Tuesday, January 04, 2011

''ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ''

Όταν χωρίσαμε,  είχα τόση ανάγκη να μαθαίνω νέα της,  που σκαρφίστηκα το ψευδώνυμο ''Λιζ Χάμοντ '' και έκανα εγγραφή στο ίδιο site όπου ήταν μέλος εδώ και πολύ καιρό.  Μετά από λίγο καιρό αρχίσαμε να ανταλλάσουμε e-mail.

''H Kάρολαιν κι εγώ είμασταν περίπου δεκατέσσερα χρόνια μαζί.  Όλα εκείνα τα χρόνια,  μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να πω ότι ποτέ,  μα ποτέ δεν μου έγραψε ούτε και μου απευθύνθηκε με την τρυφερ'οτητα που επιφύλαξε στην ''Λιζ Χάμοντ''  στο πρώτο εκείνο e-mail.  Δεν πρόκειται να το παραθέσω κατά λέξη - μολονότι το θυμάμαι σχεδόν ολόκληρο απ' έξω - μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσωότι δεν θα πιστεύατε τη ζεστασιά,  τη φιλικότητα,  την αγάπη που απέπνεαν εκείνα τα λόγια,  λόγια που απευθύνονταν σε μια γυναίκα εντελώς άγνωστη,  η οποία επιπλέον ήταν και ανύπαρκτη,  που να πάρει!  Γιατί σε μένα δεν είχε γράψει - δεν είχε καν μιλήσει - ποτέ της έτσι;

Σοκαρίστηκα και,  πως να το πω..  πληγώθηκα τόσο πολύ,  που για μέρες δε μπορούσα να της απαντήσω.  Και όταν τελικά κατάφερα να της γράψω,  πρέπει να ομολογήσω ότι φοβόμουν λιγάκι.  Ήταν σαφές ότι,  εάν συνέχιζα αυτή την αλληλογραφία,  θα έβλεπα μια άλλη πλευρά της Κάρολαιν - πλευρά στην οποία δε μου είχε επιτραπεί η πρόσβαση κατά τη διάρκεια του γάμου μας.  Έπρεπε να συνηθίσω αυτή την ιδέα..''

Το απόσπασμα από το βιβλίο του Τζόναθαν Κόου ''ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ.''

Πότε ακριβώς μπήκαμε στο τρυπάκι να εμπιστευόμαστε τους φίλους μας του net πολύ πιό εύκολα από τους ανθρώπους γύρω μας;  Πως είμαστε σίγουροι για το ποιοί αληθινά είναι αυτοί με τους οποίους συνομιλούμε στα mail,  ή ανταλλάσουμε καθημερινά σχόλια στα blogs;
Γιατί στο net δείχνει να υπάρχει μια αλληλεγγύη του τύπου ''ολοι μαζί πιασμένοι χέρι χέρι''  ενώ στην πραγματική ζωή δεσπόζουν ο ανταγωνισμός,  ο εγωισμός και οι ατομιστές;

27 comments:

  1. Ο αγνωστος ειναι γυμνος απο ταμπελες για σενα.
    Σε εναν αγνωστο μπορεις να γδυθεις κι εσυ αφοβα επειδη δεν ρισκαρεις τιποτα.

    Δεν ειμαι κατα της προσωπικης επαφης με αγνωστους.... απλα μου φαινεται οτι καλομαθαμε λιγακι και δεν προσπαθουμε καν να επικοινωνησουμε με τους σωστους ανθρωπους τελικα!

    Καλη χρονια φεγγαρενια μου :)

    xxxxx

    ReplyDelete
  2. @ dee dee

    στο βιβλιο, ο πρωταγωνιστης εχει 70 φιλους στο facebook και μονον αυτους..

    φυσικα και κανεις δε νοιαζεται αν εξαφανιστει για δυο, δεκα ή εικοσιπεντε μερες..

    απο την αλλη η πρωην γυναικα του τον εμπιστευεται πολυ περισσοτερο σαν ενα ψευδωνυμο, παρα τον ιδιο..

