''Σ αγαπώ γιά εκατομύρια εκατομυρίων πράγματα, ρολόγια και βαμπίρ και βρώμικα νύχια και μπερδεμένες ζωγραφιές και όμορφα μαλλιά και ωραία μεθύσια και έκπτωτα όνειρα..'', έγραφε ο ποιητής Ντίλαν Τόμας στην αγαπημένη του Κέιτλιν ''...μπορείς να με διδάξεις να περπατάω στον αέρα, κι εγώ θα σε διδάξω να βγάζεις χαριτωμένους ήχους απ΄το πιάνο δίχως διόλου μουσική, θα έχουμε ένα κρεββάτι σε κάποιο μπαρ, και δεν θα έχουμε πεντάρα τσακιστή και θα ζούμε με δανεικά κι αγύριστα από άλλους..''.Δεν ξέρω τι είναι όλο αυτό που σε κάνει στριφογυρίζεις αδύναμα γύρω από ένα πρόσωπο, να αναζητάς ένα μοναδικό σώμα, μία συγκεκριμένη κίνηση. Τι είναι αυτό που σε κάνει να σκέφτεσαι με ένα ιδιαίτερο τρόπο, και να δίνεις υπόσταση στα ασήμαντα. Χάνεις τον εαυτό σου, την αυτοεκτίμηση σου, την ισορροπία σου..
Ο αυτοέλεγχος σου είναι τόσο μακριά..
Αξίζει όλη αυτή η διαδικασία;
Γιατί;
Και ως πότε;
Ως το επόμενο πρόσωπο που θα βρεθεί στον δρόμο σου γιά να σε τυλήξει με το πάθος του..
Ως εκεί μόνο!
η φωτό του αμερικάνου φίλου μου Darin
you stella,
ReplyDeleteamazing, awesome & incredible...
Δεν υπάρχει πιο πλούσια εμπειρία από το πάθος του έρωτα, της αγάπης, Στέλλα... Ευλογημένοι - μαζί και καταραμένοι - όσοι το έζησαν έστω και για μια στιγμή, μια φορά!
ReplyDelete@..darin..
ReplyDeletemy friend your photo is awesome.. thanx for all..
@..asteroid..
ReplyDeleteεγω δε γνωριζω απο αυτα καλε μου.. ευλογημενοι και καταραμενοι μαζι; πως γινεται αυτο;
τι περιεργο κραμα;)
για μια στιγμη; αυτη η πλουσια εμπειρια οπως λες θα μπορουσε να κρατησει μονο μια στιγμη;
μηπως τοτε θα ηταν πολυ πολυ ευκολο ολο αυτο;)
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ :)))
ReplyDeleteΤο "ως πότε;" στον έρωτα είναι το "πάντα!" και δεν υπάρχει καμία έκπτωση στο χρόνο!ΚΑΜΙΑ!!!
ReplyDeleteΟ επόμενος είναι κάτι εξωκοσμικό,φανταστικό,ανήκουστο!
Ξέρεις...:)
Σε φιλώ πολύ!
ζωή με πάθη ή ζωή χωρίς αυτά? Έτσι το κατάλαβα εγώ .... και απαντώ έστω και μια ώρα με πάθος παρά πολλές ώρες χωρίς αυτό....
ReplyDeleteΚαληνύχτα Στέλλα .... ή ..... άρχισε να κυλά νέα μέρα ....
Καλημέρα ...
@..skroytzako..
ReplyDeleteκαλημερα και σε σενα..
@..ψυχη..
ReplyDeleteδε ξερω τιποτα, μα τιποτα σου λεω.. μακρια απο εμενα ολα αυτα ;)))
@..george..
ReplyDeleteδε ξερω πως το εννοεις.. νομιζω διαφορετικα πραγματα λεει ο καθενας..
απο το παθος ως τον μη αυτοελεγχο ειναι μικρη η αποσταση αλλα μεγαλη η απωλεια..
και δυσκολη
και απαραδεκτη
και μη αποδεκτη
κλπ κλπ κλπ
καλημερα κιτρινη ;)
Από το πρωί που διάβασα το post σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα, πως και αν τελικά είναι δυνατόν να αγαπάς και να παθιάζεσαι χωρίς να χάνεις τον εαυτό σου. Χωρίς να περιστρέφεσαι γύρω του αλλά με το να πορεύεσαι μαζί του, διατηρώντας τον μοναδικό δικό σου άξονα. Δεν έμαθα ποτέ να σχετίζομαι με αυτό τον τρόπο και ναι η απώλεια ήταν δύσκολη και μερικές φορές επικίνδυνη.
ReplyDeleteΈνα γεια και ένα χαμόγελο σε όλους....
Αν και σε διαβάζω εδω και πολύ καιρό δε σου έγραψα ποτέ.Ισως γιατί σε τέτοια λόγια ποτέ δε θα μπορούσα να γράψω κάτι ρήχο και ανούσιο.Κράτω μια φράση.Το "Ως πότε" Ως πότε θα ξεμένεις κάθε βράδυ στο παράθυρο για να δεις να αχοφαίνεται η σκιά του/της αγαπημένου/ης.Ενα "αν" μας τρώει τα σωθικά.Να σαι καλά για όλα οσα μας προσφέρεις.Φιλιά.
ReplyDeleteΕρως ανίκατε μάχαν...
ReplyDelete