Πριν χρόνια, σε κάποιες καλοκαιρινές διακοπές, είχαμε δίπλα μας ένα ζευγάρι Ιταλών, οι τοίχοι χάρτινοι, οι μπαλκονόπορτες ορθάνοιχτες, οπότε ακούγαμε τα πάντα. Μιλούσαν με πάθος τη γλώσσα τους, υποθέτω όπως αντίστοιχα κι εμείς, Ιταλικά δε γνώριζα, μα ξεχώριζα μία τόσο δα μικρή λεξούλα που μου φαινόταν σαν να τη χρησιμοποιούσαν συχνότερα από όλες τις άλλες.. molto..
Μιλούσαν για την Ελλάδα, απαντούσαν molto..
Την ρωτούσε κάτι, απαντούσε molto
Ξυπνούσε αυτή το πρωί, κάτι της ψιθύριζε αυτός, νατο πάλι ένα χαδιάρικο molto..
Τελευταία έχω ένα δικό μου πάθος με μια Τούρκικη σειρά, με πολύ συναίσθημα, όπου και πάλι ξεχωρίζω αυτή τη μικρή λεξούλα στους διαλόγους.. çoklu αυτή τη φορά. Όσο μικρή, με τόση δύναμη!
Δεν ξέρω πως έγινε και συνδιάστηκαν όλα αυτά στο μυαλό μου, μαζί με το ''πολύ'' το δικό μας που τα κάνει όλα να πολλαπλασιάζονται..
μ αγαπάς; ....πολύ...
πεινάς; .....πολύ...
σου αρέσει; ....πολύ...
θέλεις; ....πολύ...
λυπάμαι ....πολύ..
θυμάμαι ....πολύ..
.
.
.
.
.
.
.
π ο λ ύ
ΠΟΛΥ, γλυκό...
ReplyDelete@ σωτηρη
ReplyDeleteναι ναι ΠΟΛΥ :))))
μολις ανακαλυψες το μυστικο μου γιατι το μπλογκ μου λεγεται ετσι ;)
ReplyDeleteφιλια....πολλά :)
και καλο Σ/Κ
@ melian
ReplyDeleteπαρ ολο που το ερεθισμα δεν ηταν το blog σου, το θυμηθηκα και αυτο μετα το ποστακι μου και χαμογελασα..
μ αρεσει ΠΟΛΥ το ονομα του blog σου
Πολλές επιθυμίες, πολλές μνήμες...Πολύ-χρωμη ζωή...Χωρίς αυτό το "πολύ" κατι λείπει...
ReplyDelete@ κοβω βολτες
ReplyDeleteισως για αυτο να ξεχωριζει τοσο..
πολυ καλο σ/κ ευχομαι
Πώς καταφέρνεις και τα θυμάσαι όλα αυτά; Εγώ δε συγκρατώ τίποτα πια... ούτε τι έφαγα χθες. Μου κάνει δε εντύπωση και ο πληθυντικός... κάναμε αυτό, πήγαμε εκεί. Καλημέρα Στέλλα.
ReplyDelete@ γιαννη πετσα
ReplyDeleteη μνημη μου με προδιδει αλλα οχι σ αυτα..
δε ξεχνιεται μια ολοκληρη ζωη, δε πετιουνται οι στιγμες της..
ο πληθυντικος υπαρχει ναι.. καπου δε λεει η δημουλα πως ο ερωτας ειναι πληθυντικος αριθμος;;;)))
ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλ' εν τω ευ το πολύ ;))
ReplyDeleteθυμάμαι .... πολύ
ReplyDeleteπιο πολύ δεν γίνεται ...
κι αναρωτιέμαι υπάρχει φάρμακο να μετριάζεται το πολύ;
και μη μου πείτε πως το λένε "χρόνο", δεν αληθεύει
τα λέμε
Τίποτα περισσότερο από το "πολύ" σας βρίσκεται, γιατί λίγο ή πολύ :0, καλό είναι να το υπερβαίνουμε κι αυτό καμιά φορά;
ReplyDeleteΉ έστω να αδιαφορούμε. Και στο λίγο μπορώ να ακουμπήσω. Αρκεί να μην είναι "πολύ" λίγο...
:)))
@ caesar
ReplyDeleteεεετσι..
@ meggie
ReplyDeleteαληθευει θα ελεγα αλλα εχει και τα δειαλειματα της αυτη η αληθεια ;)))
@ επιλειξει
ReplyDeleteοχι δε το θελω το λιγο, ουτε το δανεικο, ουτε το που και που
θελω αυτο που για μενα ειναι πολυ, και το λατρευω ;)))