    κι αυτη ειναι πλεον η πραγματικη μας ζωη κατερινα..

    οχι απλα καλομαθαμε, αλλα εχουμε ανεβασει και τοσο τα στανταρ που ειναι αδυνατο να αποδεχτουμε πια τις εκτος net σχεσεις..

    ReplyDelete
  3. Το παιχνιδι αρχισε να χανεται οταν στοχος εγινε η ευρεση της τελειοτητας και οχι η δημιουργια της!

    Τωρα που εντοπισαμε το λαθος, ας το διορθωσουμε :)

    ReplyDelete
  4. @ dee dee

    και τωρα δημιουργουμε μια υπεροχη τελειοτητα με την φαντασια μας..

    ενα ζεστο μαξιλαρι οπου ακουμπουμε ομως μη πραγματικο.. μια σαπουνοφουσκα που τι θα γινει αραγε οταν σκασει;

    πιστευεις πως πολλοι απο εμας θα μπορουσαν να επιστρεψουν;

    φοβαμαι πως οι ψυχολογοι θα εχουν πολυ δουλεια στο μελλον..

    ReplyDelete
  5. Στο διαδίκτυο δεν είναι μόνο η ανωνυμία αυτού του άγνωστου στην άλλη πλευρά του «καλωδίου». Είναι και η φαντασία μας που πλάθει τους χαρακτήρες με τρόπο που να γεμίζει τα δικά μας κενά. Αυτά που μας λείπουν, αυτά που θα θέλαμε. Πέφτουμε, για να το θέσω αλλιώς, θύματα του ίδιου μας του εαυτού και των προσδοκιών μας πρώτα και μετά των άλλων, αυτών των άγνωστων…

    ReplyDelete
  6. Πολύ ωραίο.

    Άσχετο: μου άρεσε πάρα πολύ το νέου σου template.

    ReplyDelete
  7. Ωχ..εγώ δηλαδή που δεν έχω καν λογαριασμό στο facebook, δεν έχω καθόλου φίλους;;;;; :-)

    Νομίζω πως κρίνετε από τον χαρακτήρα μας.. Έχω συναντηθεί από κοντά με bloggers που τελικά ήταν κάτι άλλο από αυτό που περίμενα (ίσως και εγώ για αυτούς) και δεν ξαναβρεθήκαμε..
    Έχει τύχει όμως και να έχω έρθει τόσο κοντά με κάποιους που να είναι πλέον φίλοι και στην (εκτός blog) ζωή μου.. και αποδείκτηκε πως όλη αυτή η επικοινωνία μας καλό έκανε..Tα πάντα είναι θέμα του πως αισθάνεσαι με τον εαυτό σου, και κατά πόσο θα αποδεκτεί την αλήθεια σου..Φυσικά θέλει δύναμη και κρίση. Ποτέ δεν πρέπει να περιμένεις το τέλειο..όχι μόνο από τις εδώ επαφές, μα από όλες.. Δεν είναι μόνο εκτός ο κόσμος κακός, ανταγωνιστικός, ανήθικος κλπ, είναι φυσικά και εδώ.. Συνέχεια είμαστε του εκτός εδώ.. απλά εδώ μπορείς να διαβάσεις και να ψυχολογήσεις και να επιλέξεις.. Πάντα με προσοχή.. Καλό είναι όταν έρχεσαι κοντά με κάποιον να τον γνωρίζεις προσωπικά.. Κάποτε θα το απέρριπτα με τη μια και ως πρόταση..τώρα λίγο πιο ώριμα, πιστεύω πως αν το αισθανθείς πρέπει να γνωριστείς. Παίζει ρόλο η ωριμότητα..διαφορετικά σίγουρα θα έχουνε δουλειά η ψυχολόγοι επιπλέον (....οι μόνοι που δε θα έχουν οικον. κρίση είναι αυτοί)

