Friday, February 19, 2010

τι με ρωτάς τώρα;

Tι με ρωτάς τώρα!
Τς.. γιατί είμαι εδώ; Πόσα χρόνια .. τρισήμιση θαρρώ.
Κάτσε να βάλω το χταποδάκι μου να βράζει και θα σου πώ. Να σκεφτώ πρώτα ντε..

''Εγώ γιά αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πάει'' ακούω μιά φωνή να μου τραγουδάει από το ραδιόφωνο. ''Εγώ γιά αλλού ξεκίνησα'' επαναλαμβάνω.. όμως γιατί είμαι εδώ;
Ανάβω τσιγάρο, χαζεύω από το παράθυρο (το γνωστό)..

Τρισήμιση χρόνια πριν.. δύσκολο να θυμηθώ, αλλά θα προσπαθήσω..
Ήμουν γεμάτη, είχα μέσα μου ένα τεράστιο ποτάμι από αρνητικά και θετικά που ήθελε να ξεχειλήσει. Σαράντα περίπου μήνες νεότερη, πίστευα ακόμη πως μπορώ να αλλάξω πράγματα που με αφορούσαν. Πάντα προς το καλύτερο, το χειρότερο δεν το φανταζόμουν ποτέ.
Γιά τα blog έμαθα τυχαία, μα ήταν αναπόφευκτο κακό. Κακό ή καλό;
Μία εγγραφή, ένας τίτλος και επισκέψεις σε φίλους. Ποστ κι ανταλλαγή σχολίων. Τον πρώτο μήνα έγραφα καθημερινά σχεδόν.
Τα πρώτα χριστούγεννα αν με ρωτούσες τι δώρο θέλω θα σου έλεγα πως έχω το καλύτερο..

Έμεινα. Δεν είμαι από αυτούς που φεύγουν εύκολα. Πάνω από πεντακόσια ποστ. Κατάθεση ψυχής. Γνωριμίες καρδιάς. Συναντήσεις, κουβέντες, γέλια..
Στα blogs έχει μοναξιά μου λες. Παντού έχει σου απαντώ.

Να φτιάξω τη σάλτσα. Να κόψω το κρεμμυδάκι στο multi.. να ρίξω μέσα το χταπόδι..
Σκέφτομαι σου λέω..
Αρχές ακόμη, έφτιαχνα ιστορίες. Έβαζα λίγο από την ζωή μου, λίγο από τη δική σου, έβαζα και μπόλικη φαντασία κι έφτιαχνα κάτι πράγματα όμορφα να τα διαβάζεις. Είχα φτιάξει κι ένα παραμύθι, το είχα μαγειρέψει τόσο εύκολα, να όσο τούτο δω το θαλασσινό.
Την πρώτη φορά που πήρα πάνω από σαράντα σχόλια, δε μιλιόμουν από χαρά. Κόντευα να καβαλήσω το καλάμι.
Εν τω μεταξύ η ζωή ποτέ δε μου έστρωσε ροδοπέταλα.
Πράγματα που ποτέ δε μοιράστηκα εδώ. Να είδες; πάλι το ''εκει'' και το ''εδω''. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Εσύ δηλαδή που πηγαίνεις στο καφενείο το μπερδεύεις έτσι εύκολα το πράγμα; Δεν είναι το ίδιο θα μου πεις και θα με προβληματίσεις πάλι..

Στη ζωή μου δε κράτησα ποτέ ημερολόγιο και το ζήλευα. Ποτέ δεν έγραψα σε χαρτί και με μολύβι. Ίσως αυτό να ήταν πιό φυσιολογικό. Ίσως αυτό που σε κάνει να ρωτάς είναι η δημοσιοποίηση. Τι μου προσφέρει αυτο το reality..
Τελευταία δε γράφω ούτε ιστορίες ούτε παραμύθια. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Δεν έχω και πολλά πάρε δώσε να ανοίξει το μυαλό. Μα σου είπα εγώ ποτέ πως είμαι συγγραφέας;

Να βράσω το μακαρονάκι.. κοφτό.. να βάλω όλο το πακέτο, να φάει και να χορτάσει η οικογένεια το μεσημέρι..
Σαράντα μήνες πριν, ακόμη πίστευα σε πράγματα..
Σήμερα; γιατί είμαι εδώ; μου λες;

Έχω εθιστεί θα σου πω.. Άλλοι εθίζονται στο αλκοόλ, άλλοι στις ουσίες..
Και στο κάτω κάτω την βρίσκω.. ναι την καταβρίσκω σου λέω.. όπως κι όταν πάω γιά καφέ με την Μαρία.. γιά ποτό με την Ντίνα, εκδρομή με την Φανή..
Όπως όταν ο φίλος μου ο Φώτης μου μιλάει για τις ερωτικές του περιπέτειες..

