Thursday, December 29, 2011

Fragile





Ένα πεζοδρόμιο που καταπίνει βήματα δίχως τέλος. Τα φώτα της πόλης παίζουν με τη γιορτινή διάθεση.    Tόσο κρύο!  Αρκεί ένα ζευγάρι μπορντώ γάντια να ζεστάνουν τα παγωμένα χέρια;  Ένα αγόρι μου κλείνει το δρόμο.  Καθώς βρισκόμαστε πολύ κοντά ανοιγοκλείνει το στόμα του,  ακούω το χτύπημα των δοντιών σαν υπόσχεση που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ και την ανάσα του να αφήνει ένα ζεστό άγνωστο χάδι στο αυτί μου.  Από κάπου μακριά ακούγεται το ''i m your man''

Καταπίνω εικόνες.  Τις καταβροχθίζω με βουλιμία και τις κατεβάζω στο στομάχι μου αμάσητες.  Μετά όλο το σώμα μου φωτίζει σα χριστουγεννιάτικο δέντρο.  'Eτσι φωτισμένη,  με κατακκόκινα μάγουλα και παγωμένα χέρια ανεβαίνω χίλια τόσα σκαλοπάτια φθαρμένα από το χρόνο.  Κιτρινισμένο μάρμαρο,  όπως τα δάχτυλα μανιώδους καπνιστή.  Στον τοίχο μαύρο μαζί με όλα τα χρώματα των συνθημάτων. Όπως τότε που είχαμε κάνει εκείνη την ομαδική κατάληψη ενός σπιτιού που δε το ήθελε κανείς.  Σ' ένα δωμάτιο ''εύθραστο''  ρέει άφθονο το αλκοόλ,  μάλλινα κασκόλ και κασμιρένια παλτό πεταμένα στις καρέκλες.  Κορίτσια με κόκκινα ατημέλητα μαλλιά.  Αγόρια που δεν έχουν γίνει ακόμη άντρες.  Ένα κιμονό.  Σφραγίδες από μαύρο μελάνι.  Ασπρόμαυρη βουβή ταινία στην οροφή.  Προβολή!

Περνάω τη διαχωριστική πόρτα.  Το κάθε κορίτσι ή αγόρι έχει φτιάξει το δικό του σπιρτόκουτο.  Ίσα που το χωράει.  Ίσα που φέγγει.  Τόσο που αν το δεις με μιας το μπερδεύεις με τον αριθμό ένα.  Κανονικά θα ΄ναι δε θα 'ναι καμμιά δεκαριά.  Υπογραμμίζει ο καθένας το δικό του σπιρτόκουτο με κιμωλία και κρατάει τα όρια με νύχια,  δόντια και βελονωτά βλέμματα.  Όσο πιο πολύ πεινάς τόσο πιό πολύ τρυπάς και κόβεις.  Γύρω γύρω η παγωμένη τζαμαρία καθρεφτίζει ανάσες.  Στη γωνία μια γιρλάντα από χριστουγεννιάτικα τόσα δα χρωματιστά φωτάκια σα λαμπερά χρυσόχαρτα!

Βαλαωρίτου 29.  Όροφος τέταρτος.  Στη διπλανή οικοδομή μια κοπέλλα με μακριά μπουκλωτά μαύρα μαλλιά χορεύει σ ένα βουβό ρυθμό.  Κάποιες πίσω της την μιμούνται.  Το σκοτάδι της νύχτας διαλύεται στη λάμπα ενός προβολέα.  Το κρύο χτυπάει σε ένα τεράστιο μαύρο κομμάτι χαρτί που διαφημίζει με λευκή γραμματοσειρά ένα θεατρικό έργο.  Οι κοπέλλες του τετάρτου ορόφου της απέναντι οικοδομής έχουν κάνει ένα μικρό πηγαδάκι και συζητούν.  Έχουν φορέσει ήδη τα παλτό τους.  Προφανώς μιλούν για την επόμενη πρόβα.  Άραγε πριν ή μετά τη νέα χρονιά;  Τι διαφορά έχει;


Το 2012 μπαίνει αργό και βαρύ.  Λίγο μπερδεμένο.  Αινιγματκό;  Καθόλου!
Κανείς μας δε περιμένει πια να βγεί το άσπρο χνουδωτό κουνέλι από το μαύρο μαγικό καπέλλο.  Κι έχει φύγει από τα επιδέξια δάχτυλα του μάγου η μαγκιά.  Έχει φύγει και η υπεροψία.  Και το ''δήθεν''!
Κι έτσι είναι πιό καλά.  Πιό ζεστά..  πιό τρυφερά..

