Sunday, April 10, 2011

με αφορμή μια φωτογραφία και μια αγάπη

η φωτογραφία τραβηγμένη από τον ηλιογράφο


H αγάπη μου είναι που άλλες φορές μοιάζει με ήρεμο ποτάμι,  κι άλλες με χείμαρο.
Άλλες φορές μικρό πετραδάκι στη ρίζα ενός δέντρου κι άλλες βράχος σε κατολίσθηση.
Καταιγίδα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη,  αλλά και κύμα παλιρροιακό που καταπίνει εκτάσεις ολάκερες.

Για λίγο,  μπορεί να είμαι ένα φιλόξενο σπιτάκι κάτω από έναν ουρανό μπουκωμένο βροχή,  ή ο ζεστός καφές πλάι στο φωτεινό παράθυρο που θα σε γλυκάνει μέσα στη δύσκολη μέρα σου, οι σελίδες ενός βιβλίου που θα χαλαρώσουν τις ώρες πριν τον ύπνο σου..

Όλα αυτά,  είμαι εγώ..

πες μου πως δε με φοβάσαι και πως με αποδέχεσαι..  μόνο αυτό..

12 comments:

  1. Βλέπω λιακάδα μετά από καταιγίδα, εύχομαι να γίνει καλοκαίρι :)

    ReplyDelete
  2. @ ψυχη μου

    πολλοι φοβουνται πολλα, δε ξερω..

    ReplyDelete
  3. @ ηλιογραφε

    οπωσδηποτε

    thx για την υπεροχη φωτο, που μονο αγαπη μου εβγαλε ;))))

    ReplyDelete
  4. ναι, πολλοί φοβούνται την αγάπη κι ας ακούγεται περίεργο ..

    πολύ όμορφη η φωτογραφία

    :))

    ReplyDelete
  5. @ meggie

    κι εμεις οι ιδιοι ειμαστε που τρομαζουμε..

    δεν ειναι υπεροχη η φωτο;
    τραβηγμενη με το κινητο.. δεν ειναι απιστευτη;

    φιλια

    ReplyDelete
  6. Αυτο που είσαι Στέλλα έχει μεγάλη γοητεία και όποιος φοβάται περαστικά του...ας προσεχε!

    Εγω δε θα σου πω γιατί ξέρεις!

    ReplyDelete
  7. Αν σου πει ο οποιοσδήποτε ότι σε φοβάται και ότι δε σε αποδέχεται τότε δε σου αξίζει...

    Γνώριμο το μέρος της φωτογραφίας, έχει να κάνει με τη διαδρομή προς το Καρπενήσι μήπως;

    ReplyDelete
  8. Θα συμφωνήσω απολύτως με τη roundel...Οι φόβοι ας πανε στο καλό και ακόμη παραπέρα...;)))

    ReplyDelete
  9. @ ρουντελακι μου γλυκο !

    ReplyDelete
  10. @ τελευταιε

    η αληθεια ειναιπως το μονο που δε ρωτησα ειναι που ειναι αυτο το μερος.. με συνεπηρε τοσο το συναισθημα ;)))

    ReplyDelete
  11. @ κοβω βολτες

    αυτο δα ελειπε.. να μη συμφωνησεις χχχχχ

    καλημερες καλημερες :):)***

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...