Thursday, September 25, 2008

αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα

Ποιός είπε πως επιλέγουμε την μοναξιά; Πως τρέχουμε πίσω της; Πως οι ίδιες οι πράξεις μας μας οδηγούν σ αυτήν;

Η Κάτια μ εγκατέλειψε. Ήμουν λίγος λέει! Αυτό το έμαθα ψαρεύοντας την φίλη της. Με ψιλογουστάρει αλλά δεν της κάθομαι. Η ίδια μου είπε πως είχε ανάγκη από προσωπικό χρόνο. Κουράστηκε λέει. Απαίτησε την ελευθερία της κι έφυγε βιαστικά. Λέξη δε μ άφησε να ξεστομίσω. Ο Νίκος λέει πως με φοβήθηκε. Εγώ λέω πως την περίμενε ο άλλος. Ο χοντρός, ο πηδηχταράς που την σάλιωνε μέρες τώρα.

Παραμονή πρωτοχρονιάς. Ο Νίκος θα βγει με την Ελένη. Θα της κάνει λέει πρόταση γάμου.
Το σπίτι δε με χωράει. Όλη μέρα στο p/c. Τσούζουν τα μάτια μου, να 'τα κατακόκκινα είναι, να στάξω μιά σταγόνα από κείνο το κολύριο.
Ο Νίκος με βρήκε να αυνανίζομαι με την φωτογραφία της Ελένης, καρφωμένη στην οθόνη του υπολογιστή. Ρε κολλητέ έχεις πρόβλημα το ξέρεις; έτσι μου 'πε. Εγώ πάλι ήθελα να είχε ανοίξει η γη να με καταπιεί. Και να μην είχα ξεχάσει να κλειδώσω την εκείνη την ρημαδιασμένη την πόρτα!

-Ρε συ, γιατί δε λες σε καμμιά από αυτές που μιλάς να βγείτε..
Δεν απάντησα. Τι να πω;
Έχω τρία chat ανοιχτά και δύο msn. Μιά σελίδα στο facebook κι ακόμη μία στο myspace. Όλες ίδιες είναι, οι γυναίκες λέω, όλες ίδιες. Σε διπλαρώνουν στο μπούρου μπούρου κι αρχίζουν τα παραμύθια. Τόσο ύψος, τόσα τα κιλά, σ αυτή την ηλικία. Υποψιάζεσαι τουλάχιστον μιά θεά. Κλείνεις ώρα και μέρα γιά ραντεβού, την βλέπεις από μακριά και το λιγότερο δικέ μου θέλεις να το βάλεις στα πόδια. Μία πενταετία μεγαλύτερη, έξη πόντους χαμηλότερη κι από κιλά ασ τα να πάνε.

Νιώθω πιασμένος, να ξεκινήσω πάλι εκείνο το ρημαδιασμένο το γυμναστήριο. Κάτσε να πιάσω κι εκείνο το κολύριο, χαμός γίνεται εδώ μέσα.
Να αρχίσω να ψιλοδιαβάζω και γιά την εξεταστική. Δεκαετία κοντεύω να κλείσω στην σχολή. Να ΄ναι καλά ο γέρος μου.. που περπατάνε ακόμη τα πόδια του.

Ο Νίκος φιλιέται μπροστά μου με την Ελένη. Της βάζει χέρι κι εκείνη κολλάει σα βδέλλα επάνω του. Όπου και να κοιτάξω γλύφονται και φιλιούνται. Στο δρόμο, στο πάρκο, στο ασανσέρ.
Όλοι ζευγαρωμένοι. Ακόμη και η Άσπα από την σχολή με τα χοντρά σπυριά στο πρόσωπο, μαζί με τον Γιάννη τον φύτουλα που του κρεμούσαμε κουδούνια!

