Monday, September 07, 2009

η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα

Δεν είναι στη φιλοσοφία μου να κλέβω, ούτε να δανείζομαι αναρτήσεις, αυτή η φωτογραφία όμως χαράχτηκε βαθιά μέσα μου κι ένοιωσα την εγωιστική ανάγκη να την έχω στο blog μου..
Την βρήκα στον tiflosourti που συνόδευσε την φωτογραφία του, πολύ ταιριαστά με τα λόγια αυτού του τραγουδιού!


Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα


Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
στεκότανε κοντά στη φωτιά
και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μυνήματα
από μια αγάπη παλιά: “ποτέ πια”!

Η γυναίκα που μιλούσε στα κύμα
ταχόρευε σε μια ακρογιαλιά
ένα βαλς μανιασμένο με λυτά τα μαλλιά
και προχώρησε στα βαθιά.

Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα
και δεν είχε μιλιά
κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά
και ψιθύριζε με μάτια σβηστά.

Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.
Τις ώρες που δακρύσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.

Στίχοι: Ροδοστόγλου Παντελής

40 comments:

  1. Δεν ξέρω αν πέρασες βόλτα από το σπίτι μας αλλά μάλλον φταίει η διάθεση μου να διαβάζω ποιήματα αυτόν τον καιρό που με άγγιξε τόσο αυτός ο τίτλος.

    Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα
    και δεν είχε μιλιά
    κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά
    και ψιθύριζε με μάτια σβηστά.

    Τι πιο δυνατό.

    Την καλησπέρα μου με μια ευχή για καλή συνέχεια.

    ReplyDelete
  2. ..λατρεύω την ποίηση.. τόσο που δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγια.. Να είσαι καλά.. πολύ ωραίο ποίημα..

    ReplyDelete
  3. Ο σύνδεσμος του τραγουδιού δεν λειτουργεί.
    Το ποίημα είναι όμορφο αλλά τα λόγια του είναι μελαγχολικά.
    :(
    Αντίδοτο!
    Χαμόγελο !

    ReplyDelete
  4. @..librarian.


    εγω παλι χαθηκα στις λεπτομερειες της φωτογραφιας, κι αυτου του ζευγαριου αναμεσα στις σοφιτες, κι η γυναικα να του διαβαζει, κι αυτος να ακουει, αυτη η σκηνη μου κανει ''ολα τα λεφτα''

    *περασα :)

    ReplyDelete
  5. @..roadartist..

    εγω παλι λατρευω αυτο ακριβως το οτι η ποιηση μπορει να ειναι παντου..

    καλησπερα και σε σενα roadartist..ειχαμε καιρο να τα πουμε..!

    ReplyDelete
  6. @..george..

    τα διορθωσα

    μου αρεσαν καποια απο τα λογια του ποιηματος σε συνδυασμο με τη φωτο..
    αυτη ειναι η πραγματικη ποιηση..

    *χαμογελο παντα.. αλλοιως τι;)

    ReplyDelete
  7. Μουσική απ' τα λυρικά Διάφανα Κρίνα και ωραίοι στίχοι απο τον Ροδοστογλου .

    Χαιρετώ καλώς σε ξαναβρίσκω .

    ReplyDelete
  8. Υπάρχει μια τρυφερή καμπύλη φωτός που χρωστάει στον πόνο την περιπέτεια της φωτοχυσίας της.
    Κ.Π.Καβάφης

    Τιμή μου να βρίσκομαι εδώ!!
    Τα σέβη μου!

    ReplyDelete
  9. Χάθηκα ανάμεσα στα κεραμύδια και στα παράθυρα και δεν πρόσεξα τις δύο αυτές φιγούρες. Τι όμορφη σκηνή!
    Χαζή νιώθω που δεν το πρόσεξα...

    ReplyDelete
  10. ειναι απο τα πιο ομορφα ποιηματα που εχω διαβασει...
    μεσα στην μελαγχολια και τον πονο πως ξεπηδαει ομορφια...;

    νεραιδενια σου φιλακια καλη μου!!!

