αίσθηση

Toν βρήκα σ αυτό ακριβώς το σημείο.
Στην αρχή, ήταν μιά κουκίδα στο βάθος, μιά μικρή μπλε κουκίδα αυτός και μια μεγαλύτερη λευκή το αυτοκίνητο του. Τρόμαξα λίγο. Κοιτούσε πέρα άπό την λίμνη, μακριά, στον ορίζοντα και μιλούσε στο κινητό. Μιλούσε, μάλωνε, ύψωνε την φωνή του, κι όταν με πρόσεξε, αποχαιρέτησε ψιθυριστά και το έκρυψε στην παλάμη του. Είχα την αίσθηση πως θα ήταν ζεστή.

Με καλημέρισε, με κοίταξε φευγαλέα, μου φάνηκε σα να μην ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση και βαλθήκαμε κι οι δυό να κοιτάμε προς ένα τοπίο όπου κάτω από άλλες συνθήκες θα πρέπει να υπήρχε πολύ νερό, ακόμη και στον βούρκο που αυτή τη στιγμή στεκόμασταν.
Δύο όμορφες βάρκες στο βάθος, καλάμια και αν έστηνες αυτί.. κοάσματα από μιά απειρία βατράχων..
Του ανταπέδωσα την καλημέρα και του έκανα μία δύο ερωτήσεις γιά την στάθμη του νερού, που ολοένα άλλαζε, κι αν θυμόταν το κάποτε παρ όλο που φαινόταν πιό μικρός από εμένα έμοιαζε να ξέρει μα εγώ γνώριζα περισσότερα.

-Μικρή, έκανα μπάνιο σε τούτα δω τα νερά..
-Ααα από αυτά τα μέρη είστε;

Ήταν ξένος. Ένας άγνωστος, μόνος άνδρας που χάζευε τα στερεμένα νερά μιάς λίμνης ανήμερα του Πάσχα του 2010. Απρίλης, 4!
Δεν έχει πέσει ποτέ πασχαλιά πιό νωρίς, κι η ίδια μέρα, ήταν τόσα χρόνια πριν το 1915 και θα είναι άλλα τόοοσα πολλά χρόνια μετά, πέρα από το 2200. Άχρηστες πληροφορίες θα μου πεις..
Τράβηξα αυτή την φωτογραφία κι έφυγα γιά ένα σπίτι όπου με περίμενε αγάπη και ζεστασιά..
Αυτός;

Έχω την αίσθηση πως ακόμη κοιτάει..


η φωτό δική μου, από την λίμνη της Δοιράνης