Οι σχέσεις, είτε φιλικές είτε ερωτικές ξεκινούν πάντα και καταλήγουν με τον ίδιο τρόπο. Και εξηγώ.. αρχικά, βλέπεις αυτό που θα ήθελες να δεις μαζί με αυτό που θέλει να προβάλλει ο άλλος. Στην πορεία ο καθένας ανοίγει σιγά σιγά τα χαρτιά του κι έτσι έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν άλλο χαρακτήρα που στην καλύτερη περίπτωση σε αφήνει αδιάφορο και στη χειρότερη σου δημιουργεί μικρά προβλήματα.
Καθόμασταν εχθές στο γωνιακό καναπεδάκι ενός γνωστού cafe στο κέντρο, ζεστή ατμόσφαιρα, καπνός και διάχυτη η διάθεση για κουβέντα. Η φίλη μου μου μιλούσε για μία φίλη της για ώρα. Ήταν σχεδόν το κεντρικό θέμα της συζήτησης. '' Τότε έπρεπε να κάνει αυτό και δεν το έκανε''.. ''μου πήρε τηλέφωνο παρεξηγημένη γιατί δεν έκανα το άλλο''.. ''της τηλεφωνώ και δε το σηκώνει''..
Την άκουγα, νομίζω πως με τους περισσότερους φίλους μου περισσότερο ακούω παρά μιλάω αλλά στο τέλος θα πω αυτό που αισθάνομαι.
''Εγώ, της είπα όταν έβγαλε όλα τα απωθημένα από μέσα της, θα είχα φύγει εδώ και καιρό. Δεν μ' ενδιαφέρουν οι δήθεν φιλίες. Ή περνάω καλά με κάποιον και δε μου δημιουργεί δεύτερες σκέψεις ή όχι''
''Να φύγεις, μου απάντησε, αλλά να πας που; Αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι που θα σου δημιουργήσει παράπονα. Μένεις εκεί και το διαχειρίζεσαι. Τουλάχιστον έτσι δεν είσαι ποτέ μόνος''
η τελευταία φράση τα εξηγεί όλα για την σημερινή κοινωνία μας.
ReplyDeleteγια αυτο ειμαι παντα εκτος ;)
ReplyDeleteκαλησπερα γιωργο
Κι όμως ο φόβος της μοναξιάς είναι το κυρίαρχο συναίσθημα σήμερα...
ReplyDelete@ deime
ReplyDeleteκαι βεβαια ειναι
Δημιουργείς μια σχέση για να μην είσαι μόνος?? Φυσικά και κανείς δεν θέλει τη μοναξιά, αλλά το να κρατάς μια σχέση γι'αυτό το λόγο, το βρίσκω το λιγότερο ανέντιμο και για τους δύο που το βιώνουν. Όσο για τη "διαχείριση" -αχ αυτή η λέξη...- όπως τα λέγαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση σου, όπως τα λέγαμε και στη δική μου, ναι, θέλει τον αγώνα της. Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά μια σχέση με όλα της, ακόμη και για να διώξεις μακριά την όποια μικρή ή μεγάλη δεύτερη σκέψη που μπορεί να γεννηθεί. Αν δε σ'ενδιαφέρει...καλύτερα να την απελευθερώνεις απο βαρίδια...
ReplyDeleteΝομιζω ξερεις τις δικες μου αποψεις :) Περαστικοι ειμαστε. Αν με επιβαρυνε μια κατασταση με καποιον, θα απομακρυνομουν. Στην πορεια ισως οι δρομοι ξανασυναντηθουν.Ισως και οχι.
ReplyDeleteΕχω ενδειξεις οτι φοβαμαι κι εγω την μοναξια. Ακομη ομως δεν εχω νιωσει τοσο τον κινδυνο, ωστε να αποφασιζω με τον φοβο της. Οχι σε ολους του τομεις τουλαχιστον ;)
Καλη σαρακοστη φεγγαρενια μου
(εγω γραψει κι αλλα σχολιο στην προηγουμενη αναρτηση. Γιατι εβαλες προεγκριση σχολιων τελευταια; Εχω δει να μην δημοσιευονται δικα μου σχολια πανω απο μια φορα. Για να το προσεξεις στο διευκρινιζω, μηπως δεν τα βλεπεις. :) )
Μάλλον σηκώνει συζήτηση το θέμα...
ReplyDeleteσυμφωνώ κι εγώ μαζί σου, αλλά και με τη φίλη σου...