    ReplyDelete
  11. @..δενελαβας τασος..

    συμφωνω, αλλα καμμια φορα οι εικονες ξεπερνουν τα ποιηματα..

    ή τουλαχιστον τα κανουν πιο δυνατα.. !!!

    ReplyDelete
  12. @..κωσταντινε..

    ο καβαφης ειναι ο αγαπημενος μου.. πολυ ομορφα τα λογια του..

    οι εικονες σου ομορφοτερες απο τα λογια.. μια εικονα χιλιες λεξεις..

    σ ευχαριστω

    ReplyDelete
  13. @..librarian..

    χρειαζεται λιγο μεηαλυτερο μεγεθος φωτογραφιας για να φανει καθαρα..

    μπορεις να πας στη σελιδα του δημιουργου, οπου οδηγει το λινκ που εχω βαλει, και να την δεις σε μεγαλυτερο μεγεθος..

    μ α γ ε ί α !!!

    ReplyDelete
  14. @..ναιαδα..

    αυτη ειναι και η μαγκια του ποιητη.. δεν ειναι;

    ReplyDelete
  15. Αποκλείεται!!!

    δέν υπάρχεις!!

    η φωτό "μιλάει"!!!

    φαντάσου τί κλίκ έκανε σε μένα που φτιάχνω στέγες!!!!!!!!!!!

    δέν μεταδίδω άλλο..

    πάω να διαβάσω την υπόλοιπη ανάρτηση γιατί μου πήρε το μυαλό..

    τώρα τι τραγούδι να σου πώ?

    βούρκωσα..

    ReplyDelete
  16. @..ευρυνοε..

    η μαγεια ανηκει στον δημιουργο..

    πολυ ομορφο το τραγουδακι σου, με αγγιξε πραγματικα!

    αχ αυτες οι ευαισθησιες μας!

    ReplyDelete
  17. Απλά υποκλίνομαι (χρόνια τώρα) στο μεγαλείο του "διάφανου" Ροδοστόγλου...

    Τιγροφιλί διάφανο... σαν άγγιγμα κρίνου...!

    ReplyDelete
  18. πολύ όμορφη εικόνα
    αλλά με τις λεπτομέρειες των ιδιωτικών μας στιγμών...
    όσο για το τραγούδι όμορφο
    και ο στίχος...
    η δύναμη της γυναίκας πάντα και παντού... ακόμη και στον θάνατο...
    να έχεις μια όμορφη μέρα

    ReplyDelete
  19. @..tiger-lilious..

    τον αγνοω.. και μαλιστα το τραγουδι δε μπορω να πω πως με κανει να κοβω φλεβες..

    η στιχοι ναι
    οπως κι η φωτογραφια με την κοπελλα που διαβαζε τα ποιηματα καθισμενη σε μια στεγη..

    απιστευτο!
    θα ηθελα πολυ να ημουν εκει, σ εκεινη τη σοφιτα..μα πολυ σου λεω!

    ReplyDelete
  20. @..logia..

    η δυναμη της γυναικας παντου.. ετσι..
    οπως πολυ ομορφα το ειπες!

    φιλια

    ReplyDelete
  21. αυτό το μόνοι με τους μόνους δένει με τις στέγες.
    τόσο κοντινές και τόσο μακρινές..

    ReplyDelete
  22. Πολύ πολύ όμορφο!

    "Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους
    μοιράζοντας τους πόνους."

    Είναι και μια απάντηση για το τί κάνουμε...

    ReplyDelete
  23. Δεν είναι περιέργο να γράφει και να περιγράφει τόσο καλά ένας άνδρας μία γυναίκα...

    Τι να πω... για την φωτογραφία... ίσως ότι σε καταλαβαίνω...

    Θα ήθελα να το ζήσω αυτό... χειμώνας... βράδυ... τυλιγμένος με μία κουβέρτα και να ταξιδεύω σε ένα ακόμη ποίημα που παίρνει ζωή και υπόσταση από την στιγμή...

