Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
e na mi baloume kai ligo xrwma?
ReplyDeletekalimera sou
logia
Αυτές οι ενδιάμεσες σκιάσεις είναι η μαγεία νομίζω στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
ReplyDeleteΕσύ ως ειδική θα ξέρεις περισσότερα, αλλά εγώ ως θεατής τους πάντα εκεί εστιάζω.
Σε φιλώ καρδούλα μου
@ logia
ReplyDeleteχρωμα για σενα λοιπον ;)))
@ μεγκυ
ReplyDeleteεγω παλι αυτα τα ενδιαμεσα τα θεωρω δεδομενα, η ματια μου πεφτει στο ασπρο και το μαυρο, περισσοτερο στο ασπρο θα ελεγα, στο τερμα του ομως ;)))
Δε θα έλεγα επισκιάσεις.... εγώ θα έβαζα χρώματα έστω και για διάλειμμα...
ReplyDelete@ lilium
ReplyDeleteακομη και τα χρωματα εχουν τους ακραιους και τους ενδιαμεσους τονους τους ;)))
Έτσι ακριβώς ;)
ReplyDeleteΑπο πού η φωτό?
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteανω πολη ;)))
Εξαιρετιή αναλογία. Λίγο χρώμα, όμως, ρε παιδιά. Λιγο χρώμα. Όχι άλλη μουντότητα...
ReplyDelete@ δειμε
ReplyDeleteνιωθω τον τροπο που το λες ;)))