πιστεύω πως, τουλάχιστον για μένα, η ουσία είναι κάπου στη μέση.
ναι, φεύγω όταν η σχέση δεν είναι καλή και δεν περνάω καλά, αλλά αφού έχω προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τη διαχειριστώ όσο μπορώ καλύτερα.
Σαφώς οι σχέσεις θέλουν διαχείριση, όταν βέβαια αξίζει τον κόπο.
Το ζήτημα είναι ότι οι άνθρωποι σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα διατεθειμένοι να διεκδικήσουν και να συμπορευθούν.
Πέρα από αυτό είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν μια σχέση και την έκβαση της, που θεωρώ αδύνατο να συζητηθεί αυτό μέσα από μια ανάρτηση ή κάποια σχόλια.
Εξ' άλλου και η κάθε περίπτωση είναι μοναδική.
Παρασύρθηκα.... Συγνώμη για το... σεντόνι!!
Δεν έψαξα νομίζω ποτέ μου για φίλους. Έγινα ο ίδιος Φίλος. Έτσι δεν έμεινα ποτέ μόνος / χωρίς παρέα. Αλλά πάντα κρατούσα και τους ελατωματικούς. Έπειτα από πολλά παθήματα που δικαιούμουν να περάσω, μισός πια από τόσες δαγκανιές, εκτός από άτομα που είναι κι εκείνα Φίλοι, δεν πλησιάζω ξανά... μια δυό δαγκανιές κι έφυγα : )
ReplyDeleteΤο θέμα είναι λοιπόν πόσο γρήγορα θα τελειώσει η παρτίδα που παίζεται. Όσους άσους κι αν έχεις στο μανίκι κάποιος χάνει, κάποιος κερδίζει.
ReplyDeleteΊσως γι' αυτό από μικρούς μας λένε: «Μάθε να χάνεις.»
Φυσικά η νίκη δεν είναι ολοκληρωτική. Είναι απλώς μια νίκη σε ένα παιχνίδι που είναι άγνωστο πότε θα παίξεις τον τελευτίο γύρο. Όμως το να παίζεις κάθε φορά σαν να είναι ο τελευταίος γύρος είναι εξίσσου επιπόλαιο με το να παίζεις σαν να μην υπάρχει τέτοιος.
Οι σχέσεις τελειώνουν. Κάνουν τον κύκλο τους και φτάνουν σε ένα σημείο που δεν μπορεί να υπάρξει πλέον αμοιβαίο πάρε-δώσε. Δεν χρειάζεται να "διαχειριστείς" μία φιλία για να μην μείνεις μόνος. Εξαιτίας της ασταμάτητης αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους υπάρχουν μιλούνια από δαύτους που έχουν πολλά να σου δώσουν. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να τους δώσεις την ευκαιρία να πάρουν "λίγο από σένα".
Συγνώμη για το τεράστιο σχόλιο.
@ dee dee
ReplyDeleteδεν εχω να πω κατι περισσοτερο.. συμφωνω μαζι σου
το σχολιο το ανεβασα.. καλα εκανες και μου το ειπες
ο μετριασμος υπαρχει ιατι πλεον εχω φτασει σε μια ηλικια που καποια πραγματα δε θελω να τα βλεπω μπροστα μου χχχ
καλημεραααα κατερινακι!
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteεχω πιστευω στη χημεια.. ή το εχεις με καποια/ον ή οχι
απο εκει και περα στο χερι σου ειναι να κρατησεις μια σχεση
οταν αρχισει και ''μπαλατσαρει'' απλα δεν ηταν αυτο που εγω ηθελα.. φευγω
ανεντιμο ναι προς τον εαυτο μου
@ μαριελα
ReplyDeleteμαλλον εδω μιλαμε για σχεσεις που δεν ειναι καλες αλλα περναμε καλα..
τις χρησιμοποιουμε κατα ενα τροπο
@ αχιλλεα
ReplyDeleteεγω δεν πλησιαζω ουτε για παρεα
δεν θελω επαφη
αντικοινωνικη πατοκορφα!
@ πρασινα αλογα
ReplyDeleteπροτιμω κι εγω τα μιλουνια απο μια σχεση που παιρνει τετοια τροπη..
κι ας ειμαι ουσιαστικα μονη, που συμβαινει σε ολες τις περιπτωσεις απλα καλυπτεται με ψευτικο θα ελεγα τροπο
καλημερα αλογακι μου :)