Μπορεί να μη κατάφερα να δαμάσω τις στιγμές κατά πως με βόλευε ή κατά πως ήθελα, μπορώ όμως να σου πω με σιγουριά πως πάντα ήξερα πότε ακριβώς πρέπει να φύγω.
Αντίθετα με οτιδήποτε άλλο, αυτά τα όρια μου γινόταν αμέσως αντιληπτά, ένστικτο, διαίσθηση, όπως θέλεις πέστο.
Από όσο μπορώ να θυμηθώ, γυρνώντας στο παρελθόν, ήταν οι μόνες κινήσεις που έκανα στο σωστό χρόνο..
Αντίθετα με οτιδήποτε άλλο, αυτά τα όρια μου γινόταν αμέσως αντιληπτά, ένστικτο, διαίσθηση, όπως θέλεις πέστο.
Από όσο μπορώ να θυμηθώ, γυρνώντας στο παρελθόν, ήταν οι μόνες κινήσεις που έκανα στο σωστό χρόνο..
Μπραβο!!
ReplyDeleteΑπο τα δυσκολοτερα πραγματα ειναι ο συγχρονισμος.... αυτο το "εγκαιρως" που παντα μας ξεφευγει!
Καλο μεσημερακι φεγγαρενια μου!
Ακόμη και άν έκανες λάθος,το γεγονός και μόνο πως το ένοιωσες,είναι από μόνο του αρκετό...Φιλιά...
ReplyDeleteΠροσόν από τα πιο σημαντικά για την συναισθηματική ισορροπία. Ποτέ μη το χάσεις.
ReplyDeleteΚαλό σου βραδάκι Στέλλα
Δεν είναι καθόλου λίγο. Εγώ πάλι, μάλλον δεν τις έκανα εγκαίρως αυτές τις κινήσεις του φευγιού. Τα όρια φεγγάρι μου...Παραπλανούν...
ReplyDeleteThe Fine Art of leaving...
ReplyDelete@ dee dee
ReplyDeleteεγκαιρως ως προς τη φυγη
@ agrampeli
δε μιλαμε για λαθη :):)
@ margo
ενα κομματι συναισθηματικης ισοροπιας
@ κοβω βολτες
χχμμμ ισως μετα απο καιρο διαπιστωσεις πως τελικα ηταν ο σωστος χρονος ;)))
@ 3 parties
ακριβως !
Δεν υπάρχει σωστός χρόνος..κι αν υπάρχει, λίγο μετά είναι άλλος..
ReplyDelete@ ρεγγινα
ReplyDeleteμια χαρα υπαρχει σωστο ταιμινγκ, σε ολες τις εκδηλωσεις..
ισως εννοουμε κατι διαφορετικο !
Αχ αυτός ο συγχρονισμός...
ReplyDelete@ sarper
ReplyDeleteσυγχρονισμος φυγης ;)))