Sunday, October 23, 2011

υπάρχει έξοδος;




Tα χρώματα υποτονικά,  ένα ζευγάρι πόδια χορεύουν στο νερό,  το μπλε είναι αρχικά διάφανο,  μετά σκουραίνει τόσο που φτάνει το μαύρο.  Κρύο,  στα όρια της παγωνιάς.  Το τοπίο αλλάζει.  Χιόνι λευκό πηχτό,  να το κόψεις με το μαχαίρι.  Στη μέση του άσπρου,  μια καρέκλα.  Είμαι δεμένη επάνω της παρά τη θέληση μου.  Γύρω μου σκοινιά.  Σφίγγουν το στήθος μου τόσο όσο να μη μπορώ να πάρω αναπνοή. Πονάω,  αλλά δε τολμώ να κουνηθώ.. είμαι ακίνητη σα κούκλα.  Ψεύτικη!

Ξαφνικά βρίσκομαι δυό τρία βήματα μακρύτερα.  Με βλέπω..  Χιόνι,  καρέκλα,  σκοινιά..  κάτω από την καρέκλα αίμα..  σκούρο βυσσινί σα κρασί Βουργουνδίας..
Είναι ακριβό,  γιατί μου ανήκει,  είναι το μόνο που μου ανήκει και με εγκαταλείπει,  με αδειάζει αρχίζω και φαίνομαι φτηνή.. δε νιώθω,  δεν σκέφτομαι,  δεν υπάρχω,  δεν είμαι ''εγώ'',  έχει σβήσει το παρελθόν μου,  δεν έχω παλέψει για τίποτα,  δεν έχω ζήσει,  δεν έχω ονειρευτεί,  δεν έχω γνωρίσει τα χρώματα..  τη θάλασσα..  τον ουρανό,  δεν έχω κάνει παιδιά,  δεν ονειρεύτηκα ποτέ για το πως θα τα μεγαλώσω,  δεν μ ενδιαφέρει το παρόν,  δεν μ ενδιαφέρουν οι συνθήκες,  δεν θέλω να φάω,  δεν θέλω να ζεσταθώ,  δεν θέλω να ντυθώ,  δεν θέλω να δουλέψω..




25 comments:

  1. τώρα σε μένα ήρθε στο νου πως οι αρνήσεις και τα στερητικά "δεν" μαζεμένα πολλά μαζί κάνουν καταφάσεις... μας κάνουν θέλω ... μας κάνουν σκέφτομαι, ονειρεύομαι, υπάρχω, ζω .......

    συννεφιασμένη η Κυριακή μας σήμερα ..... μ'αρέσει όμως ...... Φ .... Α... Γ...... Τ.....


    Υ.Γ μην ψάξεις τα γράμματα δεν βγάζουν νόημα.... έτσι γράφηκαν στην τύχη ......

    καλό υπόλοιπο Κυριακής

    ReplyDelete
  2. @ γιωργο

    ευτυχως με προλαβες εγκαιρως, ημουν ετοιμη να στειλω μεηλ και να ρωταω.. τι ειναι το Φ και Α κλπ κλπ

    δικιο εχεις, καμμια φορα ομως οταν θελεις και ξερεις οτι δε προκειται ΝΑ.. σηκωνεις σημαια το ''δε θελω''

    ειναι ενα ειδος καταντιας κι αυτο.. ή συνεπεια..

    ReplyDelete
  3. @ ψυχη μου

    γιατι εγω θα επρεπε να θελω ή να μη θελω κατι διαφορετικο απο ολους τους αλλους ανθρωπους;)

    ReplyDelete
  4. Σαν ένα κακό όνειρο γεμάτο ψέμα ή παραίτηση μοιάζει όλο αυτό...Και αν έχει έξοδο? Ναι...Ξυπνάς και ΖΕΙΣ...

    ReplyDelete
  5. @ κοβω βολτες

    κι αν ειναι αυτη η αληθεια;
    και πως να ζησεις με ολη τη σημασια της λεξης κατω απο τετοιες συνθηκες;

    ReplyDelete
  6. όνειρο ήταν...πες και ΖΗΣΕ

    ReplyDelete
  7. Παραίτηση δηλαδή? Σε τέτοιες συνθήκες που 'παρατάς' εσένα κάνεις ότι ζεις. Αν όμως σκεφτείς ότι όλα μα όλα ένα πέρασμα απο εδώ είναι, αξίζει να φέρεται κανείς έτσι στο δώρο του που λέγεται ζωή? Ο καθείς βρίσκει τους τρόπους του μέσα σ'αυτή. Αλλά όχι παραίτηση...Έτσι πετάς μακριά το δώρο (ταπεινή μου γνώμη όλα αυτά...)

    ReplyDelete
  8. @ cook

    το εχω πει πολλες φορες ;)

    ReplyDelete
  9. @ κοβω βολτες

    η πραγματικοτητα δεν ειναι παραιτηση

    βιωμα ειναι..