Και μιά που είπαμε γιά αλκοόλ περίμενε να ρίξω ένα ποτηράκι κρασί να σβήσω το χταπόδι..
Κι εν τω μεταξύ θα σκέφτομαι.. γιατί είμαι εδώ;

Κάτσε να ανάψω τσιγαράκι..

η φωτό από το deviantart

26 comments:

  1. xtapodaki krasato,
    yiammmmm (agnnoo to makaronaki, dikia mou fantasiosi einai opote xixixi)
    tha ithela na eixa ligo na voutousa to psomaki sto zoumaki tou...stamatao

    giati eimaste edo xmmm,
    simera skeftomoun na kleiso ta panta,
    otidipote ilektroniko, kai na kratiso mono elaxista atoma...alla....

    mporei na min einai pragmatikos kosmos,
    alla who cares?
    sostsa?

    kratame ta omorfa (emena poli omorfa) pou mas exei xarisei..
    isos einai kai o monos xoros pou mas epitrepei na zoume ta paramithia opos emeis theloume...

    ReplyDelete
  2. @..αργυρη..

    την επομενη φορα που θα το φτιαξω.. θα φροντισω να εχει πολυ πολυ ζουμακι για το ψωμακι σου :):):)

    τελικα ολοι ''εμεις'' τις ιδιες σκεψεις κανουμε και θα συνεχισουμε..

    δυσκολα θα φυγουμε απο εδω, εννοω να διακοψουμε καθε επαφη.. πολυ δυσκολο..


    δε ξερω τι σημαινει πραγματικος κοσμος και τι οχι..
    οταν κατι το ζω πως ειναι δυνατον να μην ειναι πραγματικο..
    μια αλληλογραφια με γραμματα, καποια χρονια πριν, αναμεσα σε δυο ατομα που δε γνωριζονται, απο αλλες χωρες ή πολεις θα την θεωρουσαμε μη πραγματικη;

    ζουμε τα παραμυθια μας σαφως αλλα και τις αληθειες μας θα συμπληρωσω..

    σ ευχαριστω για την αποψη σου..

    ReplyDelete
  3. Θα ήταν ψέμα αν έλεγα
    πως πάλι τυχαία περασα
    απο τη γειτονιά σου.
    Οι μυρωδιές με τράβηξαν
    προς το παραθύρι σου.

    Στέκομαι τωρα και σκέφτομαι
    δύο πράγματα.
    Πέρα απο οτι "παιζεις" το ένα
    ,με το μυαλό μας,"παιζεις"και με το στομάχι μας..
    Το δεύτερο είναι πως,δάκρυ σε μελωδία ήξερα να το μετατρέψω...
    Χταποδάκι όμως με μακαρονάκι..;;

    Να ένας λόγος που είσαι εδω.
    Τουλάχιστον, μέχρι να βρω τροπο
    για χταποδάκι και μελωδία :)

    Τσιγάρο..

    ReplyDelete
  4. Πάντα γι' αλλού ξεκινάμε κι αλλού μας πάει, τελικά, η ζωή...
    Ωστόσο, σε μερικά επιμένουμε, είναι οι άγκυρες μας, τα σταθερά μας σημεία αναφοράς. Δεν χρειάζεται να τα αναλύουμε, να ψάχνουμε τα πώς και τα γιατί. Οι σταθερές της ζωής φτάνει που υπάρχουν.
    Εσύ επιμένεις , εγώ έφυγα, ήρθες κι εσύ εκεί που πήγα και τώρα ξαναγύρισα κι εγώ εδώ... Ξανά στην αρχή, στην ρίζα, στην μήτρα, που γέννησε την ψηφιακή ταυτότητα Asteroid και την εκτόξευσε στον κυβερνοχώρο.
    Καλά είναι νάναι κανείς σπίτι του πάλι... ε;

    ReplyDelete
  5. εδώ είναι εκεί και εκεί εδώ.
    εδώ εμείς. εκεί εμείς.
    οι τρόποι ίσως αλλάζουν μα η ουσία είναι η ίδια. η αλήθεια κάθε συναισθήματος.
    καλησπέρα σου!

