγω;

    καλο σ/κ και σε σενα

    ReplyDelete
  30. Το λιγότερο που μπορώ να πω, ατμοσφαιρικό! :))
    Καλησπέρα!

    ReplyDelete
  31. @..ανεμοσκορπισματα..
    ναι ναι κατι τετοια συναισθηματα ,ομο ατμοσφαιρικα μπορουν να θεωρηθουν..

    καλο βραδυ

    ReplyDelete
  32. Δεν είναι απλά μια αίσθηση,
    είναι η ανάγκη του θέλω,
    έστω κι αν είναι μόνο ένας καφές …!

    Καληνύχτα φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  33. @..ζαφορα..

    ειναι Και αυτο..και βεβαια ειναι..

    την καλημερα μου

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...