    ReplyDelete
  8. @ τελευταιε

    ειναι τυχαιο το οτι τα περισσοτερα ατομα του διαδικτυου ειναι με περισσιες αδυναμιες, ανασφαλειες και προβληματα;)

    ReplyDelete
  9. @ δειμε

    χχμμμ δε θα μεινει ουτε κι αυτο για πολυ..
    ενθουσιαζομαι και βαριεμαι ευκολα ;)

    ReplyDelete
  10. Όπως συμβαίνειμε τον έρωτα,έτσι και εδώ,ονειρευόμαστε τους ιδανικούς χαρακτήρες...η απόσταση ασφαλείας του διαδυκτίου συντηρεί τους μύθους...χωρίς τις ετικέτες της πραγματικής ζωής που μας απομακρύνουνε συχνά..αν κάποιος δεν έχει φίλους σην πραγματική του ζωή,δύσκολα θα έρθει πιο κοντά και με τους ηλεκτρονικούς του...
    Το θέμα σου,πραγματικά απασχολείp, και είναι καυτό και τρομερά ενδιαφέρον!
    Καλημέρα Στέλλα:))

    ReplyDelete
  11. @ roadartist

    το βρισκω υγιες..
    σε γενικες γραμμες ομως δε πιστευω πως συμβαινει αυτο συχνα, καθ οτι ατομα ολοι απο διαφορετικες πολεις κλπ κλπ

    τα blogs το εχω ξαναπει, για μενα ειναι μια αλλη κατασταση.. και μονο που μπορεις να ξερεις τι εχει γραψει ο αλλος στο συνολο του χρονου, σου δινει τη δυνατοτητα να καταλαβεις περισσοτερα για αυτον..

    το διαδικτυο δε μπορει να αντικαστησει την πραγματικη ζωη, ποσοι ομως εχουν αυτη την δυνατοτητα;
    σκεφτηκες ποτε πως καποιοι ισως βρισκονται εδω μεσα μη εχοντας αλλη λυση;)

    ReplyDelete
  12. @ αγραμπελη

    δε ξερω ποσοι απο τους διαδικτυακους φιλους μου εν τελει θα ηθελαν να με γνωρισουν, κι αν βαλουμε κι αυτους που σιγουρα θα απογοητευονταν, δε μενει κανενας..

    μυθος και φαντασιωση λοιπον οι φιλοι εδω..

    κι απο την αλλη, δεν ανεχομαστε μυγα στο σπαθι μας εξω..

    ReplyDelete
  13. Κοίτα να δεις τι κάνει ο "ιδιωτικός βίος"...Πολλές απορίες γεννά! χα,χα...Λοιπόν φεγγάρι μου, νομίζω ότι όποιος έχει ζήσει τη ΦΙΛΙΑ και την προστατεύει στη ζωή του, δεν θα τη συγκρίνει με τιποτα άλλο. Όλα τα υπόλοιπα ιντερνετικά, για μένα είναι συμπλήρωμα στην αναζήτηση των ανθρώπινων ψυχών. Δεν αρνούμαι ότι μπορεί και μέσω νετ να σου προκύψει μια φιλία, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να ποντάρεις εκεί. Για όσους πάλι δεν έχουν φίλους όπως ο Μάξγουελ- αλλά ακόμη και ο ιδρυτής του facebook μην πάμε μακριά...- ναι είναι μια κάποια λύση όλη αυτή η επικοινωνία. Ωστόσο, πώς να αναπληρώσεις το κενό της επαφής, του βλέμματος, της αγκαλιάς; Ισορροπία χρειάζεται. Αν αποδεχτείς ότι ένα μέσο καταργεί την ανθρώπινη υπόσταση και σχέση, κάτι δεν πάει καλά...

    ReplyDelete
  14. @ αγαπημενη μου ''κοβω βολτες'' θα ελεγα πως τα πραγματα ειναι λιγο διαφορετικα!

