αντιφάσεις

Tις χειμωνιάτικες νύχτες τα φώτα τις πόλης υπογραμμίζουν την κίνηση και τη ζωή στους δρόμους.  Στο σκούρο μπλε του ουρανού,  η Αριστοτέλους λάμπει παιχνιδιάρικα με τις πλατείες γεμάτες καρουζέλ που προσκαλούν σε γύρους παραμυθένιους μικρά και μεγάλα παιδιά.

Στο φως της μέρας τα πράγματα είναι διαφορετικά.  Διακρίνονται εντονότερα τα άδεια μαγαζιά,  τα σκονισμένα τζάμια,  οι πολυκαιρισμένες ξεφτυσμένες αφίσσες και ο όγκος των διαφημιστικών και των αποδείξεων κάτω από τις κλειστές πόρτες.  Όσο πιό απόκεντρο τόσο πιό πολλά.

Σκεφτόμουν πως κι εμείς οι ίδιοι πολλές φορές έχουμε συμβάλλει σ αυτό το θέαμα που αντικρύζουμε σήμερα τριγυρνώντας στους δρόμους της κάθε γειτονιάς,  καθώς ανέκαθεν προτιμούσαμε τα μεγάλα και απρόσωπα καταστήματα.

Οι άνθρωποι λειτουργούν συνήθως αντιφατικά. Ας πούμε πως κάποιοι δείχνουν έναν οίκτο στο μεγάλο θέμα των άστεγων που αυξάνονται θεαματικά,  από την άλλη όμως κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα στα παιδιά ή τις κυρίες που μοιράζουν διαφημιστικά.

Ακόμη και η προβολή κάποιων ανθρώπων μέσα από το διαδίκτυο,  ίσως για κάποιους να είναι εκνευριστική,  για κάποιους άλλους βολική,  σίγουρα όμως η συμπεριφορά μας δεν θα πρέπει ποτέ να είναι ταπεινωτική απέναντι τους.