Wednesday, June 03, 2009

κατά την διάρκεια μιάς δυνατής βροχής

Θέλω να φωτογραφίσω την δύναμη της βροχής, βγαίνω στη βεράντα, δοκιμάζω, και μένω μονάχα να κοιτάζω και να ακούω. Μου λες, άδικος ο κόπος, δεν κλείνεται τόσος θόρυβος σε μία ψηφιακή, σου δίνω φιλί κι ετοιμάζω καφέ. Βάζω εκείνη την παλιά καφετιέρα του εσπρέσσο στη φωτιά. Δυό κουταλιές ζάχαρη γιά σένα, μία γιά μένα.
Λίγο πριν τη βροχή, μιά πεταλούδα ήρθε και κάθισε στην παλάμη μου και μιά μέλισσα μαζί. Με τσίμπησε και νοιώθω πως πονάς μαζί μου. Φέρνω φάρμακο σε κίτρινη σκόνη και περιποιούμαι την πληγή σου. Καλύτερα να το κρατούσα μέσα μου. Με μελαγχολείς.
Φωνάζω και τρομάζεις. Μου απαντάς με εκρηκτικά δυνατή φωνή. Σκέφτομαι, καλύτερα να σ αφήσω στην ησυχία σου.

Γράφω. Γιά την βροχή που πέφτει σε χοντρές σταγόνες, γιά την μεσημεριάτικη σιέστα με τον ουρανό μελαγχολικό, γιά το άρωμα που είχαν σήμερα οι φράουλες, τα κουκούτσια από τα κεράσια, που μάταια προσπάθησα να φωτογραφήσω κι εσύ γελούσες, κι εγώ γέλασα μετά με τον φόβο σου όταν με ρώτησες ''μπουμπουνητά είναι αυτά;''

Γιά την νεράιδα με τα στρας που ήρθε στο σπίτι μας νωρίς το απόγευμα, γιά το αεροπλάνο που δεν προσγειώθηκε, γιά το βιβλίο που ξεκίνησα κι αποδείχτηκε άλλη μιά φορά ''άρλεκιν'', γιά την σκόνη που κατάπια σήμερα, γιά τα λέπια του ψαριού που ήθελα να φωτογραφίσω σήμερα και πάλι γελούσες.. και ναι, τελικά θα πάω να ψηφίσω, μπορώ αλλιώς;

Μ αρέσει όταν γελάς, και πιό πολύ μ αρέσει που όταν μιλάς γιά μένα το πρόσωπο σου ομορφαίνει. Μ αρέσει που με δέχεσαι όπως είμαι. Που δε ζητάς. Που δε πιέζεις.

Θα ήθελα να φτιάξω το σπιτάκι μου θεατρικό. Κουκλίστικο σα την ''σκηνή'' που πήγαμε προχθές. Τι όμορφη που ήταν! Λίγες καρεκλίτσες κι ένα υποτυπώδες σκηνικό αλλά όλα άψογα. Αρτίστικο περιβάλλον. Έτσι..
Η βροχή συνήθως ακολουθεί το μέσα μου. Είναι λύτρωση. Ξεκαθάρισμα.

Πάω να στεγνώσω τα καινούργια μου βρεγμένα παπούτσια. Θα τα μπουκώσω με χαρτί από παλιές εφημερίδες, εικόνες και κείμενα παλιά και ξυνισμένα. Πάντα σου έλεγα πως θα έρθει η στιγμή που θα αποκτήσουν χρησιμότητα.
Μαλώνουμε γιά το τι θα δούμε στην τηλεόραση. Εγώ απεχθάνομαι το δελτίο ειδήσεων κι εσύ με ρωτάς τι ζητάω εγώ σε μαγειρικά παιχνίδια.
Μ αρέσει να ονειρεύομαι ό,τι δεν μπορώ να αγγίξω..
Μ αρέσει να μου κάνεις τα χατήρια, να κερδίζω εγώ..

9 comments:

  1. Μου αρεσεις πολυ οταν γραφεις ετσι.... σαν βροχη :)

    xxx

    ReplyDelete
  2. @..dee dee..

    μ αρεσει οταν με λυτρωνει η βροχη..

    χχχχχ

    ReplyDelete
  3. Μ αρέσει να ονειρεύομαι ό,τι δεν μπορώ να αγγίξω..
    Μ αρέσει να μου κάνεις τα χατήρια, να κερδίζω εγώ..


    Μικρές σταγόνες ευτυχίες….έτσι τα λέω εγώ….
    Από τα πιο μελωδικά σου κείμενα…υπέροχο !!

    ReplyDelete
  4. Τώρα να το ξαναπώ;

    Θα το ξαναπώ...

    Τι όμορφα που γράφεις......

    ReplyDelete
  5. Σήμερα σε εντόπισα... Ώρα πολύ τριγυρνάω εδώ μέσα.... Τόσο ζεστά... τόσο φιλόξενα.... Με κέρδισες γλυκιά "φεγγαρένια"...
    Θα χαρώ να σε δω και στα λιμέρια μου...!
    Φιλιά καληνύχτας!

    ReplyDelete
  6. @,,anastasia..

    την καλημερα μου

    @..δελφινουλα..

    υπερβολες :)))

    ReplyDelete
  7. @..tiger lilious..

    ομορφο νικ..
    σε εψαξα μα δε σε βρηκα, θα ξαναδοκιμασω ομως..κατι μου λεει πως θα βρω κατι που θα μ αρεσει..

    ReplyDelete
  8. Δεν με βρήκες?!... Μα...
    Εδώ συχνάζω...
    http://tiger-lilious.blogspot.com
    Πέρνα για καφεδάκι, λουκουμάκι και κουβεντούλα! ;)
    Πάρε τιγρένια φιλιά προς το παρόν γλυκιά φεγγαρένια!

    ReplyDelete
  9. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...