Και που είσαι;  Μη ξεχάσεις,  την παραμονή της πρωτοχρονιάς,  να αφήσεις και λίγα μπισκότα μαζί με το γάλα του Άι-βασίλη..



11 comments:

  1. Να του δώσουμε μπισκότα και ας φάνηκε απατεώνας? Λες να έγινε πιο ανθρώπινος έτσι? Ναι, ίσως, είναι μια κάποια άλλη ματιά σε έναν ασπρογένη κοκκινοσκουφίτσο...;)
    *υπέροχες εικόνες. Τις βολτάρω μέρες τώρα. Κάπου εκεί κοντά σου...;))

    ReplyDelete
  2. Μου αρεσει το αισιοδοξο τελειωμα. Θα βαλω και μπισκοτα και γαλα, στο υποσχομαι!
    Και μη σε τρομαζουν οι μαυροι τοιχοι. Μεσα στο μαυρο υπαρχει το φως και ολα τα χρωματα. Και μεσα απο σκοταδια ερχεται η γεννηση του ωραιου, περασαμε κι εμεις απο εκει οταν επρεπε :)

    Σε φιλω γλυκα κι ευχομαι τα καλυτερα γι'αυτες τις γιορτινες μερες!!

    xxxxxxxxxx

    ReplyDelete
  3. @ kovo voltes

    νομιζω κατι παρομοιο ειχες γραψει κι εσυ πριν λιγες μερες; μπισκοτα και γαλα στον αλητη; οχι μωρε.. τι φταιει ο αγαθουλης xo xo xo

    @ πηγα, εφυγα
    κουραστικη εμπειρια αλλα οκ, ειχα τις εικονες μου στην τελικη :):)

    ReplyDelete
  4. @ dee dee

    ολο ειναι αισιοδοξο, περα απο το οτι καποια κοριτσια μας απογοητευτηκαν χθες.. αλλα οκ δε χαθηκε ο κοσμος

    η Βαλαωριτου δεν ηταν ποτε της εμβελειας μου :)

    αληθεια το ''μαρτινι'' το θυμαται κανεις; για το καφε στην περιοχη της μποτσαρη λεω..

    χρονια κι εκεινα !!!!

    ReplyDelete
  5. Είσαι αισιόδοξη κι αυτό κρατάω, για τη χρονιά που φεύγει!

    Καλή Χρονιά λοιπόν, με υγεία κ αισιοδοξία απ'την ψυχή ως την ψυχή!

    Θερμές ευχές από καρδιάς!

    ReplyDelete
  6. Πολύ ωραίο κείμενο. Μου άρεσε πολύ. Αν και μελαγχολικό στα βήματά του, έχει μια βαθιά λογοτεχνική απόχρωση, έναν απόηχο νοσταλγίας.

    ReplyDelete
  7. @ seirie

    ειμαι παντα αισιοδοξη ακομη και μεσα στην απαισιοδοξια μου, μονο ετσι παλευεται!

    καλη χρονια απο καρδια ως την καρδια..

    φιλια πολλα!

    ReplyDelete
  8. @ δειμε

    ηταν η περιγραφη της Τεταρτης, αυτης της εβδομαδας ακριβως οπως την εζησα

    καλη χρονια - πολλες ευχες απο καρδιας για σενα και τους δικους σου :)

    ReplyDelete
  9. Να έχεις μια υπέροχη χρονιά!!

    Φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  10. @ free spirit

    επισης.. ολοψυχα !

    ReplyDelete
  11. Καλή χρονιά εύχομαι ολόψυχα! :-)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...