Sunday, October 05, 2008

λίγο πιό ''ροζ''

Tι ακριβώς ειναι αυτό που προσδιορίζει μία προσωπικότητα ''κλειστή'';
Γιά ποιό λόγο αποκαλείς τον άλλον ''στρείδι'';

Από παιδί, ένοιωθα πως είχα να πω τόσα πολλά, μα δεν έβρισκα ποτέ τα κατάλληλα άτομα να μ ακούσουν. Άρχισα να μιλάω όσο το δυνατόν λιγότερο, σχεδόν μόνο τα τυπικά γιατί καταλάβαινα πως εάν ανοιγόμουν όπως ακριβώς ήθελα, τις κουβέντες μου θα συνόδευαν ποτάμια συναισθήματος. Φοβόμουν, μη πνίξω τους φίλους μου στον προσωπικό μου ωκεανό!
Και μιά που ποτέ κανείς δεν με τραβούσε από το μανίκι, επ.. έλα εδώ εσύ τι έχεις να μας πεις.. απομακρυνόμουν και τις περισσότερες φορές έφευγα. Προτιμούσα να πνίγω τον εαυτό μου μέσα στο αλλόκοτο ΕΓΩ μου.

'Οταν πριν δύο χρόνια πήρα την απόφαση να φτιάξω τούτο δω το ημερολόγιο, είχα πάααρα πολλά να πω. Ήταν από την αρχή σαν μιά εξομολόγηση καθημερινή. Τι ποιό εύκολο. Μιλάς ασταμάτητα και δεν βλέπεις ποτέ την έκφραση των προσώπων που σε διαβάζουν. Ούτε την κούραση, ούτε την στραβή γκριμάτσα, ούτε την ανυπομονησία. Όποιος θέλει κι όποτε θέλει. Κυρίως αν θέλει.

Ομολόγησα τα πάντα μου. Άλλοι κατάλαβαν πολλά και άλλοι με πέρασαν στα γρήγορα σαν ένα ακόμη post ή σαν ακόμη ένα comment. Είναι εύκολο να βγάλεις το μέσα σου, να ξεδιπλωθείς, σ ένα ημερολόγιο σκαλωμμένο στο χείλος μιάς τεράστιας μαύρης τρύπας. Και σιγά σιγά να ξεπεράσεις ένα παρελθόν ώστε να δώσεις θέση στο σήμερα. Στο μέλλον.

Έκανα συναντήσεις, το απίστευτο ήρθαν φίλοι από την Αθήνα και περάσαμε εκπληκτικά.
Πολλές γνωριμίες κι ούτε μιά φορά δεν ένιωσα πως έχασα τον χρόνο μου. Απεναντίας.
Μsn, e-mail.. άλλους σας πλησίασα εγώ κι άλλοι εμένα. Το συναίσθημα το ίδιο. Με κάποιους είχαμε να πούμε πάρα πολλά.
Ερωτεύτηκα ω ναι.. και μη γελάσετε, ή τέλος πάντων κάτι που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα κι έμοιαζε με έρωτα και αυτή την στιγμή με κάνει και γελάω. Απογοητεύτηκα από ανθρώπους που αρχικά είχα εκτιμήσει πολύ. Μάλωσα ναι.. ακόμη και αυτό μα κακίες δεν κρατάω. Γελάω και μ αρέσει πολύ που οι σχέσεις μας εδώ μέσα δεν είναι καθόλου ονειρικές.
Απλά ίσως λίγο πιό ανιδιοτελείς.

Η αίσθηση πως γράφεις μπροστά σε μία οθόνη σε κάνει αυθόρμητο. Τρωτό. Γήινο. Δίχως το συναίσθημα του ανταγωνισμού. Όλοι βγάζουν ένα μεγάλο παιδί από μέσα τους. Ανεξαρτήτου ηλικίας. Ξεδιπλωνόμαστε δίχως να έχουμε απαίτηση αμοιβαίας σχέσης, είναι δεδομένη, πλανάται στην ατμόσφαιρα δίχως να δημιουργεί τα ''πρέπει'' μιάς συμβατικής σχέσης.

Το χειρότερο που θυμάμαι στην ζωή μου, είναι να έχω δώσει τα πάντα, ότι εγω θεωρούσα ''τα πάντα'' βεβαίως, κι ο άλλος να κάθεται απέναντι και να λέει ''κέρδισε με''.
Χρόνια ολόκληρα προσπαθούσα να κερδίσω τα χαμένα.

