Friday, June 05, 2009

ψεύτικες χρωματιστές χάντρες

Σιωπή. Κι ένα ψέμμα διφορούμενο. Είναι ακόμη ανάλαφρο κι αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Το ακουμπάω απαλά μα θέλω να το λιώσω. Να το εξαφανίσω. Αντί αυτού, απολαμβάνω την σιωπή και τις μεγάλες γουλιές του νερού που υγραίνει τον λαιμό μου.

Ακούω μέσα μου επιθυμίες. Κοιτάζομαι σ ένα καθρέφτη που δεν χρησιμοποίησα ποτέ. Είμαι τόσο όμορφη όσο πάντα; Γελάω. Ψεύτικες χρωματιστές χάντρες γυαλίζουν στο φλερτάρισμα με το φως. Δεν είμαι εγώ αυτή! Δεν είμαι σου λέω..

Θέλω να πάρω ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί, μα τόσο μεγάλο που να χωράει δυό ζωές τόσο ξεχωριστές όσο και αλληλένδετες. Να ενώσω με συνδετήρες στιγμές και πράξεις. Να τους δώσω μορφή και αισθήσεις. Να είναι τόσο κοντά, όσο και μακριά, μέχρι που η συνάντηση τους να σταθεί μοιραία γιά όλες τις αλλαγές και τα επακόλουθα της ζωής τους.
Πόσο μας επιρεάζουν οι άλλοι;
Τι είπε γιά μένα, γιατί μου μίλησε έτσι, με ζηλεύει, με μισεί.. είναι ανάγκη να έχουν αξία όλα αυτά;
Μ αγάπησε, τι ήμουν γιά αυτόν, αν δεν ήταν αυτός εγώ θα..

Κι η ειλικρίνεια; Ναι το ξέρω πως είναι ουσιαστικό.
Ξέρω επίσης πως είναι μιά λέξη που έμαθα τελευταία να γράφω σωστά. Εγώ που δεν έκανα ποτέ ορθογραφικά λάθη. Χανόμουν στα τόσα ει, ι, ι, ει..
Έτσι, όπως κι αν μου την έγραφες στα δικά μου μάτια ήταν σωστή. Ηλοικρείνυα; Ναι σου έλεγα εγώ.. Οιλεικρυνηα.. ναι εγώ..

Πλάκα να δεις, να δεις που τώρα θα σου μιλήσω ειλικρινά, γέλασα πολύ, πολύ πολύ, από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο εκείνο γαργαλητό στη μύτη, κι ένοιωσα πως το ευχαριστήθηκες κι είπα μέσα μου, ο καθένας ότι του αξίζει έχει..
και μετά ήταν που εσύ απέριπτες και ξανααπέριπτες και στόλιζες με περίεργα κοσμητικά επίθετα ό,τι πριν σε ευχαριστούσε, και τότε το είπα διπλά..
''ο καθένας ό,τι του αξίζει έχει''

η φωτό δική μου και βρίσκεται εδώ..

7 comments:

  1. Κι όμως νιώθουμε όμορφη όταν την ομορφιά μας την βλέπουμε στα μάτια κάποιου.
    Δεν ξέρω αν είναι λάθος ή σωστό.
    Μέσα μας πρέπει να συμβαίνουν πρώτα όλα και ύστερα στους άλλους!!!

    Φιλιά ΄πολλά φεγγαρένια

    ReplyDelete
  2. @..δε ξερω αναστασια, δεν ξερω γιατι πχ αγοραζουμε ενα φορεμα το οποιο το εχουμε λατρεψει επανω μας, αλλα παρ ολα αυτα ψαχνουμε στα ματια των αλλων την επιβεβαιωση, η οποια αν δεν ερθει μας κανει και λειωμα..

    :)))

    αστειο δεν ειναι;;

    ReplyDelete
  3. είμαστε εμείς. πάντα είμαστε εμείς. αλλά είμαστε και αυτό που οι άλλοι βλέπουν.
    δεν μπορούμε να μεινουμε ανεπηρέαστοι.

    όσο για τις ψεύτικες χάντρες, εξαρτάται πάντα....Εξαρτάται. Κάποιες τις επιλέγουμε οι ίδιες γνωρίζοντας την αξία τους. Αλλά όταν καποιοι θελουν να μας τις πουλήσουν για διαμαντια...ε! τότε τι να πω...
    η φωτο εξαιρετική!

    ReplyDelete
  4. μπορείς να γράφεις μια λέξη λάθος.
    μπορεί και να στη γράφουν λάθος.
    αλλά πιο πολύ ενοχλεί όταν η ουσία της λέξης είναι ανακόλουθη της πράξης που τη συνοδεύει..

    ReplyDelete
  5.    Μερικές φορές οι άλλοι είναι σαν καθρέπτης του εαυτού μας !

    ReplyDelete
  6. Θελει πολυ δουλεια για να μην επιρεαζομαστε απο τους αλλους. Δεν ξερω αν αξιζει κι ο κοπος ομως.

    Πολλες φορες, μπορουμε να βοηθηθουμε απο την αποψη των αλλων. Αρκει να μην υποτιμουμε εντελως τη δικη μας γνωμη. Των αλλων, θα πρεπει να ειναι συμπληρωματικη. Αν χαλασει αυτη η ισορροπια, εχουμε παντα προβλημα :)

    Καλη εβδομαδα!!!

    ReplyDelete
  7. Και η φωτογραφία υπέροχη.

    Και το γραπτό σου υπέροχο.

    Τα πράγματα είναι πάντα απλά, εμείς τα κάνουμε πρίπλοκα.

    Τη ζωή τη ζούμε με τα όλα της αλλά και τα όλα μας.

    Ακόμα και τα κολλήματά μας όπως αυτό το "τι θα πουν οι άλλοι"

    Το πρόβλημα αρχίζει όταν το μόνο που έχει πια σημασία είναι αυτό.

    Όλα τα άλλα βρίσκονται.

    Τα φιλιά μου.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...