Να παραγγείλω πίτσα. Ή χάμπουργκερ με πατάτες και μπύρα.
Να θυμηθώ να ζητήσω extra κέτσαπ. Κι εκείνη την σως με το σκόρδο.
Ο Νίκος λέει να κάνω άλλη μιά προσπάθεια. Όλο και κάποια θα γουστάρει. Τρόπο λέει θέλει. Διπλωματία. Μαστοριά.
Έγραψα ξανά τα στοιχεία μου και πάτησα search στο new friends.
Ψευδώνυμο Τουταγχαμόν. Τις προσελκύουν κάτι κάτι τέτοια.
Σε ένα τρίλεπτο είχα απάντηση. Πως είσαι, που σπουδάζεις, αν εργάζεσαι κλπ.
Μπήκε κατ ευθείαν στο ψητό.
-Τι ζητάς; με ρώτησε.
-Παρέα!
-Αν έχεις κατά νου κάτι άλλο από το πρώτο ραντεβού ξέχασε με..
-Δεν έχω..

Συναντηθήκαμε σ ένα καφέ. Ο Νίκος με πίεσε να πάρω μαζί μου προφυλακτικά. Η Ελένη χασκογελούσε. Δεν ήθελα. Είχα υποσχεθεί! Μου τα έβαλε με το ζόρι στην τσέπη.

Είδα μιά κοπέλλα νοστιμούλα, να πίνει μόνη της καφέ. Περίμενα κάποιο νεύμα που να λέει ''εγώ είμαι'' και κάθισα απόμακρα. Χαμογελούσε με το άγχος μου. Χαμογελούσε και μασούσε το κάτω ζουμερό χειλάκι της. Φορούσε μεγάλα μαύρα γυαλιά, κι όλο έδιωχνε προς τα πίσω τα μακριά ξανθά μαλλιά της. Με φώναξε, πήγα κοντά της.

-Έχω ένα ακόμη ραντεβού μου είπε αποφασιστικά. Α να 'τον έρχεται!! Θα περιμένεις λίγο ε; Θέλω σας δω και τους δύο και να διαλέξω... δεν θα σε καθυστερήσω πολύ.. σε τρία λεπτά θα ξέρω..

υ.γ. η συνέχεια στον κινηματογράφο..

29 comments:

  1. το σκηνικο το βιωνω γυρω μου, το ακουω, το νιωθω...θα ηθελα πολυ να δω την ταινια!

    ReplyDelete
  2. εκ του προηγουμένου:


    Το άγνωστο ήταν αυτό που είναι πριν γίνει γνωστό.
    Αυτό που σκάει είναι οι προσδοκίες μας .

    Έχω 1000 λόγους για ακεφιές και 1 για κέφια.
    Έχω και περίσσευμα κεφιού δηλαδή ...:)

    καλησπέρες :)

    ReplyDelete
  3. @..una mama..

    να την δεις..
    ειναι του ιδιου που εφτιαξε το ''μεχρι το ηλιοβασιλεμα..

    σ αυτη την ταινια αναφερεται στο 24ωρο της παραμονης καποιας πρωτοχρονιας..

    ReplyDelete
  4. @..κωνσταντινε..

    οι οποιες συνηθως ακροβατουν στα ορια της φαντασιας;;; ναι;

    γιατι 1000 λογους για ακεφιες καλο μου;μηπως πρεπει να κανεις καποια εκπτωση;

    αρα περισευμα ακεφιας οχι κεφιου..ευχαριστω δε θα παρω..αν ηταν για χαρα θα το συζητουσα..

    θα το διαπραγματευομουν κι ολας!!

    ReplyDelete
  5. Γειάσου καλή μου Φεγγαρένια...ποόοοσοο αληθινό το σενάριο αυτό! σάνα είναι η ίδια η ζωή...!τόσο αληθινό που σκωτόνει! και μήπως δεν τα βιώνουμε όλα αυτά στη πραγματική μας ζωή;;;..η μοναξιά έχει πάρει πλέον διαστάσεις χειρότερες και από αυτές μιάς επιδημίας ή μιας μάστιγας....έχει γίνει η ίδια μάστιγα πλέον...σπάνια έχω δεί τόση αλήθεια σε ένα σενάριο..πολύ ωραίο πόστ...καταπληκτικό..πολύ όμορφο αν και λίγο μελαχολικό και με μιά δυσάρεστη διαπίστωση ότι η μοναξιά μας μεγαλώνει και διαιωνίζεται δυστυχώς καθημερινά..ούυυυυυφ! πάλι μελαχόλησα τώρα!...ίσως επειδή θυμήθηκα και τη δική μου μοναξιά...φιλάκια,Αθανασία.