Τον τελευταίο καιρό δεν αναλώνομαι σε τέτοιες ιστορίες. Έχω γίνει λίγο πιό ''ροζ''. Όχι πολύ, μόνο όσο το είχα ανάγκη. Πριν ένα χρόνο αγόρασα φωτογραφική μηχανή και την έχω πάντα μέσα στην τσάντα μου. Ζωγραφίζω και γράφω. Κάνω γυμναστική. Προσέχω την διατροφή μου. Τόσο που νιώθω πάαααρα πολύ εγωίστρια με το να ασχολούμαι τόσο πολύ με τον εαυτό μου.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαία αυτή η αλλαγή. Εγώ πιστεύω πως όχι δεν είναι.
Και σήμερα θα απέριπτα από την πρώτη στιγμή όποιον μου έλεγε ''κέρδισε με''.
Υπάρχουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι που δίνουν με απλοχεριά τον εαυτό τους!

Γιά τα 400 post λοιπόν
και γιά τα δυό ολόκληρα άπό τα χρόνια μου μαζί σας..

και γιά το ''ροζ''
που μου αξίζει

88 comments:

  1. Να χιλιάσεις τα post, τους φίλους, τα όνειρα, τις αγκαλιές,

    κι όποτε γράφεις να νιώθεις ελεύθερη, γαλήνια, ακουμπισμένη στο μέλλον.

    Το έχω ξαναπεί μαζί και άλλοι: Το blogging είναι ψυχοθεραπευτικό.

    Καλησπέρα! :)

    ReplyDelete
  2. @..aggele..

    θα ηθελα πολυ να ρωτησω μια ψυχολογο..θα μ ενδιεφερε μια επιστημονικη αποψη..

    στη δικη μου περιπτωση πραγματικα λειτουργησε απολυτα ψυχοθεραπευτικα,σε μια περιοδο της ζωης μου που ενιωθα πως πολλα πραγματα ειχαν τελειωσει ή να το πω πιο σωστα..πιστευα πως δεν ηταν πια για μενα..

    ReplyDelete
  3. Φεγγαρένια μου,και το κόκκινο σου αξίζει! Και πιστεύω πως σου πάει πιο πολύ από το ροζ!

    Έχω μια ένσταση,όμως!

    Εδω μέσα,είμαστε πιο εγωιστές και απόλυτοι,απ'ό,τι είμαστε "έξω". Έτσι νιώθω εγώ τουλάχιστον,για να μη μιλάω για τους άλλους..
    Πάντως σίγουρα είναι όμορφα και όπως όλα τα επικοινωνιακά μέσα έχει κι αυτό τα υπέρ και τα κατά του!

    Σου εύχομαι,καλή μου,να τα χιλιάσεις τα ποστάκια και σύντομα μάλιστα,γιατί η γραφή σου είναι από τις καλύτερες!!!

    φιλάκι

    ReplyDelete
  4. να τα χιλιασεις,να μην τα χιλιασεις, να κανεις οτι ποθει η ψυχη σου. διαβαζοντας τα ποστ βρισκω συνεχεια φρασεις που λις κ ειναι γραμμενες μονο για μενα. Αυτο θα συμβαινει κ σε αλλους φανταζομαι κ δεν ειναι δικη μου ανακαλυψη.
    φιλια καρυστινα

    ReplyDelete
  5. @..ψυχη μου..

    βρισκω πολυυυ περισσοτερα υπερ απο οτι κατα..

    διαθεση μονο..

    ReplyDelete
  6. @..καρυστινα..

    με το πολυ ομορφο ονομα..

    σιγουρα για ολους/ες ειναι το ιδιο

    να ειμαστε καλα
    να περναμε ομορφα

    ReplyDelete
  7. Να τα χιλιασεις τα ποστακια σου , γλυκεια μου, και παντα να σου φτιαχνει τη διαθεση αυτο εδω το ημερολογιο σου ..
    Διαβαζοντας το κειμενο σου, σε καποια σημεια ηταν σαν να μου μιλαγα.. :-)
    Υποθετω πως καποιες στιγμες ολοι εχουμε τσακωσει τον εαυτο μας να νιωθει ετσι..
    Να εχεις ενα καλο Κυριακατικο αποβραδο

    ReplyDelete
  8. @..χειμωνιατικη λιακαδα..

    ποιος ξερει για ποσο ακομη..
    για οσο..ας ειναι..

    ευχαριστω

    ReplyDelete
  9. Να τα χιλιάσεις! Κι όταν το κάνεις να ευχηθούμε και σε πολλά παραπάνω! Υπάρχουν ανθρώποι που δίνονται απλόχερα, που χαρίζονται χωρίς απαιτήσεις και επιστροφές! Κι εμείς όλοι εδώ, έχοντας το δικαίωμα της επιλογής. Κι αν δεν ματώσουμε λίγο, κι αν δεν πονέσουμε, κι αν δεν δακρύσουμε κι αν δεν χαρούμε, κι αν δεν αγαπήσουμε, τότε τι... Δεν είναι όλοι έτοιμοι να μας ακούσουν, αλλά ούτε κι εμείς πάντα έτοιμοι να ανοίξουμε τη πόρτα της ψυχής μας σε όλους. Η χημεία δεν διαβάζεται σε βιβλία πάντοτε, αλλά στις καρδιές μας και στο νου μας.
    Φιλιά γλυκιά μου Φεγγαρένια, καλό απόγευμα , και ότι καλύτερο!

