Eίναι κάτι νύχτες που κυλούν στα πλήκτρα ενός ακορντεόν..βρέχουν το σώμα με ιδρώτα..
και μυρίζουν θάλασσα..
η φωτογραφία είναι από εδώ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Και τα πέλματα μας, άτεχνα δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα... Καθώς δεν έμαθαν ποτέ τους το σκοπό.
ReplyDeleteΚατρακυλούν μαζί με την ξανθιά σελήνη ως την αιματοβαμένη χαραυγή! Και η αλμύρα τρέχει μόνο από τα μάτια μας τώρα. Σμίγωντας με τον ιδρώτα της κοπιασμένης σκέψης μας. Και αυτό το αεράκι, από το γλυκό πρωίνο, γίνεται εκείνο το φιλί που ακόμα δε γευτήκαμε... Που μόνο ονειρευτήκαμε...
Αυτο ειναι ρωσικο τραγουδι;;
ReplyDeleteΠολυ ωραιο !!
Καλημεραα!!
@..kioy..
ReplyDeleteγραφετε πολυ ομορφα, αντιστροφως αναλογα με την ηλικια σας.. μπραβο..
dee dee..
ReplyDeleteτο ρωσικο τραγουδι ειναι ακομη στ αυτια μου, ότι απεμεινε απο την χθεσινη νυχτα..
ολο το υπολοιπο ειναι συναισθημα..
είναι και κάτι άλλες..
ReplyDeleteπου κυλούν πάνω στις χορδές μιάς βιόλας..
με το κατάλληλο σχήμα ;)
ο ιδρώτας ρέει.. και μυρίζουν θάλασσα και άλλα θαλασσινά :)
καλημέρα σας..
Θα μπορούσα να είναι το Kalinka
ReplyDeleteΘα μπορούσε να είναι το Kalinka
ReplyDeleteΓια να δούμε; Τώρα θα το πάρει;
θα είχε ενδιαφέρον και η συνέχεια του τραγουδιού !
ReplyDelete