    ReplyDelete
  6. ...κι εδώ να μείνετε dear! Άκουσα σε μια ταινία χτες την φράση "..μα μπερδεύεις τον έρωτα με την χολέρα..". Πολύ μου άρεσε γιατί θεωρώ ότι νοηματοδότησαν αυτό το αναπόφευκο και μάλλον αναγκαίο αλλά και τόσο γλυκό κακό στο οποίο αναφέρεστε, σωστά;

    ReplyDelete
  7. Κάτι σάν το AVATAR είναι εδώ..

    ο ίδιος άνθρωπος, μα άλλος..

    άλλος εκεί, άλλος εδώ κι ας είναι ο ίδιος..

    αν έχεις δεί την ταινία, θα καταλάβεις τί εννοώ..

    "εκεί" ας πούμε μαγείρευε χταποδάκι κι "εδώ" μαγείρευε ιστορίες..

    καλό βράδυ :-)

    ReplyDelete
  8. @..protoplaste..

    ισως σε καποιο απο τα επομενα ποστ καταφερω να εχω και δωρα/μελωδιες :)

    προς το παρον, καφεδακι και τσιγαρο.. το δευτερο..

    μεχρι κι εγω που παινευομουν πως καπνιζω 2-3 (τσιγαρα οχι πακετα) τη μερα τωρα θα τα εχω κανει πανω απο 5..

    μια το παραθυρο(μη σου πω και δυο), μια κανενα τραγουδακι πολυ θελει το ατιμο;

    καλημερα!

    ReplyDelete
  9. @..aster-oid..

    μα εσυ εχεις αποδειξει πολλα.. αλλα ειμαστε αραγε εδω για να αποδειξουμε κατι;
    σε ποιον; γιατι;

    οσες φορες προσπαθησα να πιασω το τελειο, κι ελεγα (ατυχως) πως το εκανα για εμενα, καταφερα να απεχθανομαι αυτο το ιδιο που αγαπουσα..
    κι οταν αδειαζεις απο ολο αυτο.. ξαναγυρνας..

    χεχε με εσενα θα μπορουσα να μιλαω ωρες, τοσες που δε ξερω εαν θα το αντεχες ή θα επαιρνες τονους αλατι για να με διωξεις :):):)

    καλο σ/κ αγαπητε μου..

    ReplyDelete
  10. @..βασιλη..

    ετσι πιστευω κι εγω..
    και για εμενα το ιδιο ακριβως ειναι..
    η ουσια.. μονο ο τροπος αλλαζει..

    πιστευω πως καποιος που δεν ασχολειται με το ''αθλημα'' θα το δει περιεργο, μη φυσιολογικο κλπ..

    πιστευω πως αυτος που θα διαβασει για πρωτη φορα καποια blogs ή θα τα αγαπησει ή θα τα αποριψει..


    ετσι ειναι η σχεση αυτη..

    ReplyDelete
  11. @..maximus..

    μα ειναι σα την χολερα ο ερωτας δεν ειναι;)
    αρωστεια του νου; οχι;

    ReplyDelete
  12. @..ευρυνοε..

    δεν την ειδα.. λες να την δω; αξιζει;)

    μα η ζωη μας ειναι πολλες στιγμες συγχρονως ουτως ή αλλως..
    το θεμα ειναι τι εικονα εχεις μεσα σου για το ''πραγματικο''

    για μενα πχ μη πραγματικο ειναι αυτο που μπορω να ''ζησω'' με το μυαλο μου, με τη φαντασια μου..
    μη πραγματικη μπορει να ειναι η ιστορια ενος μυθιστορηματος..

    εδω απεχουμε πολυ απο αυτο..
    σωστα;

    ReplyDelete
  13. Να την δείς σίγουρα την ταινία..

    μη πραγματικά μπορεί να είναι πολλά πράγματα γύρω μας..

    μα οι πλευρές που δέν μας αφήνουν να δούμε είναι πάντα εκεί..
    και σίγουρα απέχουμε πολύ απο αυτό..

    όμως εξαρτάται πόσο θές να "κυνηγήσεις" την αλήθεια..

    καλημέρα :)

    ReplyDelete
  14. @..ευρυνοε..