    πριν λιγο μιλουσα μ ενα γνωστο μου για το θεμα της φιλιας.. μου λεω επι λεξει..
    ''ρε στελλα, απο τη στιγμη που χωρισα εξαφανηστηκαν ολοι οι ''φιλοι'' μου ως δια μαγειας.. λες και ειχα λεπρα και κολλουσαν''

    αυτη ειναι η πραγματικοτητα καλη ή κακη..

    αλλωστε αν ειχαμε πραγματικους φιλους οι οποιοι θα μας καλυπταν, ποιος ο λογος να αναζηταμε συμπληρωματα;)

    *βεβαια απο αλλου ξεκινησαμε θεματολογικα κι αλλου καταληξαμε, αλλα συνδεονται ολα απολυτα..

    υπαρχουν καποιες καταστασεις που μας εχουν κανει να ''ψαχνομαστε'' εδω μεσα..

    *το βιβλιο εχει δημιουργησει κι αλλες σκεψεις, απλα αυτη ηταν η πιο ευκολη να αναφερθει εδω ;)))

    φιλι;

    ReplyDelete
  15. Το βιβλίο φαίνεται πραγματι ενδιαφέρον αλλά να σου πω μια γνώμη κι εγώ για τις φιλίες τις ιντρνετικές.
    Υπάρχει έντονο το θέμα της φαντασίωσης επειδη δεν έχεις την εικόνα αλλά επιπλέον μπορείς να πέσεις σε παγίδες. Αν είσαι και σε κατάσταση ψυχολογικά εύκολη να υποκύψεις και μέσα στην χαλαρότητα μια τέτοιας επαφής, πολλά μπορείς να πιστεψεις. Σίγουρα οι σημαντικότερες επαφές εδώ είναι εκείνες που έχουν και έξωθεν εικόνα κ' άποψη. Αν το σκεφτείς κι όλας κάτι που δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι ανωτερο από το απτό. Συμφωνώ με dee-dee και "τελευταίο". Εχουν γίνει βέβαια και φιλίες καλές και πολύτιμες από εδώ, αλλά είναι πολύ λίγες. Όσες είναι δυνατόν να έχουμε και στην κανονική μας ζωή.
    Καλό βραδάκι,φιλιά!

    ReplyDelete
  16. Το βιβλίο θα το ψάξω σήμερα κι όλας (είχα σκοπό μια βόλτα σε βιβλιοπωλείο), το νέο λουκ όμορφο αλλά μου έλειψε το συνοδευτικό της ανάρτησης .. η φωτό.

    Το "γιατί", το "τι", το "πως" της ζωής μας στο net έχω την αίσθηση πως ορίζεται σχεδόν από τους ίδιους νόμους που ορίζουν και την άλλη ζωή μας. Στην ουσία είμαστε εμείς, οι ίδιοι, απέναντι σε δύο διαφορετικές καταστάσεις και αναλόγως φερόμαστε.

    φιλί φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  17. Ενδιαφέρουσες απόψεις από πολλές πλευρές και προφανώς υπέροχο βιβλίο που πρέπει να το αποκτήσουμε το συντομοτερο!

    ReplyDelete
  18. @ βασιλη

    αρα ζουμε την αυταπατη μας, εν γνωσει μας..

    ή εν αγνοια μας για καποιους ;)

    συμφωνω μαζι σου !

    ReplyDelete
  19. @ μεγκυ

    το ιδιο λεμε..

    αρκει να ειναι εν γνωσει μας η διαφορετικοτητα της καταστασης..

    κι απο την αλλη, καποια πραγματα δε καλυπτονται ποτε πραγματικα.. ανθρωποι ειμασυε, ετσι ηρθαμε, ετσι θα φυγουμε ;)

    ReplyDelete
  20. @ caesar

    ειχα πολλα χρονια να διαβασω βιβλιο που να με ευχαριστει ετσι..
    απλο, καθημερινο με καταστασεις και αναφορες που σε κανουν να χαμογελας..

    οπωσδηποτε βρισκεις τον εαυτο σου..