    ReplyDelete
  10. @..2loveme..

    να ματωσουμε δε λεω ειναι μια εμπειρια κι αυτο, αλλα οχι να αυτοκτονησουμε κι ολας..
    ολα με μετρο ειπαμε..και κυριως αυτογνωσια..

    δεν ειναι παντα θεμα χημειας..μπορει να εχεις την καλυτερη χημεια και να μην εισαι στην καταλληλη διαθεση,ή με κλειστες τις πορτες..

    ετσι λεω..αλλα παλι δεν ξερω..

    ReplyDelete
  11. Όχι απλά 400 post.400 υπέροχα post.
    Αυτό το τελευταίο πολύ εξομολογητικό και αληθινό.
    Να γράφεις και να σε καλοπιάνεις
    :-)

    ReplyDelete
  12. @..despinak..

    χμ χμ χμ εξομολογητικο..εε ναι απορω ακομη πως δεν εγινε η κρισιμη ερωτηση..ξερετε εσεις ;)

    εσυ ξερω θα μου την φερεις ''ιδιωτικα''

    αλλα εγω
    xxxxxx

    :))

    ReplyDelete
  13. Για την ομορφιά της ψυχχής σου...
    Για τα ταξίδια που μας σεργιάνισες και θα συνεχίσεις να το κάνεις...
    Για τη φιλοξενία και την άνεση που αισθανομαι στο "σπιτικό" σου....
    Για ΟΛΑ τα όμορφα που μοιραστηκες μαζί μας....
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΚΟΜΗ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ

    Φιλί και Γλαρένες αγκαλιές

    ReplyDelete
  14. Πολλές φορές διαβαζοντάς σε νόμιζα ότι διάβαζα τις σκέψεις μου. Ακόμα και το πώς λειτουργεί το μπλογκινγκ, όπου άφοβα εναποθέτεις το συναίσθημα σε κοινή θέα, αλλά χωρίς να "φορτώνεις" μ' αυτό τους άλλους, είναι ακριβώς ο τρόπος που το βλέπω κι' εγώ...
    Εύχομαι σε κάθε ποστ να "κερδίζεις" όλο και πιό πολύ τον εαυτό σου.
    Κι' εμείς να κερδίζουμε για καιρό την απόλαυση της ανάγνωσης των "εξομολογήσεων" σου.
    Καλό βράδυ!

    ReplyDelete
  15. 400!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    και είσαι ακόμα στο ροζ;εγώ στα 31 μου
    (μπλόγκ ,εξηγούμαι,είμαι πολύ πιο νέος)
    και έχω γίνει εμπριμέ,τρέχω στους ψυχολόγους! είδα να βγαίνουν πράγματα από μέσα μου που αγνοούσα την ύπαρξή τους!
    Χρόνια καλά και όμορφα όπως τα δύο
    τελευταία στα μπλόγκ(γιατί μη μου πείς
    ότι δεν ήταν ωραία,θα την είχες κάνει αλλιώς )και....όχι δεν θα πώ να τα χιλιάσεις
    ,δεν ξέρω ακόμα αν αυτό είναι ευχή....
    να πάει όσο πάει !!

    ReplyDelete
  16. Φεγγαραγκαλιά,

    αυτό το εξομολογητικό σου post,μ'έκανε να νιώσω πως ανήκω σε αυτούς που δεν κατάλαβαν πολλά αλλά δεν θέλω να πιστεύω πως σε είδα σαν ένα ακόμη comment.Ομολογώ πως δεν είχα καταλάβει τις "ομολογίες" σου.

    Πάντως ναι, φαίνεσαι τώρα πιο ανοιχτή και να μην φοβάσαι να ανοίγεσαι, πιστεύω πως πολλοί θα ήθελαν να πνιγούν στο προσωπικό σου ωκεανό.

    ReplyDelete
  17. Μπράβο, Μπ΄ραβο συγχαρητήρια!!Στο τσατ γιατι χάθηκες, ξαναρωτάω?

    ReplyDelete
  18. @..γλαρενια μου..

    να ειστε καλα εσεις,να μου προσφερετε την αγαπη σας..να εμπνεομαι..

    ReplyDelete
  19. σκεψεις και συναισθηματα..

    μακαρι να εχω κι αλλα κι αλλα, ωστε αυτη η κολωνια να κρατησει χρονια..ποιος ξερει ομως..

    θα δειξει

    ReplyDelete
  20. @..κωστα..

    μονο ωραια; απο τα πιο ομορφα της ζωης μου,και στην καταλληλη στιγμη..
    δεκα-δεκαπεντε χρονια πριν δεν ξερω εαν θα μπορουσα..

    εμπριμε;ψυχολογοι;
    κουραγιο φιλε μου
    θα περασει κι αυτο

    :))))

    ReplyDelete
  21. @..κωνσταντινια..

