'' να έπεφτε η βροχή ραγδαία / ευχόμουν. Να ξεσπάσει / Θα μέναμ΄ έτσι πιό πολύ / μέσα στη στοά. Στην πρόφαση '' όπως γράφει η Κική Δημουλά
* η φωτογραφία από τη στοά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
Η φωτογραφία όπως πάντα εξαιρετική καρδούλα μου,
ReplyDeleteμεσημεριανή ... και σαν φωλιά ζεστή για να βρεθείς με φίλους ... με τον άνθρωπό σου αλλά και μονάχη σου με ένα βιβλίο παρέα.
Καλό απομεσήμερο
από κεί είναι οι τελευταίες μου φωτογραφίες. τι μέρος.
ReplyDeleteΠοτέ δε σου ορίζει πόσο θα κρατήσει ως διαδρομή αυτό που χαράσσει μέσα σου. Και ίσως καλύτερα, για να το θυμάσαι πάντα...Ίσως καλύτερα...Εξαιρετική σκέψη, εξαιρετικό ποίημα, εξαιρετική φωτό...
ReplyDelete*Και το Μπαζ Αγιάζ σε πρώτο πλάνο? Βρε συ, ίδιες βόλτες κάνουμε?? ;)
@ meggie
ReplyDeleteπερασα απο εκει τον ιουνιο, η θεσσαλονικια, για πρωτη μαλλον φορα..
σου προσφερει ενα αλλο συναισθημα η αισθηση της στοας!
@ aniaris
ReplyDeleteπου εισαι εσυ;;;))))
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteμπαααα δε συχναζω εκει ;)))
Αυτό το λίγο ακόμα μας έφαγε και μεις τώρα τρώμε τα αποφάγια!
ReplyDeleteΕξαιρετική εικόνα:)
@ roundel
ReplyDeleteτωρα αυτο ειναι ενα μεγαααλο αλλα αλλο θεμα ;)))
κι αν κάτι τελειώνει στο δεδομένο χρόνο..
ReplyDeleteμέσα μας ίσως να μην τελειώνει ποτέ..
φιλί γλυκό
υ.γ. χρόνια πολλά.ξέρεις εσύ!!!!
καθε φορα που σε διαβαζω...
ReplyDeleteας ειναι 2 γραμμουλες...
μα καθε φορα...μου ξυπνας ενα συναισθημα τοσο ομορφο και αλλιωτικο...
να εισαι καλα γι αυτο φεγγαρενια μου...
να εισαι καλα!
Υ.Γ ευχαριστω για την φωτογραφια...
με ταξιδευει...την χαζευω και με ταξιδευει...
φιλια σου πολλα!!!
Μυρωδιές αναμνήσεων από τη Στοά Μοδιάνο.....
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα
@ anima
ReplyDeleteγια το μεσα μας δε το συζητω..
*σ ευχαριστει ;-)
@ naiada
ReplyDeleteαν το καταφερνω αυτο ειμαι πολυ ικανοποιημενη κοριτσακι..
*πολυ χαιρομαι για τη φωτο.. επιασε τοπο ;)
ετσι κι εγω εδω και πολυ καιρο εχω wall την φωτογραφια ενος φιλου.. καθε φορα που τη βλεπω με ταξιδευει.. ακομη..
@ σκορπιε
ReplyDeleteολοκληρη η θεσσαλονικη μου απο αναμνησεις ειναι φτιαγμενη ;))
Σαν το κρασί που ωριμάζει πάντα στη σκιά..........
ReplyDelete@ ηλιογραφε
ReplyDeleteεε ναι !
το μοδιανο μου θυμιζει πολλες διαφορετικες στιγμες της ζωης μου.
ReplyDeleteΕκει κοντα ηταν το μαγαζι των γονιων μου, στην Αριστοτελους και το εχω συνδεδεμενο περισσοτερο με δουλειες που με στελναν απο μικρη (ακομα θυμαμαι τον μαναβη και τον ψαρα που με εστελνε μικρη η μαμα μου) και με καφεδακια και φαγητο :)
Πολυ ομορφη φωτογραφια Στελλα μου!!
Ο φωτισμος μεσα στην στοα δινει διαφορετικο αρωμα στην εικονα :)
Θα ηθελα να φωτογραφισεις και "τον καφενε του Σωτηρη" στην στοα μετα την Βενιζελου που εχει μεταφερθει τα τελευταια χρονια :)
Καλο απογευματακι!!!
@ dee dee
ReplyDeleteδεν ηξερα πως ειχες τοσο ''ακριβα'' βιωματα.. χαιρομαι πραγματικα!
ποια στοα εννοεις κατερινακι;;;
Μια από τις δύο στοές που σφράγισαν τα νεανικά μου χρόνια,κατά κάποιον τρόπο.Αγαπημένες στοές της Θεσσαλονίκης,μακρινές σαν όνειρο και κοντινές σαν μια λύπη που δεν έφυγε ποτέ.
ReplyDeleteΠολύ ωραίοι οι στίχοι της Δημουλά.Βρέχει κι εδώ.
@ οθπκ
ReplyDeleteνα τι ζηλευω σε οσους εχουν περασει τα φοιτητικα τους χρονια στην πολη μου.. και δεν ειστε λιγοι, και εχετε ολοι αυτη την νοσταλγια/λυπη.. ωραια βιωματα!
Θα μέναμ΄ έτσι πιό πολύ
ReplyDeleteμέσα στη στοά... σςςς, τα αποτυπώματα από τα παπούτσια ίσως φαίνονται ακόμα...
@ προφητη
ReplyDeleteσσςςς κι η μυρωδια μας ειναι ακομη εκει ;))