Saturday, December 24, 2011

γεύση σοκολάτας





Toυ είχε λείψει η γεύση της σοκολάτας..  όχι η συνηθισμένη,  καθημερινή γεύση της σοκολάτας,  αλλά αυτή που συνοδεύεται από μια ωραία και βολική ατμόσφαιρα,  αυτή η γεύση της σοκολάτας που συνοδεύεται από μια απόλυτα αναπαυτική πολυθρόνα,  δυό γραμμές από ένα εδιαφέρον βιβλίο καινούργιο βιβλίο,  δυό τρία έντυπα από αυτά που τα έβρισκε δωρεάν στις εισόδους των κινηματογράφων κι έναν συνομιλητή που θα καθόταν απέναντι του και θα έγνεφε με κατανόηση σε όσα θα συμφωνούσαν και θα έθετε με γλυκύτητα τα επιχειρήματα του σε ότι διαφωνούσαν.

Είχε σκοπό να μείνει στο σπίτι σήμερα,  τον τελευταίο καιρό ένιωθε σαν κάτι να του ρουφούσε τη διάθεση αλλά ο συνδιασμός αυτού του αδύναμου ήλιου με τον παγερό αέρα τον παρακίνησε να ντυθεί ζεστά για μια μικρή βόλτα στο κέντρο.

Αγόρασε βιβλίο,  αγόρασε ημερολόγιο,  μάζεψε τα συνηθισμένα έντυπα οι δρόμοι είχαν αρκετή κίνηση,  όχι όμως όση θα έπρεπε σε περίοδο γιορτών.  Κοίταξε το ρολόι του.  Μία και τριάντα.  Άφησε την Τσιμισκή και έστριψε δεξιά στην Κομνηνών.  Το παλιό καφέ στον όροφο υπήρχε ακόμη.  Ανέβηκε τα σκαλοπάτια.  Στραβομουτσούνιασε που ήταν γεμάτο κόσμο,  χάρηκε που βρήκε ένα τραπεζάκι πλάι στο παράθυρο που έβλεπε στο δρόμο.

Από το τζάμι φαινόταν μεγάλα τα γράμματα μιας βιτρίνας  ''ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΛΤΟ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ''.
Βολεύτηκε στην καρέκλα και παρήγγειλε σοκολάτα.  Ξεφύλλησε το βιβλίο,  χάζεψε τα έντυπα..
Ελπίζω να διαβάζεται ευχάριστα σκέφτηκε,  ενώ παράλληλα σκεφτόταν τα βιβλία που ανικανοποίητος άφηνε στη μέση.  Η ατμόσφαιρα μύριζε τσιγάρο,  η απαγόρευση είχε ατονήσει εδώ και καιρό,  αλλά αυτός είχε δυό μήνες που το έκοψε..

Κάθησε έτσι γύρω στη μία ώρα.  Μόνος.  Το προτιμούσε από οποιονδήποτε συνομιλητή που θα υπήρχε έτσι για να υπάρχει.  Που θα μιλούσε έτσι για να μιλήσει.  Που θα αντιδρούσε έτσι για να αντιδράσει.  Που θα τον κοιτούσε δίχως να κοιτάει.  Που δεν θα τον ρωτούσε.  Και που τότε από μόνος του θα έμπαινε στον πειρασμό να πει.  Κι ο άλλος θα άκουγε για να ακούσει κι ακόμη πιό απλά θα έκανε πως άκουγε..

Φεύγοντας,  αγόρασε μερικά χριστουγεννιάτικα μπισκότα που είδε στη βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου.  Φαίνονταν τόσο όμορφα!  Είχε σκοπό να τα δοκιμάσει στο σπίτι,  στις τέσσερις η τηλεόραση θα έβαζε εκείνη την εορταστική ταινία,  θα σκοτείνιαζε νωρίς,  θα άναβε τα κεριά του και θα έβαζε μουσική..  i wish you a merry christmas λα λα λα..

8 comments:

  1. Ειναι ωραια να βαδιζεις με τον ηρωα σου στα μερη που αγαπας.Να συμμετεχειςστη ζωη του οχι μονο με τις αισθησεις σου αλλα να του δανιζεις και τα συναισθηματα σου.Ετσι η γλυκα της σοκολατας και η χαρα της παρουσιας σου να τον ζεσταινει.
    Καλες γιορτες καλη μου φιλη.

    ReplyDelete
  2. @ stivio

    θα ηταν κριμα να τον αφησω ολομοναχο τετοιες μερες σωστα;)

    χρονια πολλα μεσα απο την καρδια μου !

    ReplyDelete
  3. Όμορφο κειμενο, Φεγγαρενια!

    Τοσο αληθινο. Λιγο πολυ περιεγραψες και τα δικα μου Χριστουγεννα φετος

    Και δεν εκανες μονο στον κυριο της ιστοριας παρεα :)

    Να εισαι καλα! Καλα Χριστουγεννα !

    ReplyDelete
  4. @ μελιαν

    ξερεις τι νομιζω; ολοι λιγο πολυ ετσι ειμαστε.. μοναχικοι απο επιλογη κι ας εχουμε γυρω μας 1000 ατομα

    κι εγω μελαγχολω πολυ αυτη τη μερα, ειμαι μεσα στην καλη χαρα ολο το δεκεμβρη κι ερχεται το σημερα που ειναι το τελος αυτης της χαρας

    δε βαριεσαι
    αν το δεις σα μια συνηθισμενη μερα;
    τι λες;

    αλλωστε τι τοσο μεγαλο θα μπορουσε να συμβει απο τη μια στιγμη στην αλλη;

    και στην τελικη, μονο η υγεια ειναι το απολυτα σημαντικο melian μου.. και να ειναι καλα οι ανθρωποι που αγαπαμε πολυ.. για οσο..

    φιλι κ αγκαλια!

    ReplyDelete
  5. Χρόνια Πολλά, δυναμικά, δημιουργικά και κριτικά.

    ReplyDelete
  6. @ deime μου

    τα χρονια μου πολλα.. με υγεια!

    ReplyDelete
  7. Δεν είναι μελαγχολικό να είσαι μόνος αν κάνεις πράγματα που αγαπάς. θλιβερό είναι να μην έχεις πράγματα που αγαπάς.
    Πολύ γλυκειά η ιστορία σου, Χρόνια Πολλά!

    ReplyDelete
  8. @ magpie

    ετσι νομιζω κι εγω.. ή το να μη τολμας να τα κανεις

    χρονια πολλα κι απο εδω

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...