    ο προσωπικος μου ωκεανος ειναι παντα διαθεσιμος εαν εσεις θελετε να τον απολαυσετε αγαπητη μου..

    παρεπιπτοντως..τι ωραια που ηταν χθες, τι ωραια!!

    ReplyDelete
  22. @..χελωνα..


    μαλλον γιατι αλλα περιμενα να βρω κι αλλα βρηκα;

    μηπως χρειαζομαι ξεναξηση η μικρη;μηπως;

    ReplyDelete
  23. πολυποστη, φεγγαροαγκαλιασμενη.
    τα ποστ μας , οτι χρωμα και να ναι , ειναι εμεις, ετσι δεν ειναι;;;;
    το ροζ δεν ειναι το χρωμα μου, αλλα σε σενα ταιριαζει..!

    ποστ πολλα!(και σε ολα τα χρωματα)

    ReplyDelete
  24. Πάντα ανάποδος εγώ.
    Κρατάω τις ευχές για τις 9 του Οκτώβρη :)

    ReplyDelete
  25. Απ' τα καλά, τα καλύτερα!

    Γεμάτη απ' τη χαρά της ζωής. Πάντα.
    Να'χεις μέσα σου ομορφιές πολλές να διηγείσαι.

    Κι ο κόσμος να'ναι χρωματιστός.
    Μυρωμένος και λαμπυρίζων!

    Ο κόσμος σου φεγγαρένια και, κοντά σε σένα κι όλων εκείνων που σ' ανοίγουν αγκαλιά...

    ReplyDelete
  26. Μια χαρά τα πας! Και οι ιστορίες σου είναι πολύ πολύ όμορφες.
    καλή βδομάδα

    ReplyDelete
  27. Γλυκιές και τρυφερές αγκαλιές εχεις προσφέρει καλη μου φεγγαρενια αυτα τα δυό χρόνια .
    Κλαψαμε μαζί σου , γελασαμε , νιώσαμε
    Ταξιδεψαμε μεχρι το φεγγαρι και παλι πίσω .
    Μια τετοια αγκαλια και ποιος δεν την γυρευει , ποιος δεν την ονειρευεται , ποιος δεν τρεχει να κρυφτει η να χαρει μεσα της .
    Να εισαι Καλά Φεγγαρενια μου να μας ανοιγεις τις καρδιές και να μας χαμογελας ... καρδιά μου :)

    ReplyDelete
  28. @..livewhispers..

    σαφως τα ποστ εκφραζουν την καθε στιγμη τον εσωτερικο μας κοσμο, και το αναλογο χρωμα..αχ μακαρι χρωματα πολλα για ολους μας..και για σενα το αγαπημενο σου γλυκια μου..

    σ ευχαριστω

    ReplyDelete
  29. @..sotirik..

    δεν περιμενα κατι διαφορετικο απο εσενα..και μαλλον σε βοηθαει αρκετα η μνημη σου,σιγουρα δεν το επιβεβαιωσες,γιατι ηταν στις 8 κι οχι στις 9..

    και εισασταν το πρωτο μου comment αγαπητε..

    :)))*

    ReplyDelete
  30. @..καπετανισσα μου..

    ακομη και οι ευχες σου ειναι ομορφες και σημαντικες σαν εσενα..

    το μονο που μπορω να πω εγω η τοσο πεζη, ειναι να ανταποδωσω..με ολη μου την καρδια..

    σ ευχαριστω

    ReplyDelete
  31. @..σοφια..

    εε και καλα να μην τα πηγαινα παλι εδω θα ημουν..εσωτερικη αναγκη το ονομαζω εγω..

    ReplyDelete
  32. @..matouli μου..

    θελω να εισαι παααρα πολυ καλα..απο την ψυχη μου..δεν θελω να ακουσω πως μπορει να εχει πειραξει κανεις ναι;

    το αξιζεις

    και ειπαμε τις υποσχεσεις σου τις κρατας;τι εγινε το ειπαμε;μια μυστηρια σιωπη διακρινω..

    ελα πλακα σου κανω

    παρε ενα φιλι
    και μια μεγααααλη αγκαλια
    να τοσηηηη μεγαλη

    ReplyDelete
  33. Κι επειδή βλέπω ότι "θα μου τη φέρεις" ιδιωτικά και δεν θα μου απαντήσεις, κάνω εδώ την ερώτηση:
    Ερωτεύτηκες;;;;!!! Ερωτεύτηκες;;;!
    Πώς; Πότε;
    :-))))

    ReplyDelete
  34. ειπαμε υποσχεθηκα :)))

    ReplyDelete
  35. Να τα χιλιάσεις και δις τα ποστ .. γράφεις τόσο όμορφα... Κάπως έτσι είναι το μπλογκ για πολλούς. Πολλά φιλιά φεγγαρένια

    ReplyDelete
  36. Φεγγαρενια μου


    Τι ειναι κλειστος ανθρωπος; Ελα μου ντε!