    Φιλί

    ReplyDelete
  24. @..tovene..

    ο καθενας μας ειναι μονος, ακομη και αναμεσα σε χιλιους αλλους..
    ειναι η εσωτερικη μοναξια, σκεψη..τα πριν, τα μετα.. ΟΛΑ..

    ReplyDelete
  25. @..κουκε μου..

    ειμαι σιγουρη πως σε αγγιζει ολο αυτο το συναισθημα..

    το εχεις εσυ, το γνωριζω καλα..

    ReplyDelete
  26. @..οδοιπορε μου..

    και ποιος δε θα ηθελε να το ζησει ολο αυτο, μου λες;

    τοπος μαγικος, συναισθηματα τρυφερα.. μοναχικα, πονεμενα..
    αλλα και απαραιτητα για την αισθηση της ιδιας της Ζωης!

    ReplyDelete
  27. Πολύ γλυκά όλα εδώ ... Μ' αρπάξατε από πρόσκαιρη θλίψη και με γλυκάνατε...

    Φιλιά

    ReplyDelete
  28. Κάνε μωρέ ό,τι θες. Πώς πάει ο Σεπτέμβρης; Γράψε μου κάτι αν θες. Σε φιλώ.

    ReplyDelete
  29. και οπως ειπε ο Παντελης και ο Θανος σε μια ραδιοφωνικη τους εκπομπη.. Βαλτε να πιουμε.. και μεθυστε με κρασι, με ποιηση ή με αρετη.. Οπως σας αρεσει.. απο το πεζο ποιημα του Charles Baudelaire.

    Καλησπερα κι απο μενα..

    ReplyDelete
  30. "...και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μυνήματα
    από μια αγάπη παλιά: “ποτέ πια”!"

    Kαλημέρα...

    ReplyDelete
  31. Σκέφτομαι τι όμορφα που θα είναι εκεί πάνω όταν ξεσπάει μπουρίνι .

    Καλό βράδυ γλυκιά μου Στέλλα ...μου έλειψες .

    ReplyDelete
  32. @..aa..

    αργησα να σας απαντησω, ελπιζω πως θα εχετε ξεχασει πια την θλιψη σας παρ ολο το μελαγχολικο αερακι του φθινοπωρου..

    ReplyDelete
  33. @..γιαννη πετσα..

    ξερεις πως δε σε ξεχνω.. κι αν ποτε ετσι απο λαθος, παλι ΕΔΩ ειμαι..

    ReplyDelete
  34. @..η γυναικα που διαβαζε ποιηματα..

    πραγματικα χαιρομαι για την παρουσια σου εδω..
    θα ανταποδωσω οσωνουπω!

    ReplyDelete
  35. @..τερας της αμαθειας..

    ποτε πια;
    ποτε;

    ποιος τοπε αυτο και το κρατησε μου λες;)

    ReplyDelete
  36. @..ηλια μου..

    σε πολλες στιγμες θα ηθελα τον εαυτο μου εκει πανω..
    σκεψου το χιονι..πω πω απολαυση.. !!!

    κι εγω μωρε σε πεθυμω και το ξερεις..
    φιλια ζβουριχτα.. :-)

    ReplyDelete
  37. Διόρθωση---->
    Υπάρχει μια τρυφερή καμπύλη φωτός που χρωστάει στον πόνο την περιπέτεια της φωτοχυσίας της.

    Οδυσσέας Ελύτης


    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  38. @..κωσταντινε..

    ετσι δειχνει πιο κατανοητο.. ναι!

    αχ αυτη η ποιηση.. σε δυο λεξεις ολοκληρη η ζωη..

    καλημερα!

    ReplyDelete
  39. Kαλημέρα. ΣΤείλε μου ένα MAIL, ΈΦΥΓΑΝ ΌΛΕς ΟΙ ΔΙΕΥΘΎΝΣΕΙς ΜΟΥ.

    ReplyDelete
  40. Και μια άλλη, που μίλαγε με τα λουλούδια...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...