    κι αληθεια ακομη ειναι εννοια σχετικη :)

    θα τη δω με την πρωτη ευκαιρια .. ναι..

    ReplyDelete
  15. Εμένα το χταποδάκι με το μακαρονάκι δε μου αρέσει. Η αίσθηση, πάλι, του ανολοκλήρωτου πόθου που σε (μας) γαντζώνει εδώ, ναι.
    :)

    ReplyDelete
  16. Θα προτιμούσα να πιω ένα καφεδάκι με τη Στέλλα, παρά να αφήσω ένα σχόλιο στην ❤. :)

    ΥΓ: Πόσες διαφορετικές απόψεις, ε;
    :)

    ReplyDelete
  17. Σημασία για μας έχει το ότι είσαι εδώ,για σένα το γιατί είσαι εδώ...:)

    καλό σ/κ φεγγαρένια μου!

    ReplyDelete
  18. @..πηνελοπη..

    και νομιζω θα μεινει ανεκπληρωτος ως τα βαθια μας γεραματα.. :):):)

    ReplyDelete
  19. @..μπατλερ..

    και τι σε εμποδιζει να το κανεις;)

    να σου πω την αληθεια μου..
    δε τραβανε οι σχεσεις οι εδω απο κοντα..
    αν προσωπικα δε λεω ποτε οχι(σχεδον)

    ReplyDelete
  20. @..ψυχη μου..

    δε ξερω γιατι, πολυ πολυ χαιρομαι οταν σε βλεπω..

    οτι σπανιο και πολυτιμο λες;)

    ReplyDelete
  21. Σκέψου όλους του λόγους για τους όποιους δεν βρίσκεσαι "εκεί" και τους "εδώ" τους έχεις ήδη μπροστά σου.
    (βαρύ φαγητό το χταπόδι πάντως)

    Το μπλοκινκ το πρωτοξεκίνησα το 2005 απο περιέργεια.
    Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι.

    Καλό σου βράδυ

    ReplyDelete
  22. @..ground control..

    νομιζω παντα θα αναρωτιομαστε, τουλαχιστον εμεις του 2005,2006..
    εγινε τροπος ζωης, παρ ολο που ηταν περα απο καθε φαντασια σωστα;

    και μονο αυτο..

    τι ερωτηματικα να ειχαν γεννηθει αραγε με την εμφανιση του τηλεφωνου; της τηλεορασης;

    ReplyDelete
  23. Το ταξίδι, η διαδρομή, η κίνηση είναι που έχει ενδιαφέρον & όχι τόσο ο προορισμός που ίσως είναι κάτι σαν το τέλος.
    Το τέλος της διαδρομής & των εντυπώσεων...

    ReplyDelete
  24. είσαι εδώ όπως είσαι ανάμεσα στους φίλους σου και στους συγγενείς σου.
    μια διαφορετική παρέα- οικογένεια.
    κι όπως δε φεύγεις από τους πρώτους, έτσι δε χρειάζεται να απομακρυνθείς και από αυτήν τη συντροφιά

    οι σκέψεις σου με εκφράζουν κατα πολύ. άλλωστε μαζι ξεκινησαμε εκεινο τον Οκτωβρη νομιζω του '06.
    προσωπικά, φεγγαρένια, η ζωή μου έχει χωριστεί σε μια προ και σε μια μετά μπλογκ εποχή.
    τετοιες ηταν οι εξελίξεις της

    να εισαι παντα καλα.
    και να γράφεις.
    ακομη και όταν πιστευεις οτι επαναλαμβανεσαι.
    πιο πολυ ειμαστε μια συντροφια εδω, παρα επίδοξοι συγγραφεις που προσπαθουν να αποδειξουν το μαναδικο ταλέντο τους
    (αν και εσυ από ταλεντα δεν πας πισω )

    ReplyDelete
  25. @..caesar..

    ακομη δεν τελειωσε αυτη η διαδρομη, εχει πολλα ακομη να μας δωσει..

    ReplyDelete
  26. @..melian..

    γιατι μου χαθηκες παλι;

    προ και μεταblogging εποχη.. χμμμ ναι θα συμφωνησω.. απολυτα..

    ηρθαν πραγματα που δεν τα περιμενα, και καλα και ασχημα.. ομως το κυριοτερο.. βρηκε μια ακρη το παιδι που ειχα μεσα μου..

    ισως βρηκε τα παιχνιδια του :))

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...