    Ο Δ ειναι κλειστος, ετσι εμαθα να λεω. Δεν μιλαει. Ειναι λακωνικος και πολυ προσεκτικος στο τι θα πει (ποσο να εχει πληγωθει αραγε;;;). Υπαρχουν στιγμες ομως που γινεται χειμαρος συναισθηματων, ανοιγεται και λεει οσα μπορει να μην καταφερω να πω εγω, κι ας μιλαω συνεχεια :)

    Αλλες φορες με θυμωνει ο "κλειστος" του χαρακτηρας, αλλες με κανει να το θαυμαζω αυτο! Αλλες παλι φορες αναρωτιεμαι σαν εσενα.....τι ειναι κλειστος χαρακτηρας;;; Εγω που μπορω να πω τα παντα για τη ζωη μου ακομη και σε εναν αγνωστο ειμαι ανοιχτη;;;

    Χαιρομαι πολυ που σε γνωρισα απο εδω φεγγαρενια μου, χαιρομαι που εχω διαβασει τουλαχιστον τα 300 ποστ σου και χαιρομαι που μενεις στην ιδια πολη με μενα και ξερω οτι μπορω να σε δω.....ασχετα αν δεν εχει συμβει :)

    Μεσα απο εδω εγινα κι εγω καλυτερη.......κι οχι δεν ειναι καθολου τυχαιο αυτο....υπαρχουν ανθρωποι που σε εμπνεουν ακομα κι αν ειναι χιλιομετρα μακρυα!!!

    Καλη εβδομαδα!!

    ReplyDelete
  37. Έτσι είναι! Η διαδικασία της μετατροπής των σκέψεων σε λέξεις είναι πολύ σημαντική καθώς πρέπει να μη χαθεί το νόημα στην πορεία. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει αυτόν που γράφει να συνειδητοποιεί καλύτερα τι έχει μέσα στο κεφάλι του! Να αναρωτιέται για την ορθότητα των απόψεών του, να προσπαθεί να τις αποδείξει με επιχειρήματα για να σιγουρευτεί, να τις αλλάζει, να τις απορρίπτει και, ίσως κι αυτό ακόμη, να παραδέχεται το μπέρδεμά του και τη σύγχυση!

    At least, that's what I do!

    Πολλά φιλιά σου στέλνω!
    Τουλάχιστον 401!!

    ReplyDelete
  38. Καλημέρα και καλή εβδομάδα Φεγγαρένια μου !!!

    Θα δηλώσω απλώς ότι είμαι κι εγώ στο fan-club ...ότι χαίρομαι να σε διαβάζω κι ότι είσαι ένας υπέροχος γλυκός ευαίσθητος ειλικρινής άνθρωπος .

    Θα συνεχίσω να διαβάζω τις αναρτήσεις σου ακόμα κι αν γράφεις συνταγές μαγειρικής ...ακόμα κι αν αντιγράφεις τον κατάλογο του ΟΤΕ :))
    Αρκεί να βάζεις την σφραγίδα σου και την αύρα σου .

    Πολλά φιλιά γλυκιά μου !!!!

    ReplyDelete
  39. @..despinak..

    για να εξηγηθω..
    και να μη παρεξηγηθω..
    αν και χαλαω την διαθεση του μυστηριου..

    ''ερωτευτηκα''ειναι το πιο σωστο..

    ReplyDelete
  40. @..mat..

    αυτο σημαινει ''ορκο''ετσι;

    αντε να σε δω..και να μη το πιστεψω!!

    ReplyDelete
  41. @..βασιλη..

    γραφω πολυ πιο απλα και πολυ πιο απλα απο οτι εσυ..ναι;

    αλλα παντα αυθορμητα..
    θα σε επισκεφτω

    ReplyDelete
  42. @..dee dee..μου

    μπορω να πω κι εγω τα παντα για την ζωη μου σε ενα αγνωστο..αρκει να καταλαβω πως πραγματικα θελει να μ ακουσει..

    τα χιλιομετρα μακρια ξερω ποια προσωπα λατρευτα υπονοουν..
    αααλλη σχεση κι απο κει..

    σχεση ψυχης

    ReplyDelete
  43. @..konstantine..

    αν μη τι αλλο βαζεις τα πραγματα σε μια σειρα..
    και τα γραπτα δεν χανονται..

    ReplyDelete
  44. @..ηλια μου..

    ναι ναι αλλα μπορεις να μου πεις πως θα βαλω εγω προσωπικη σφραγιδα στον τηλεφωνικο καταλογο; ε; μπορεις;;

    ReplyDelete
  45. Σου αξίζει δεν θα πει τίποτα! Αυτό το "κέρδισε με" πια έχει καταντήσει τσίχλα για ανόητες κορασίδες, οπότε δεν μας αφορά, μας αφορά;;; Κι ας το λένε και άντρες δύο μέτρα, που το μόνο που μπορούν τελικά να μοιραστούν (κι αυτό όχι πάντα, είναι η μισή μεριά του κρεβατιού τους!

