μπρούτζινοι άγγελοι

Aργά την νύχτα, με παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά μιάς άγριας βροχής, νωρίς το πρωί με ξυπνούν δεκαεπτά πυροβολισμοί. Ένας φόβος και μιά απόγνωση.
Μιά βόλτα και πολλά χιλιόμετρα. Πως γίνεται πάντα να φεύγουμε όταν οι άλλοι επιστρέφουν;
Άμμος.. αλάτι.. κύμματα.. συννεφιά.. ήλιος.. άγγελοι..
Μ αρέσει πολύ όταν βρισκόμαστε εσύ, εγώ κι η θάλασσα. Ντόμπρα επαφή!
Καφές σε πλαστικό ποτήρι που μοιάζει τόσο πολύ με αληθινό.. γλύφω το γάλα, το τσιγάρο γίνεται πάντα πιό εύγεστο με την αλμύρα.. αναπτήρας και σταυρουδάκι σε χρώμα τυρκουάζ, τριγύρω μπρούτζινοι άγγελοι..
Έξι ευρώ η ομπρέλλα και τέσσερα ο καφές. Σχηματίζω στην πλάτη σου καρδιές από αντιηλιακό.
Ένα μωρό, ημερών σχεδόν σου χαρίζει τον ύπνο του. Το κοιτάς με λατρεία. Το ακούω να σου ψυθιρίζει μελλοντικές υποσχέσεις.
Γλώσσες από κάπου Βόρεια, μπερδεμένες κι άγνωστες, γαλανές ματιές, στήθια ζουμερά, χρώματα ανοιχτά.
Σελίδες χάρτινες και ιδρωμένες, καμμιά πενηνταριά, τις πέρνει το κύμα. Ο αέρας φέρνει στα πόδια μου ένα ξανθό με νάζι αλά Μονρόε. Την τσιμπάει με θόρυβο ένα αρσενικό μελανούρι και μ εκνευρίζει αφάνταστα.



Το καλοκαίρι βρίσκεται τόσο βαθιά μέσα μου, που μου φέρνει ζάλη, ίσως να ευθύνεται ο δύσκολος χειμώνας..

1) ακούγοντας το Mystics Dreams

2) η φωτό από το περσινό καλοκαίρι στην Πάρο!