Wednesday, March 03, 2010

το νησί των καταραμένων (shutter island)

O νους του ανθρώπου είναι απρόβλεπτος. Ποικιλία αντιδράσεων. Αδυναμία αντίληψης μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης. Άλλωστε ποιός γνωρίζει τα αληθινά όρια τους; Την άμυνα που αναπτύσεις καθώς όλα γύρω σου διαλύονται; Όταν το μέσα σου καταστρέφεται;
Πότε ακριβώς αντιλαμβάνεσαι πως από ''κυνηγός'' έχεις μετατραπεί σε ''θύμα'';
Αν ποτέ μπορέσεις να πατήσεις το stop και να κάνεις replay, θα δεις εκείνο ακριβώς το λεπτό σημείο που προέβλεπε μία διαφορετική εξέλιξη. Τόσο λεπτό καμμιά φορά, όσο μιά κλωστή. Σχεδόν αόρατο.
Η ερμηνεία του Λεονάρντο Ντι Κάπριο εξαιρετική. Η ατμόσφαιρα μυστηριώδης και δραματική. Φαίνεται πως ήμουν υποψιασμένη, γιατί από την μέση, ίσως και νωρίτερα, και μετά, η ταινία μου φάνηκε προβλέψιμη. Και σαν το σενάριο να είχε εμπνευστεί από διάφορες ταινίες που έχω ήδη δει. Πχ μου θύμισε πολύ το ''ένας υπέροχος άνθρωπος'', την αληθινή ιστορία του σχιζοφρενή Νος..
Και τελικά.. τι είναι καλύτερο, αναρωτιέται ο πρωταγωνιστής λίγο πριν την λοβοτομή '' να ζεις σαν τέρας ή να πεθαίνεις σαν καλός άνθρωπος;''

9 comments:

  1. Τέλεια ταινία! Είχαμε πάει το Σάββατο να τη δούμε έξι άτομα παρέα αλλά στους μισούς άρεσε! εγώ τη βρήκα εξαιρετική. Είναι βαριά δε λέω αλλά ας δούμε και κάτι που θα μας προβληματίσει μια φορά! όλο κάτι βλακείες βγάζουνε.
    Και μένα αυτή η σκέψη μου πέρασε από το μυαλό. Τί είναι ο άνθρωπος; Τι είναι ο ανθρώπινος νους; Πόσο εύκολα μπορούμε να χάσουμε τα λογικά μας...

    Τέλεια!
    Καλό απόγευμα!

    ReplyDelete
  2. @..νατασα..

    εε οχι και βαρια.. βεβαια δεν ειναι και για να γελασεις αλλα βαρια δεν θα την ελεγα.. εχει μια καρτουνιστικη ατμοσφαιρα θα ελεγα, και δραματικη και καρτουνιστικη.. αλλα ναι μου αρεσε..

    να σου πω.. οταν περναει ενα δυωρο και και χωρις να κοιταξω το ρολοι μου, η ταινια ειναι σουπερ :)))

    ReplyDelete
  3. Έτσι ακριβώς! Ούτε κ εγώ κοίταξα το ρολόι!
    άρα σίγουρα ήταν ενδιαφέρουσα!

    ReplyDelete
  4. Θα την δω οπωσδήποτε και πολύ σύντομα!

    φιλιά:)

    ReplyDelete
  5. @..ψυχη μου..

    για πηγαινε να δεις.. :):):)

    ReplyDelete
  6. στα προσεχώς και άμεσα. και ο ντικάπριο όσο μεγαλώνει όλο και πιο εξαιρετικός γίνεται.
    πολύ καλό σου μήνα! με άνθη και χαμόγελα και τα πάντα όλα! :)

    ReplyDelete
  7. @..basnia/βασιλη μου..

    θα συμφωνησω σου μαζι σου για τον ντι καπριο.. θυμαμαι στην αρχη της καριερας του μου εδινε την εντυπωση του οχι πολλα υποσχομενου ηθοποιου..

    καλο μηνα και καλη ανοιξη θελω να πιστευω..

    για μενα η ανοιξη μπαινει με την πρωτη του μαρτη και δε θελω να φυγει :):):)

    ReplyDelete
  8. Τρομερή ταινία θα συμφωνήσω...

    Σε παρόμοιες ταινίες ο θεατής έχει συνηθίσει να βλέπει τον ήρωα ως θύμα πλεκτάνης ίντριγκας...

    Και όμως εδώ ο Σκορσέζε αντιστρέφει το επιμύθιο και υποδεικνύει μια ψυχολογική οδό: η έκεθεση στις μνήμες, στο παρελθόν είναι η μοναδική θεραπεία μας... Και τι πιο ανατρεπτικό απ' το αν ρίξει τον ήρωα του, απόστρατο πολέμου, δίχως καμάι εξουσία στο κολαστήριο που ο ίδιος εποίησε!

    Και κάπου εκεί ο Σκορσέζε μας κλείνει το μάτι! Δηλώνοντας τον πυρηνικό όλεθρο ως μια ζωντανή ανάμνηση της ανθρωπότητας που στο μέλλον θα κληθεί να αντιμετωπίσει...:)

    Καλό σου βράδυ αγκαλιένια...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...