    Πω πω, πως αγρίεψα έτσι; Κι εγώ απορώ! Χα χα χα.

    Να είσαι εδώ να γράφεις εύχομαι, όσο σου κάνει καλό και να ερωτεύεσαι, ακόμα κι αν χρειαστεί να το πληρώσεις.

    Φιλια πολλά, άλλο μισό μου φεγγάρι!

    ReplyDelete
  46. με ανοιχτη τη καρδια, τα ματια και τον νου, να πορευεσαι και να δημιουργεις, σου ευχομαι

    ReplyDelete
  47. “…Υπάρχουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι που δίνουν με απλοχεριά τον εαυτό τους!...”Πολύ όμορφο αυτό που είπες ,μας κέρδισες , μας αρέσει το ροζ σου!

    Και επειδή, τα χόμπι μου τείνουν να μοιάζουν με τα δικά σου, και εμένα ο δικός μου γαλάζιος κόσμος γίνετε όλο και πιο πολύ γαλάζιος , (αφού να φανταστείς τις προάλλες που κόπηκα διαπίστωσα ότι είμαι γαλαζοαίματος : )))) ).

    Όπως και να έχει, προσωπικά χάρηκα που σε γνώρισα ,έστω και μέσω των μπλόκς.

    ReplyDelete
  48. Το πως σε ~βρήκα" στο χω πει και το ξέρεις.Το οτι "κόλλησα" απ΄την πρώτη στιγμή το ξέρεις κι αυτό.Ακόμη θυμάμαι το πρώτο mail μας.Το πρώτο τηλεφώνημα.
    Και κείνη την πρώτη συνάντηση μας.Πως πέρασε τόσο γρήγορα η ωρα,ακόμη δεν το έχω καταλάβει.

    Ένα μόνο θα πω,και τα λεει όλα.
    Όμορφα στ΄αλήθεια που σε γνώρισα.Και σε μαθαίνω...
    (και για κάποιον άλλο ισχύει αυτό!!!)

    Μια αγκαλιά,την έχω;;;,

    ReplyDelete
  49. για το ροζ που σου αξιζει λοιπον και για την αληθεια που μπορεις να βρεις ακομα και μεσα σε ενα αψυχο αντικειμενο...γιατι απο πισω του υπαρχουν και γραφουν ψυχες...
    γιατι σταματησες να προσπαθεις να κερδισεις και γιατι εγινες λιγο πιο εγωιστρια...
    και γιατι υπαρχουν τοσοι πολλοι που θελουν να ανοιχτουν και να κερδισουν εκεινοι εσενα...
    εγω τωρα σε ανακαλυψα αλλα θαρρω πως σαν νεραιδα ξερω ηδη πως σου αξιζει το ροζ...
    νεραιδενια φιλια λουσμενα με ροζ αστεροσκονη!

    ReplyDelete
  50. @..madame de la luna..

    καλο ειναι να αγριευουμε αλλα και να θυμομαστε..οταν ερθει η ωρα..

    σ ευχαριστω
    σ ευχαριστω

    ReplyDelete
  51. @..orelia μου..

    ομορφες ευχες..ανταποδιδω αν μη τι αλλο..

    τα φιλια και την αγαπη μου εχεις

    ReplyDelete
  52. @..sidera μου..

    το καταπληκτικοτερο,το απιστευτο,τα κοινα που στην πορεια ανακαλυπτουμε πως εχουμε..

    μ αρεσει πολυ

    ReplyDelete
  53. @..ανιμα μου..

    αγκαλια τι μονο μια;πολλες και μεγααλες!!

    τι νομιζεις εγω τα δεν θυμαμαι ολα αυτα;
    απο τις ωραιοτερες στιγμες..

    να εισαι καλα θελω..

    ReplyDelete
  54. @..ναιαδα μου..

    ειναι απιστευτο το ποσο ταιριαζουν αυτες οι ψυχες..

    την νεραιδοσκονη σου κρατω..

    ReplyDelete
  55. Το προσπαθώ στ΄αλήθεια
    Μα ακόμη...

    Αφού ξέρεις...

    ReplyDelete
  56. @..animaki μου..εχω καταλαβει και την δυναμη που κρυβεις μεσα σου..

    πολυ πολυ καλημερα να εχεις

    ReplyDelete
  57. Α,αυτό είναι κείμενο,ισορροπημένο όσο πρέπει,
    ακροβατεί στις παρυφές των θετικών αισθημάτων...

    Το καλό με σένα είναι πως και αν ακόμα υπάρχει εγωισμός...
    τον βγάζεις τόσο όμορφα προς τα έξω...
    που νομίζω νιώθει κάποιος να πει...
    ε,λίγο ακόμα εγωισμός δεν βλάπτει :)

    Γεια

    ReplyDelete
  58. Συνέχισε να γράφεις κι εμείς εδώ θα είμαστε και θα σε διαβάζουμε. Οι αποστάσεις (και οι οθόνες) ενώνουν:) Καλό απόγευμα να'χεις.