    ReplyDelete
  6. @..αθανασια μου..

    μη μελαγχολεις καλη μου..
    δεν εισαι μονη..
    εχεις ολους εμας εδω που σ αγαπαμε..

    ναι;;;

    ;)

    ReplyDelete
  7. Χεχε!Την τελευταια σου παραγραφο την απολαυσα σαδιστικα.
    καλημερα φεγγαροκοριτσο!

    ReplyDelete
  8. @..aggele..

    γιατι οχι;
    σαββατοκυριακο ερχεται, να το διασκεδασετε ευχομαι!

    ReplyDelete
  9. @..φαραονα..

    και ολη την σταση της κοπελλας..

    αλλα βλεπεις δεν το τονισα,πηρα την πλευρα του αγοριου..

    ReplyDelete
  10. Εχω ξεχασει να ψαχνω για προβολες κινηματογραφων!!!

    Που παιζεται;;;; Δεν το βρισκω πουθενα :(

    Εγω τον Δ απο το ιντερνετ τον γνωρισα.....χωρις κιλα, υψος....χωρις φωτογραφια. Τον ερωτευτηκα πριν τον δω απο κοντα και εδω και 4 χρονια τον ερωτευομαι απο την αρχη πολυ συχνα :) Καποια στιγμη θα κανω αναρτηση γι' αυτη την ιστορια!

    Πολυ μου αρεσαν οι διαλογοι!!

    Καλημερα!!

    ReplyDelete
  11. στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ το βρηκα επιτελους!

    ReplyDelete
  12. Οι προσδοκίες είναι το ποθούμενο,όσο μεγαλύτερες τόσο μεγαλύτερη και η απογοήτευση.

    Τα υπόλοιπα όπως και να τα πλέξεις μικρή,σταυροβελονιά η τσιγκελάκι ,το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
    Έχω τα κέφια μου τελεία και παύλα :) χε!
    Λα λα λα , καλημέρες και Φιλιά

    Υ.Γ:ενδιαφέρων φαίνεται το έργο.

    ReplyDelete
  13. @..dee dee..

    ξερω για την γνωριμια σας και ειναι πολυ ευχαριστη η εξελιξη..

    θα ηθελα πολυ να γραψεις γι αυτο..παρα πολυ γλυκια μου..

    ReplyDelete
  14. @..dee dee

    σαινι μου εσυ!!!

    xxxxxxxxx

    ReplyDelete
  15. @..κωνσταντινε..


    αυτο που δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω ειναι το γιατι οι προσδοκιες να θεωρουνται μεγαλες..

    τοσο εξαιρετικα δυσκολο ειναι να επιθυμεις κατι;κι ακομη πιο δυσκολο να πραγματοποιηθει;αφου και οι δυο εχουν τις ιδιες αναγκες;;;

    εκτος κι αν μεσολαβει καποιο ψεμα..καποιος δεν ειναι ειλικρινης!ε;

    ReplyDelete
  16. @..κωνσταντινε..

    ετσι να σας βλεπω στα κεφια σας, να λεω πως εχω κι εγω..

    ηλιος σημεραααα..ναιιιιιι!!!

    ReplyDelete
  17. Φεγγαρένια μου καλησπέρα!!!

    Όλα είναι στάδια που πρέπει να τα περάσεις ...να νιώσεις μόνος ..να κλάψεις .... να ζηλέψεις .

    Πως αλλιώς θα βρεις χρόνο για να ακούσεις εκείνη την φωνούλα μέσα σου που σου ψιθυρίζει ότι ποτέ δεν είσαι πραγματικά μόνος σου... ότι είσαι ένα υπέροχο μοναδικό πλάσμα που αξίζει τα πάντα ... πως μπορείς και μόνος σου να είσαι καλά αν γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου και τον αποδεχτείς όπως είναι ... με τα λάθη του και τα σωστά του .