    ReplyDelete
  10. Μα είσαι η ψυχή της πεταλούδας.
    Το λουλούδι ήταν καταδικασμένο.
    Το blue-black θα επιστρέψει σε aqua-marina.
    Τότε το φως θα έρθει από μέσα σου.
    Ευχήσου
    και η ελπίδα θα σε προστατεύει.

    ReplyDelete
  11. δε νιώθω, δεν σκέφτομαι.. είναι ένα είδος άμυνας και μάλλον το καλύτερο. Είναι αρρώστια όσα ζούμε, αν δεν τα δούμε από απόσταση θα τρελαθούμε..

    Καλή βδομάδα!

    ReplyDelete
  12. α, μάλιστα
    έχουμε όλοι αυτή τη μέρα μια ...ωραία διάθεση!
    ποιος σ' έδεσε, αυτό είναι μείζονος σημασίας.
    "δεν έχω παλέψει για τίποτα";
    αυτό δεν είναι καλό, μη σκέφτεσαι έτσι, αν αληθεύει, τότε ώρα είναι, έχει πλάκα σου λέω!!

    ReplyDelete
  13. Αυτη τη Δευτερα ειμαι ενα με το χωμα.... θυμασαι για τα απροοπτα που λεγαμε;
    Διαβασα την αναρτηση και σκεφτηκα οτι ισως εγω θα επρεπε να δω αυτο το ονειρο. Αλλα ειμαι τυχερη, οσο σκατα κι αν ειμαι σπανιως εχω εφιαλτες.

    Διαβασα και το σχολιο της κοβω βολτες και αναρωτηθηκα ποση δυναμη θελει οταν ζεις μεσα στο μαυρο να σηκωσεις τα ματια να δεις το φως; Αλλα παλι καλα που υπαρχουν και καποιοι που με τοσο ωραιο τροπο σε τραβανε προς τα πανω :)

    Καλη εβδομαδα!!

    xxxx

    ReplyDelete
  14. Πόσα "δεν" μπόρεσες να χωρέσεις σε ένα τόσο μικρό κείμενο? Βγάζεις κάτι πολύ πολύ αρνητικό. Δεν θέλω. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι μια αγκαλιά.

    ReplyDelete
  15. @ axilleas

    αν δεν ημουν αισιοδοξη ως τωρα..
    πως θα γινοταν λες;

    ReplyDelete
  16. @ margo

    αποσταση και χαμογελο!

    ReplyDelete
  17. @ summertimes

    υπαρχει ανθρωπος που να ΜΗΝ;
    τι λες;

    ReplyDelete
  18. @ dee dee

    εχω παψει να βλεπω ονειρα, εστω να τα θυμαμαι το πρωι, αλλα αυτη την εβδομαδα ηταν πολλα και το χαρηκα αληθεια..

    οχι δεν ηταν εφιαλτης.. ηταν μια κατασταση που βιωνα χαλαρα, κοιτουσα, ενιωθα, σκεφτομουν..

    οχι δεν ειμαι στα πατωματα, οταν πεσω θα το καταλαβεις ;)))

    εε πσιτττ σηκω γρηγορα εσυ.. μ ακους;
    παμε καφεδακι; χχχ

    ReplyDelete
  19. @ μουτρο

    ειναι τοσα πολλα αυτα που θα ηθελα να γραψω.. μα τοσα πολλα..

    απο συναισθηματα αλλο τιποτα

    νομιζω πως η κατασταση που βιωνω ειναι αρνητικη.. βεβαια στα δικα μου μετρα κ σταθμα, στο δικο μου μυαλο ειναι κατι που πρεπει να βιωσω χαλαρα..
    αρνητικη κατασταση, χαλαρη αντιμετωπιση.. δεν εχω αλλη λυση..

    αγκαλια ναι, ανταποδιδω με πολυυυυ μακρια χερακια :):):)

    ReplyDelete
  20. βιώνεις χαλαρά και περιγράφεις δυνατά ό,τι ασυνείδητα έρχεται

    :)

    ReplyDelete
  21. @ meggie

    με νιωθεις!!!

    ReplyDelete
  22. κριμα να μη δω νωριτερα την απαντηση :) Το μεσημερι ηρθα ξανα στη δουλεια επειδη δεν με χωρουσε το σπιτι :)
    next time :)

    Ειμαι καλυτερα παντως ;)

    xxx

    ReplyDelete
  23. @ dee dee

    σημασια εχει να νιωθεις καλα..
    μα ηταν και γκριζα η μερα σημερα..

    ο ηλιος παντα βοηθαει ;)))

    ReplyDelete
  24. Λένε ότι τα όνειρα είναι οι φόβοι μας, οι σκοτεινές σκέψεις που κρύβονται στο πίσω μέρος του μυαλό μας, στο υποσυνείδητο. Άλλοι λένε ότι έρχονται από πράγματα και καταστάσεις που μας έκαναν εντύπωση μέσα στην ημέρα. Σπάνια όμως λένε ότι βλέπεις αυτό που θέλεις να δεις κι αυτό που ελπίζεις. Αλίμονο στους τυφλούς που ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά..

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...