κομμάτια μου

Προχθές απόλαυσα την πανσέληνο παρέα με μιά τεράστια οθόνη κι έναν ουρανό μπλε μωβ. Κρυβόταν ντροπαλή πίσω από τις φυλλωσιές ενός και μοναδικού δέντρου, κι έπειτα μας κορόιδευε φανερώνοντας μιά κατακόκκινη γλώσσα και διαγράφοντας το ταξίδι της.Γιά την έκλειψη δεν ήξερα. Μετά από ώρα πήρα είδηση πως αυτό που την σκέπαζε σιγά σιγά, αυτό που την έκανε να δείχνει μελανιασμένη και θυμωμένη, δεν ήταν σύννεφο.

Μην παραξενεύεσαι μα είμαι τεμαχισμένη κι είναι πολλά τα κομμάτια μου. Δεν έχω μοιράσει τίποτα, μόνο δανείζω, γιά λίγο, γιά όσο.. μιά που το πάντα το έχω χάσει από το λεξιλόγιο μου προ πολλού. Συνήθως, κοιτάω τον άλλον στα μάτια και ψάχνω τι ακριβώς του λείπει να του δώσω.
Νιώθεις μοναξιά; Έχεις την συντροφιά μου.
Θέλεις να νιώσεις σπουδαίος; Έχεις την προσοχή μου.
Θέλεις να αισθανθείς πως με κατευθύνεις; Έχεις ένα μικρό παιδί που διψά να μάθει στα χέρια σου.
Να νιώσεις άντρας; Μοναδικός; Να μιά γυναίκα που έχει την ανάγκη να θαυμάζει κάποιον.
Έχεις βάλει στοίχημα με τον εαυτό σου πως θέλεις να γνωρίσεις την ''φεγγαρένια'';
Να τρέξω κι ας ξέρω πως θα έρθω γιά να σε βοηθήσω να διαπιστώσεις πως αυτό που περίμενες ήταν ό,τι είχε πλάσει η φαντασία σου και μόνο.

Όταν συναντώ κάποιον γιά πρώτη φορά, θέλω να τον μάθω, κι οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Με ανόμοιες παραξενιές που προσπαθώ να κατανοήσω. Όχι μάταια μα μου παίρνει χρόνο. Κι άλλες φορές όση ζάχαρη κι αν έχει στο κουτάλι είναι δύσκολο να την καταπιώ. Προσπαθώ κόκκο κόκκο αν δω πως έστω και ελάχιστα αξίζει τον κόπο. Δυσανασχετώ μα ούτε που θα το μάθεις. Δεν θα σε πονέσω, τουλάχιστον όσο περνά από το χέρι μου.
Κι έτσι καθώς περνάει ο καιρός, τι αστείο, έρχεσαι εσύ και μου λες, μα δε μου λες, τα δάχτυλά σου μου δείχνεις με νύχια κατακόκκινα, πέντε στον αριθμό.
Με μετατοπίζεις μία θέση πιό εκεί, με βοηθάς να δω κατάματα αυτό που μέχρι τώρα αρνιόμουν να δεχτώ.

Έχω μάθει μονάχη μου, κι ήταν το πιό σωστό μάθημα της ζωής αυτό, η μαγκιά ξέρεις είναι να είσαι με το μέσα σου καλά. Μαγκιά είναι λέω εγώ η ισορροπία, η ψυχική.
Άλλοι λένε πως μαγκιά είναι να τα βολεύεις ανάλογα με τις περιστάσεις. Να πλάθεσαι.
Το είπαν αυτό κι εξυπνάδα, μα πόσους έξυπνους ανθρώπους έχω γνωρίσει στην ζωή μου; Απορίπτω αυτή την λέξη από το λεξιλόγιο μου, όπως και την αντίθετη της. Υπάρχουν στην εποχή μας βλάκες;
Λάθος, λάθος λέξεις, λάθος έκφραση.
Μαγκιά είναι η εσωτερική ισορροπία. Εάν το έχεις αυτό τα έχεις όλα.
Μαγκιά είναι και το να μη δανείζεις, να μη προσφέρεις τον χρόνο σου στους άλλους.
Ή τουλάχιστον να τον προσφέρεις σε πακέτο συλλεκτικό. Σε περιορισμένο αριθμό.
Μαγκιά είναι, τα πουκάμισα που αλλάζουν οι άνθρωποι γύρω σου, να μην τα μαζεύεις σωρό μπροστά σου μα να τα καις στρέφοντας νου και βλέμμα αλλού.

Ευτυχώς αυτή ακριβώς την μοναξιά μου, την έχω λατρέψει πιό πολύ, μα πιό πολύ απ όλα.
Μέχρι που τώρα πιά την θεωρώ επιλογή μου, κι ας έγινε από ανάγκη.
Αλλά ούτε κι αυτό θα σου το πω, κι ούτε θα το καταλάβεις.

Φιλί