Sunday, December 04, 2011

κυριακή





Όλα αυτά τα ανάποδα,  μεσ' το Δεκέμβρη Άνοιξη,  μια Κυριακή σα μεσοβδόμαδο,  ένα ψεύτικο δέντρο που αρνείται να στολιστεί..

Και το διαδίκτυο σαν ένα τεράστιο χωνί να καταπίνει συναισθήματα,  ψυχές και χρόνο..

Υπόσχομαι το επόμενο καφεδάκι μου να το απολαύσω κάτω από τα φώτα του χριστουγεννιάτικου δέντρου μου..


9 comments:

  1. Να την κρατήσεις την υπόσχεση σου. Ακόμη και μέσα σε έναν Ανοιξιάτικο Δεκέμβρη, τα φώτα λάμπουν χειμωνιάτικα...

    ReplyDelete
  2. @ kovo voltes

    εε ναι το υποσχομαι, ξεκινας να βαλεις ενα δεnτρο και παιδευεσαι ολη μερα μ αυτα κ με αλλα

    και δε χιονιζει κ λιγακι

    xo xo xo

    ReplyDelete
  3. Πολύπλοκοι οι καιροί μας ... ό,τι απλό που μας χαρίζει στιγμές ευτυχίας πρέπει πια να ψάξουμε για να το βρούμε ... ή να το δημιουργήσουμε ... δίπλα στο δέντρο ... καλό γιορτινό μήνα!

    ReplyDelete
  4. @ Λια

    ειναι δυσκολη πια εκεινη η αυθορμητη χαρα, περισσοτερο ισως που δεν ειμαστε πια παιδια

    για τη χαρα της γιορτης και του δεντρου, λειπει η αιγλη των καταστηματων κ της αγορας και η σιγουρια της γεματης τσεπης

    ReplyDelete
  5. καλημέρα και εγώ ακόμη περιμένω να νιώσω το κλίμα των γιορτών κάτι λείπει όμως εκεί εξωμμ η εδώ μεσα-μου

    ReplyDelete
  6. καλή εβδομάδα.
    κι εδώ, παραδοσιακά στολίζουμε το δέντρο στις έξι του μηνός.
    πάλι πρέπει ν αγοράσω φωτάκια. καίγονται τ άτιμα!
    αλήθεια, βάζεις στο δέντρο στολίδια που τρώγονται;

    ReplyDelete
  7. @ ασωτε

    πολυ δυσκολο φετος να το νιωσουμε αυτο το κλιμα, τουλαχιστον ετσι οπως αλλοτε..

    ειναι πολλοι οι λογοι

    κι ως εδω μου φτανει ομως :)

    ReplyDelete
  8. @ summertimes

    εγω παλι εχω διαθεση απο τελη νοεμβρη αλλα παντα αρχες δεκεμβρη το καταφερνω ;)

    αχ στολιδια που τρωγονται.. μιαμμμμ.. πολυ νοστιμα ακουγονται ;)))

    ReplyDelete
  9. Κοίτα... Επέστρεψα από Λονδίνο κι αντί να βρω κρύο κι ένα μικρό δείγμα χριστουγενιάτικου πνέυμα, βρήκα... καλοκαίρι!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...