    ReplyDelete
  21. Το net αποτελείται από τόσες διαφορετικές προσωπικότητες με αποτέλεσμα όταν κάνεις μία ερώτηση απ'ευθείας δημιουργείται μία ερώτηση-παράμετρος, μία υποδεέστερη ερώτηση με δύσκολη όμως απάντηση, οπότε θα χαρακτήριζα τις εύστοχες ερωτήσεις σου ως ρητορικές γιατί η απάντηση τους είναι πως δεν υπάρχει μία καθολική και αποδεκτή εξήγηση για καθεμία από αυτές... Άλλωστε στον χώρο τον blogs (αν και καινούριος), θεωρώ πως όλα κυμαίνονται στον κόσμο των ιδεών, ποιος είπε πως χρειάζεται απαραίτητα να γνωριστούμε από κοντά ή να βοηθήσουμε τον χ blogger στην πραγματική ζωή; Μπορεί να ακούγομαι σκληρός αλλά αυτό που μετράει για μένα είναι να διακρίνουμε τον ιδεατό κόσμο που ζούμε και απολαμβάνουμε καθημερινά από εκείνο του πραγματικού.. Με εκτίμηση -πιθανώς γνωστή- Στέλλα :)

    ReplyDelete
  22. @ maviakoufetaria

    το ιδιο λεμε.. απλα εγω το παω λιγο πιο εκει..

    πως η ζωη μας πια αποτελειται απο τον εικονικο κοσμο, φιλοι, ανταλλαγη αποψεων κλπ πολυ περισσοτερο απο οτι απο τον πραγματικο..

    νομιζω πως εκφραζω μια μεγαλη μεριδα ανθρωπων..

    *πιθανως γνωστοι μπορει να ειμαστε ολοι μας

    ReplyDelete
  23. Θα συμφωνήσω, αυτό είναι μία πραγματικότητα, μία πικρή διαπίστωση η οποία δεν γνωρίζει κανείς πραγματικά πώς θα εξελιχθεί. Αυτό που εννοώ είναι πως απλά μπορούμε να το σχολιάσουμε, να το συζητήσουμε και όχι δυστυχώς να βρούμε μια λύση. Ίσως δεν είναι τελικά και ο σκοπός αυτός. Το ευχάριστο είναι, όπως είπες εσύ,πως με κάποιο τρόπο είμαστε κάποιοι γνωστοί απ'τη στιγμή που όλοι προβληματιζόμαστε, συμφωνούμε ή διαφωνούμε και μοιραζόμαστε έτσι τις σκέψεις μας αξιοποιώντας το χρόνο μας δημιουργικά και παίρνοντας την ικανοποίηση όταν βλέπεις πολλούς ανθρώπους μαζί να επικοινωνούν και με κάποιο τρόπο να συνυπάρχουν..

    ReplyDelete
  24. @ maviakoufetaria

    δε ξερω αν υπαρχει λυση για καθε προβλημα, σιγουρα ομως οπως λες κι εσυ ελαφραινει οταν τον συζητας..

    ειναι ομορφη η παρεα μας, παντα πιστευα πως ειναι καταθεση ψυχης τα blogs.. καλως ηρθες !

    ReplyDelete
  25. ειναι τυχαιο το οτι τα περισσοτερα ατομα του διαδικτυου ειναι με περισσιες αδυναμιες, ανασφαλειες και προβληματα;)

    Θα το εκφράσω αλλιώς: τα περισσότερα άτομα του διαδικτύου είναι άτομα με ευαισθησίες, που στην "κανονική" ζωή καπελώνονται από ηλίθιους και καπάτσους, οι οποίοι δε σκέφτονται δεύτερη φορά πριν μιλήσουν, έχουν θράσσος, δεν προβληματίζονται και πολύ για τίποτε, απλά προχωράνε στη ζωή τους.
    Ενώ στο δίκτυο, είναι ωραίος αυτός ο κόσμος, όπου έχεις το χρόνο να εκφράσεις τις σκέψεις σου, και να "ακούσεις" τις σκέψεις του απέναντι δίνοντάς τους όση προσοχή και χρόνο χρειάζεται.