    ReplyDelete
  59. άργησα για να ευχηθώ;
    να τα χιλιάσεις, να τα πολλαπλασιάσεις, να τα βάψεις ο,τι χρώμα σ'αρέσει
    (εσύ, που τοσο καλά ξέρεις τα χρώματα :))

    ReplyDelete
  60. Oποιο χρώμα & να διάλεγες θα σου ταίριαζε, γιατί εκείνα σ' έχουν διαλέξει!

    ReplyDelete
  61. Το χεις καταλάβει,ε;

    ......

    Φιλί

    ReplyDelete
  62. 400 πόστ.
    Να τα χιλιάσεις
    Να είσαι πάντα καλά, γελαστή, χαρούμενη.
    Και λίγο να ασχολιθούμε με τους εαυτούς μας επιβάλετε, δεν βλάπτει.
    Καλή σου μέρα λοιπόν. Χαρούμενη, πιο χαρούμενη, και ακόμα πιο πολύ μέρα

    ReplyDelete
  63. Οκτώ λοιπόν του μήνα!!
    Του Οκτώβρη...
    Ναι, τώρα είναι τα δυο χρόνια και από καρδιάς, σου εύχομαι να γίνουν άλλα εκατό.
    Τα χρόνια...
    Τα κείμενα και όλα όσα δημιουργείς, ας γίνουν τόσα και έτσι όπως η καρδούλα σου επιθυμεί!!
    Να είσαι καλά και να δημιουργείς..
    Με όλα τα χρώματα της ίριδας στην παλέτα σου!!!

    ReplyDelete
  64. @..κωνσταντινε μου τι ακριβως υπονοεις;
    πως τα αλλα κειμενα μου δεν ειναι ισορροπημενα; ε ;)

    αντε εχε χαρη που σε συμπαθω και σου στελνω μια μεγαααλη καλημερα..

    :)))

    ReplyDelete
  65. @..laki..

    αν εσεις το αντεχετε βεβαιως..

    καλημερα

    ReplyDelete
  66. @..μαριλενα..

    καθολου μα καθολου δεν αργησες..
    σ ευχαριστω..

    ReplyDelete
  67. @..caesarako μου μ αρεσουν οι θετικες κουβεντες σου..

    ReplyDelete
  68. @..ανιμα..

    ολοι εχουμε καλη μου..και την χρησιμοποιουμε οταν ειμαστε σε αναγκη..

    ναι;

    καλημερα

    ReplyDelete
  69. @..αλεξη μου..

    κι ακομη κι ακομη κι οσο παιρνει χαρουμενη..και για σενα..

    καλημεραααα

    ReplyDelete
  70. @..sotirik..

    θεωρησα πως 4 μερουλες νωριτερα,μια που συνεπεπταν με τα 400 ποστ(οπως ειναι μεσα μετρημενα μαζι με τα αποθηκευμενα,δηλ αυτα που εμφανιστηκαν,και στην πορεια αποθηκευτηκαν και κρυφτηκαν)
    δεν θα εμποδιζαν την ολοκληρωση της διετιας..

    ομως θαυμασα την μνημη σου..και μαλιστα ειχες δικιο γιατι τα πρωτα comments πρεπει να ηταν στις 9 του μηνος..

    ομορφες μερες τοτε
    αλλοιωτικες
    πιο θαυμαστες
    σαν να ειχαν καποια αλλη αξια
    αλλη υποσταση
    πιο δυνατη..

    μια αγκαλια μεγααααλη

    ReplyDelete
  71. σε έχω διαβάσει πολές φορές αλλά ποτέ δεν σχολίασα...θέλω απλά να σου πω πως μπλογκ σαν τα δικά σου μακάρι να συνεχίζουν στον χρόνο!! φιλάκια

    ReplyDelete
  72. Πρωτη επισκεψη,ζεστη ατμοσφαιρα,ευχες!

    ReplyDelete
  73. Φεγγαρένια μου Καλησπέρα!

    Αυτη η εξομολογηση σου για την επιδραση του μπλογκιγκ πάνω μας, νομιζω πως εκφράζει πολλούς από μας. Ή τουλάχιστον εμενα με εκφράζει πολύ.

    Η σελιδα σου ήταν από τις πρωτες που διαβασα και ας μη σχολιαζα παντοτε...η γραφη σου παντα με μαγευε και τη ζηλευα...Από την άλλη τοσα βιώματα σου, τοσα συναισθηματα δικα σου, μου ηταν τοσο οικεία....σα να τα ειχα γραψει εγω....μονο που δεν ειχα ποτέ το ταλεντο σου....και ουτε θα το αποκτησω.
    Αισθανομουν δε, ιδιαιτερη χαρα καθε φορα που μου αφηνες δυο λογια σου στο δικό μου χωρο, τοτε που σχεδον κανεις δεν ερχοταν (εσυ η ήδη γνωστη και ταλαντουχα στη γραφη....αυτη ειναι η δικη μου εξομολογηση :) )

    Συνεχισε να γραφεις. Το κανεις όμορφα. Το κανεις αισθαντικά. Όπως και το να ζωγραφιζεις.