    Τότε καταλαβαίνεις ποιος είναι πραγματικά μόνος του ... από το βλέμμα ... και μόνοι υπάρχουν και σε παρέες πολλών ατόμων ... κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από το να αντιμετωπίσει κάποτε τον εαυτό του...κανένας...εσύ το ξέρεις αυτό :)

    Να έχεις μια υπέροχη μέρα γλυκιά μου !!!

    ReplyDelete
  18. μια ιδέα είναι όλα μωρέ....
    υπεμονή σε μια άλλη κενωνία...

    ReplyDelete
  19. Ωραία ταινία!Πρέπει να πάω να την δω.Τι κάνεις γλυκιά μου;
    Πολλά χαμόγελα και πολλά φιλιά..

    ReplyDelete
  20. Δεν είμαι σίγουρος αγγαλοφεγαρούσα αν μιλώντας για προσδοκίες έχουμε την ίδια βάση προέλευσης στο μυαλό μας.
    Η αν ο κάθε ένας μιλά από μια διαφορετική σκοπιά...
    όπως και νάχει όποιος είναι ανειλικρινείς σε ότι λέει δεν χρίζει ούτε τις δικής μου εκτίμησης.

    καλό ηλιόλουστο απόγευμα

    ReplyDelete
  21. @..ηλια μου..

    ετσι ειναι οπως τα λες..ειναι πολλες οι αιτιες της μοναξιας..
    ενας χωρισμος ή μια περιοδος που ολοι μαζι ξαφνικα χανονται..

    η χειροτερη μοναξια ειναι οταν εισαι με φιλους και με τον συντροφο σου, ολομοναχος..
    εφιαλτης..

    παντα ομως κατι σε περιμενει στην γωνια..κατι αλλαζει με το περασμα του χρονου..

    για να συμβουν παλι τα ιδια και τα ιδια..

    φιλι καλο μου

    ενα υπεροχο σ/κ να εχεις

    ReplyDelete
  22. @..neni..

    καλησπερα σας κυρια μου!!

    ReplyDelete
  23. @..κωνσταντινε..

    να ελεγα..
    αφου ολοι ξεκινουν με την ιδια βαση, να κλεισουν την χαραμαδα της μοναξιας..
    που το χανουν τελικα το παιχνιδι ε;;;

    ReplyDelete
  24. "παντα ομως κατι σε περιμενει στην γωνια..κατι αλλαζει με το περασμα του χρονου.."


    ωραια τα λες στον Ηλια, σβησε το "για να συμβουν παλι τα ιδια και τα ιδια.." και συμφωνουμε ;)

    Η μοναξια με τους φιλους και τον συντροφο σου, συμφωνω απολυτα οτι ειναι ο,τι χειροτερο .....μπορει να σε τρελλανει!!

    Εχω 2 χρονια να παω σινεμα....σσσσ.....μη το πεις σε αλλον!

    xxxxxx

    ReplyDelete
  25. @..dee dee..

    εμενα ο κινηματογραφος, ειναι η σκεψη μου, το παιχνιδι μου, η διασκεδαση μου, ενας τροπος να δεις και την αλλη οψη των πραγματων..

    που ξες μπορει να κολλησεις τωρα..ε;

    ReplyDelete
  26. Ταινία φαντασίας(?)

    Μοιάζουν τα όνειρά μας
    Με ταινία φαντασίας
    Σινεμά είναι ο κόσμος
    Πειραιώς και Κηφισίας
    Κι όταν φτάνει η σειρά μας
    άλλοι μπαίνουν πάντα πρώτοι
    Και για μας
    Μένει μια θέση
    Πίσω πίσω στον εξώστη
    Στριμωχτά

    Κάποιος ακόμα περπατά
    Σε ξεχασμένους δρόμους
    Πάντα πιστεύαμε σ' αυτά
    Που μας αφήνουν μόνους

    Όσο εμείς γυρεύουμε
    Αλήθεια και αγάπη
    Πάντα χαμένοι βγαίνουμε
    Κι όλο χρωστάμε κάτι
    (Στίχοι Βαγγέλης Κωνσταντινίδης)

    Καλή σου μέρα!

    ReplyDelete
  27. Eχει μαύρο φόντο η μοναξιά;
    Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκεί κόλλησα.
    Και μετά, στη γλαφυρότητα του κειμένου σου.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...