    Επίσης, "έξω" ερχόμαστε σε επαφή με κυριολεκτικά "λίγους" ανθρώπους, αυτους στους οποίους δίπλα γεννηθήκαμε, την οικογένεια, τους γείτονες, τους συμμαθητές, τους συναδέλφους, τους κατοίκους της ίδιας πόλης-έστω.
    Εδώ μέσα, η αναλογία των ανθρώπων που μπορούμε να συναντήσουμε είναι πολύ μεγαλύτερη, και λιγότερη περιορισμένη από τον τόπο ΚΑΙ το χρόνο (επικοινωνείς οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας σου, οτιδήποτε κι αν κάνεις ταυτόχρονα).

    Κι επίσης (στο δίκτυο) είναι άνθρωποι που βαρέθηκαν να μιλάνε και ο απέναντι να μην ακούει, να προσπαθούν να ακούσουν κι ο απέναντι να υπεκφεύγει. Θέλουμε πιο γνήσια επικοινωνία, εδώ. Και τις περισσότερες φορές, αυτό που ψάχνουμε, το βρίσκουμε.

    Καλημέρα, μ'έκανες να γράψω έκθεση πρωί-πρωί!!

    ReplyDelete
  26. Και, δεν είναι εικονικός κόσμος αυτός, γιατί να κοροιδευόμαστε?
    Εγώ υπάρχω και μόλις σου έγραψα τις σκέψεις μου, εσύ υπάρχεις και θα με διαβάσεις σε λίγο. Εχουμε μειλ και μπορούμε να επικοινωνήσουμε ή να συναντηθούμε αν ποτέ το θελήσουμε. Που είναι το εικονικό σε όλα αυτά?

    Εικονικό τον ονομάζουν αυτοί που τον φοβούνται, και φοβούνται γιατί οι ίδιοι δεν είναι ειλικρινείς απέναντί του, άρα περιμένουν να είναι το ίδιο (ψεύτικοι, εικονικοί) και οι απέναντι.

    ReplyDelete
  27. @ lemon

    κατ αρχην καλησπερα ;)

    δε μπορω να μη συμφωνησω με οσα λες, και για να πω την αληθεια μου, με καθε ειλικρινεια θα μπορουσα να ζησω την υπολοιπη ζωη μου ετσι, με ολους αυτους τους υπεροχους διαδικτυακους φιλους μου..

    ομως
    απο την αλλη πλευρα

    αν ξαφνικα εξαφανιστω ξερω πως δεν θα με αναζητησει κανεις απο δαυτους..
    επισης, πιστευω πως τα ιδια ατομα, αυτα που συνανταμε στο κινηματογραφο πχ και καθονται διπλα μας και μας ενοχλουν γιατι μιλουν κατα τη διαρκεια της ταινιας, ή αυτα που μας ενοχλει η μυρωδια τους στο λεωφορειο, ή αυτα που μας κανουν τους παντογνωστες οντας τα παιδια τους συμμαθητες των παιδιων μας κλπ κλπ
    ο γειτονας που μας κοτσομπολευει με τη γειτονισα πρωι πρωι γιατι βγαλαμε τα σκουπιδια εκτος της προγραμματισμενης ωρας, η φιλη μας που μας εχει ''ριξει'' για μια αλλη φιλη, η αλλη ''φιλη'' που καποτε μας εκλεψε αυτον που αγαπουσαμε..
    αυτα τα ατομα, τα ιδια ακριβως ειναι ΚΑΙ εδω μεσα..

    κι εσυ αν με συναντουσες, ισως να μη μου ελεγες ποτε κατι περα απο τα τυπικα..

    ομως εδω ολα φανταζουν ιδανικα γιατι ''γραφονται'' κυριως απο την φαντασια μας..
    τα διαμορφωνουμε εμεις και το μυαλο μας..
    τα ωραιοποιουμε.

    δεν ειναι εικονικο αυτο;)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...