Thursday, February 19, 2009

μείνε εκεί

Σε ψάχνω.
Πάνω σε στέγες αχνισμένες, με χιόνι που αρνείται να κάνει την εμφάνιση του. Πίσω από ραγισμένους τοίχους που αναβλύζουν νοσταλγία και πόνο.

Είπες, μοιάζω με χοντρό κομμάτι πάγου, σε ένα γιγαντιαίο κύβο. Να ακουμπήσεις τις ακμές μου φοβάσαι. Γιά τις γωνίες δε το συζητώ.

Είπες, άλλαξα, οι πριν σελίδες ήταν καλύτερες, κομμένες και ραμμένες στα δικά σου σαλιωμένα δάχτυλα.

Είναι έτσι!
Έκανα ένα σάλτο και πετάχτηκα έξω από την εικονογράφηση. Έχει ένα καθαρό ουρανό εδώ, με το κρύο να μπερδεύει το αίμα στις φλέβες.

Ξέρω πως είσαι ακόμη, κρυμμένος καλά, στα σταυρωτά κορδόνια από τις παλιές μου ελβιέλες.

Μείνε εκεί σε παρακαλώ, είναι τόσο όμορφα να είμαι μόνη.

10 comments:

  1. Ποια είναι η στιγμη που επιζητούμε τη μοναξια μας φεγγαρένια ;

    Ίσως είναι πολλές αυτές οι στιγμές. Όπως ειναι πολλές και οι στιγμές που θελουμε το μοίρασμα, την αποδοχή, την αίσθηση οτι δεν ειμαστε μονοι

    πολλά φιλια!

    ReplyDelete
  2. Όμορφα λόγια.

    Αν έχουν όμως κάποια βάση και συγνώμη για το θάρρος, πετάξτε τις παλιές ελβιέλες.

    Φιλικά

    ReplyDelete
  3. @..melian..

    ειμαστε μια ετσι και μια αλλιως..
    και αυτο, και εκεινο..

    καποια στιγμη μαθαινουμε να δεχομαστε το απροβλεπτο, την διαφορετικοτητα, το κυκλοθυμικο του μεσα μας..

    φιλια κι απο μενα

    ReplyDelete
  4. @..maximus..

    ειναι σαν να πετας κομματια σου, δεν ειναι;;;

    ReplyDelete
  5. Δυστυχώς είναι, αλλά...

    ReplyDelete
  6. Όσο κι αν διώχνουμε κάποιον από την ζωή μας θα μένει πάντα εκεί.
    Γιατί η καρδιά μας θα τον ζητά.
    Κι αν τα λόγια μας άλλα φωνάζουν τα μάτια μας θα λένε πάντα την αλήθεια ….
    Καλημέρα

    ReplyDelete
  7. @..maximus..

    δεν εχεις καθολου αδικο..

    ReplyDelete
  8. @..αναστασια..

    διωχνουμε;
    ή μηπως προσκαιρα θυμωνουμε και αυτη ειναι μια κινηση οργης και μονο, μια κινηση επιφανειακη..

    ReplyDelete
  9. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  10. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...