η Θεσσαλονίκη Αλλιώς III

Χθες βράδυ, ζωντάνεψε ο χώρος του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Η ''παράλλαξη'' κερνούσε κρασάκι (το γεύτηκα δύο ή τρεις φορές θα σας γελάσω), μπυρίτσες, νόστιμα μεζεδάκια και πιτούλες, κόσμος πολύς και όλοι μαζί μιά απίστευτα όμορφη παρέα.
Η έκθεση με αντικείμενα από υλικά που ανακυκλώνονται ήταν απίστευτα πρωτότυπη κι ευρηματική (αξίζει ένα ιδιαίτερο ποστ μιά που μάζεψα πολύ υλικό με την φωτογραφική μου), κατασκευές από μεταλικά και πλαστικά πώματα μπουκαλιών, πλαστικά μπουκάλια νερού μαγικά φωτισμένα, φορέματα από γάντια πλαστικά μιάς χρήσης, καθίσματα από χαρτοκιβώτια, organizer από κίτρινους φακέλους κλπ κλπ





Βγαίνοντας από την έκθεση, ήθελα να κάνω μεταβολή και να χαρώ άλλη μία όλο εκείνο το ''χάρμα οφθαλμών'', αλλά με κράτησε έξω ένα υπέροχο μουσικό άκουσμα, το πάρτυ είχε ήδη ξεκινήσει, κι όοοολοι μαζί, μιά ανάσα, μιά παρέα, κάναμε κύκλο γύρω από ένα πολύ κεφάτο μουσικό συγκρότημα, κι έχοντας ακόμη την γεύση του κρασιού και της μπύρας τα χείλια, ή κρατώντας ακόμη στα χέρια το ποτήρι, χορεύαμε, λικνιζόμασταν με τρόπο τόσο μαγικό,
που κι ίδια η βροχή μας ζήλεψε και θέλησε να μας αγγίξει, κι άνοιξαν οι ομπρέλλες πάνω από τους μουσικούς, σ ένα μωβ όνειρο με νότες, που γινόταν ροζ και κίτρινο και πάλι μωβ..΄και το μόνο που θέλαμε ήταν να μην τελειώσει ποτέ όλο αυτό ή τουλάχιστον να επαναληφθεί σύντομα..

Όμως ο κύκλος του ''η Θεσσαλονίκη Αλλιώς'' τέλειωσε, κι εγώ σκεφτόμουν, τον άνθρωπο που ήταν πίσω από όλα αυτά, που εκδίδει ένα περιοδικό που όποτε το παίρνω στα χέρια μου, τα μάτια μου απολαμβάνουν μέχρι και την τελευταία σελίδα, τον Γιώργο τον Τούλα, κι αλήθεια τι μαγικό μπορεί να έχει μέσα του ένας τέτοιος άνθρωπος, πόση ποιότητα ώστε να σκεφτεί και να πραγματοποιήσει όλο αυτό το Υπέροχο.. το Πάρα Πολύ γιά αυτή την πόλη και τους ανθρώπους της..