    ReplyDelete
  74. ολα ακουγονται τελεια...χαιρομαι που μεσα απ αυτη την ενασχοληση προεκυψαν τοσο ομορφα πραγματα...
    να συνεχισεις ετσι και τα καλυτερα ερχονται...φιλια!!!

    ReplyDelete
  75. Γράφεις πολύ όμορφα και ζωγραφίζεις θαυμάσια !!!
    Χάρηκα που σε βρήκα
    Καληνύχτα

    ReplyDelete
  76. Στον εαυτό μας αξίζει το καλύτερο. Το θέμα είναι να το καταλάβουμε αυτό και να σταματήσουμε να τον αναλώνουμε χωρίς λόγο, κάποια στιγμή θα στερέψει και μετά δεν θα έχουμε κανέναν σύμμαχό μας αληθινό!

    ReplyDelete
  77. Εδώ λέμε - δεν σταματάς προχωράς –
    Λίγο που σε ξέρω μου αρέσεις.

    Στα τετρακόσια και σε άλλα τόσα …
    αν και είναι λίγα.

    ReplyDelete
  78. Nα είσαι καλά, να γράφεις & να μας τιμάς καταθέτοντάς μας τις σκέψεις σου καλή μου! Το ροζ είναι πανέμορφο, γλυκό, ευαίσθητο & δυναμικό ταυτόχρονα! "Της επίγνωσης"...
    Φιλιά πολλά & σε πολλά περισσότερα posts!

    ReplyDelete
  79. Να τα χιλιάσεις καλή μου,
    είναι τόσο δυνατή η πένα σου που τρυπάει το χαρτί και... την οθόνη του υπολογιστή! Βγαίνει έξω από πλαίσια και καλούπια και αυτό είναι ό,τι σε κάνει τόσο ξεχωριστή.
    Μου έχει ξανασυμβεί να έχουμε την ίδια αίσθηση, την ανάγκη της απομάκρυνσης από όλους εκείνους που δεν μπορούν να σε ακούσουν.Μόνο που με μένα λειτούργησε κάπως αντίστροφα, επέμενα να μιλάω, δεν έφευγα τότε.
    Όταν γεύτηκα πριν λίγους μήνες τα όσα περιγράφεις εδώ μέσα, σταμάτησα. Μένω στα τυπικά. Και αισθάνομαι όπως κι εσύ. Ναι, πιστεύω ότι γινόμαστε καλύτεροι σ' αυτήν την παρέα. Και, αν θέλεις, πιο ουσιαστικοί!
    Χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα, κι ας έχουμε χαθεί λίγο τον τελευταίο καιρό... Είσαι πολυτάλαντη και αυθεντική, συνδυασμός μπαρούτι!
    Φιλί απαλό.

    ReplyDelete
  80. @..αγγελοσκονη..

    σ ευχαριστω γλυκια μου πολυ..

    ομορφο νικ..αγγελικο!!!

    ReplyDelete
  81. @..elpinor..

    πραγματικα χαρηκα που εισαι εδω..

    θα σε επισκεφτω!

    ReplyDelete
  82. @..elmelissa..

    τα κειμενα σου αξιζουν πολλα περισσοτερα απο τα δικα μου..

    η ευαισθησια σου ειναι αυτη που με οδηγει στο μπλογκ σου κι ο τροπος που την εκμυστηρευεσαι..

    μ εκανες και κοκκινησα..
    δεν ειναι ετσι..δεν ειναι..

    ReplyDelete
  83. @..mama..

    τελεια; ισως γιατι χαιρομαι με τα θετικα ολης αυτης της διαδικασιας..

    τελειο νομιζω δεν ειναι τιποτα..μα τιποτα!

    ReplyDelete
  84. @..denim..

    ανταποδιδω την χαρα!

    ReplyDelete
  85. @..ellie..

    ολοι εχοντας την ιδια αναγκη το καταλαβαινουμε καποτε..

    το ποτε με απασχολει!

    ReplyDelete
  86. @..ζαφορα..

    και μ αρεσει να κανω καινουργια πραγματα..παντα!!

    σ ευχαριστω

    ReplyDelete
  87. @..ηλιαχτιδα..

    το ροζ της επιγνωσης..θα το φυλαξω αυτο!!

    ReplyDelete
  88. @..κοκκινη ομπρελλα..

    αχ αυτα τα λογια ναξερες τι μου εκαναν..

    χαλι η δικια σου

    σ ευχαριστω
    θα τα λεμε

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...