Sunday, July 11, 2010

συγγνώμη;

Η νύχτα τελειώνει στο στόμιο της παγωμένης carib μου. Κουβέντες σε χρώμα κίτρινο και γεύση λεμονιού. Φωτιά στην παρέα απέναντι. Ψίθυροι στον πρώτο όροφο ενός ξενοδοχείου.
Βλέμματα. Σιωπές. Τα ίδια.
Το ξημέρωμα βρίσκει τα άστρα βουτηγμένα σε θαλασσινό νερό, μαζί και το σώμα μου.
Ο νους μου σ εκείνα τα Δέκα Γράμματα Στον Ποιητή, να πέτυχαν άραγε τον σκοπό τους;
Η ομορφιά στις λέξεις που στολίζουν το χαρτί.
Τι είναι αυτό άραγε που δημιουργεί τις επιθυμίες; Ποιά δύναμη μπορεί να κουβαλά ένας άνθρωπος που σε μαγνητίζει; Και συμβαίνει αυτό με όλους όσους βρίσκονται γύρω του ή είσαι ο μοναδικός δέκτης;
Κι αν σε πονέσω; Δεν έχει σημασία η αιτία, δές το απλά.. αν καταφέρω και σε πονέσω τόσο.. σα να σου γδέρνω το δέρμα.. παράδειγμα σου φέρνω..
Κι αν αμέσως το μετανοιώσω, μα ήδη θα έχω χρησιμοποιήσει όλες τις αιχμηρές λέξεις εναντίον σου..
Και μετανοιωμένη σου ζητήσω συγγνώμη..
Και μετά αρχίσω μία μια να γλύφω τις πληγές σου, αυτές που η ίδια δημιούργησα..
Πες μου
Ένα μόνο
Πόσο δύσκολο είναι να συγχωρείς, πόσο ανοιχτό μυαλό χρειάζεται να έχεις, πόσο έντονη προσωπικότητα κι αυτοπεποίθηση και φιλοσοφία ζωής..
Πόσο ΑνΘρώπινος πρέπει να είσαι..

Στις πατούσες μου κολλάει η άμμος ψιλή σαν αλεύρι. Βούλιαξε σήμερα η ακτή. Μπροστά μου ένα όμορφο ζευγάρι ξένων. Μοιράζομαι το τραπεζάκι και λίγο από την ομπρέλλα μου με δυό μελαμψά αγόρια..
Ένα ρεύμα, καθώς κολυμπώ, με στέλνει μανιωδώς πίσω. Όπως κι εσύ!

Κάποια πράγματα, μας αρέσουν μόνο και μόνο επειδή τα βρίσκουμε κάτω από εκείνες τις ειδικές πάντα συνθήκες. Όταν γίνουν δικά μας, δεν κρατούν τίποτα πιά από την αίγλη τους. Για αυτό κι εγώ, αυτό το αντιηλιακό με άρωμα καρύδας θα σου το χαρίσω..
Επάνω σου είναι που μυρίζουν όλα μου τα καλοκαίρια!

*ακούγοντας το Ether Party

11 comments:

  1. Επιθετικό καλοκαίρι..άμα λέω μας πήρε και μας σήκωσε και άντε να δούμε που θα μας πάει...
    Να προσέχετε τα παιχνίδια με τις πληγές μες το καλοκαίρι γιατί με το αλάτι τσούζουν...

    Υ.Γ.Μιλάμε είμαι έτοιμη να πάρω αντηλιακό καρύδα:)))

    ReplyDelete
  2. @ roundel

    να το παρεις.. αλλα να ερθεις διπλα μου στη θαλασσα να το μυριζω ναι;;;

    το καλοκαιρι ειναι για μενα μια δυσκολη εποχη..
    *οχι δεν ηταν παντα! ή μηπως ηταν;)))

    ReplyDelete
  3. "Κάποια πράγματα, μας αρέσουν μόνο και μόνο επειδή τα βρίσκουμε κάτω από εκείνες τις ειδικές πάντα συνθήκες. Όταν γίνουν δικά μας, δεν κρατούν τίποτα πιά από την αίγλη τους." σε βρισκω σωστοτατη!
    υπεροχο γραψιμο(:
    θελει κοτσια η συγχωρεση!

    ReplyDelete
  4. όποιος ευτύχησε να κάνει λάθος...ευτύχησε και να γνωρίσει την αξία της συγνώμης...μα πόσοι παραδέχονται πραγματικά τα λάθη τους...και πόσοι ζητούν με την καρδιά και το νου συγνωμη...

    ReplyDelete
  5. Και είναι τόσο εύκολο να ζητάς συγνώμη! Νομίζουμε ότι είναι μια λέξη σαν όλες τις άλλες. Καμμία λέξη δεν είναι σαν όλες τις άλλες...
    Κι από την άλλη το "σε συγχωρώ" το εννοούμε? Ή απλά βάζουμε λίγο στην άκρη το κακό?
    Και τα δύο θέλουν απλά ειλικρίνια και ψυχή. Τόσο απλά!
    Καλημέρα!

    ReplyDelete
  6. @ φτου ξελεφτερια

    ξερεις ειναι πιο ευκολο να γινεις χαλί, να ισοπεδωθεις, να παρακαλεσεις παρα να συγχωρεσεις..
    πιο ευκολη η συγγνωμη, η πραγματικη συγγνωμη απο την παραδοχη της..

    αυτος που θα δωσει την αφεση των αμαρτιων ειναι παντα δυο σκαλοπατια πιο ψηλα..

    ReplyDelete
  7. @ cook

    και ποσοι μπορουν να κατεβουν απο τον θρονο τους και να πουν.. οκ ο,τι εγινε εγινε;;;

    ReplyDelete
  8. μονο ανοιχτη καρδια σε ολα χρειαζεται για να συγχωρεις...
    ετσι νομιζω...
    αλλωστε ποιοι αλανθαστοι ειμαστε εμεις να δωσουμε συγχωρεση...;

    κι ο δεκτης ειναι απλα εκεινος που εκπεμπει στην ιδια συχνοτητα...
    παντα στις καταλληλες συνθηκες...
    και τι πιο απανθρωπο οταν γινει το ιδεατο δικο μας να χανει την αιγλη του...

    Ανθρωποι...
    κλειστοι στη συνηθεια...

    φιλια σου νεραιδενια!!!

    ReplyDelete
  9. @ naiada

    κι ομως καποιοι πιστευουν πως εχουν το αλαθητο..
    θεμα φιλοσοφιας ΚΑΙ αυτο!!!

    ReplyDelete
  10. εντάξει θα έρθω...
    έλα να πάρεις το βραβείο σου...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...