Saturday, March 17, 2012

τα φιλαράκια





Nομίζω σου το έχω ξαναπεί..  τα μεσημέρια σαββάτου και κυριακής,  εδώ και πολλά χρόνια κάνω κέφι ''τα φιλαράκια''.  Χιλιοειπωμένες ατάκες και σκηνές που με κάνουν και γελάω ξανά και ξανά σα να είναι η πρώτη φορά.

Μια φιλία που μόνο στο σινεμά ή στην τηλεόραση θα μπορούσες να τη βρεις.  Και μου φαίνεται ότι εκεί είναι όλη η επιτυχία..  στο ότι αγγίζει το ιδανικό και το παραμυθένιο.

Τυχαίνει επίσης να διαβάζω αργά αλλά σταθερά το ''ανεμώλια'' που μιλάει για την ανδρική φιλία,  για μια παρέα παιδιών που παραμένουν ''μαζί''  και ως μεγάλοι κι αποφασίζουν απο κοινού να εγκαταλείψουν την κοινωνική τους ζωή και να περάσουν διάφορες περιπέτειες..

Συναντάμε κάποιες φορές,  αν όχι τέτοιες ακριβώς φιλίες αλλά παρόμοιες,  ανθρώπους να έχουν τακιμιάσει μεταξύ τους κι αναρωτιόμουν κατά πόσο σαν ένας τρίτος ή τέταρτος θα μπορούσες να διεισδύσεις σε μια τέτοια κατάσταση.

Τους γνωρίζεις,  τους χαίρεσαι αλλά πόσο χώρο μπορούν να σου κάνουν έτσι ώστε να σταθείς ανάμεσα τους;  Κατά πόσο μπορείς να γευτείς ένα κομματάκι από την προσωπική τους σχέση;

Ή μήπως και μόνο η σκέψη είναι ουτοπία και τα τείχη είναι κτισμένα ψηλά και απόρθητα οπότε καλό είναι να μείνεις στο θαυμασμό από μακριά;


19 comments:

  1. Μου έχει περάσει κι έμενα από το μυαλό και έχουν υπάρξει περιπτώσεις που ποθούσα να "χωθώ" κι εγώ αλλά τελικά δεν έχει σημασία πόσο το θες είναι απλά αδύνατο να μπεις ανάμεσα σε δυο αληθινούς φίλους. Είναι σαν να προσπαθείς να περάσεις από ένα πέρασμα που ούτε γάτα δε χωράει να περάσει.

    ReplyDelete
  2. Πολύ μελαγχολικό το εισέπραξα...

    ReplyDelete
  3. Στο παρελθόν, τρίτοι προσπάθησαν να μπουν στη φιλική σχέση που είχα με μια κοπέλα. Πλησιάζοντας πότε εμένα, πότε εκείνη, άλλοτε και τις δυο μαζί. Τους απομακρύναμε. Δεν ξέρω γιατί, ούτε το είχαμε συζητήσει αλλά συνέβαινε...

    ReplyDelete
  4. @ πρασινα αλογα

    αν ανατρεξω κι εγω σε περιπτωσεις, το ιδιο θα πω..

    ειναι σα να προσπαθεις να βρεις τον κωδικο ή να λυσεις τον γριφο..

    ReplyDelete
  5. @ δειμε

    θα ηθελα να ακουσω το γιατι :)

    ReplyDelete
  6. @ μισοαγνωστη

    μου εχει συμβει πολλακις, κι ετυχε να βρεθω κι απο τις δυο πλευρες..

    :)

    ReplyDelete
  7. Είναι πολλοί οι παράγοντες που αποτρέπουν την ίση συμμετοχή σε μια φιλία. Αν πω όμως πως ποτέ δεν δυσκολεύτηκα θα περαστώ για εξωγήινος. Αλλά να ξέρεις πως δεν είμαι ο μόνος. Εξωγήινη είναι και η γυναίκα του καφετζή. Έχεις δει κάτι αυτιά που έχει;
    : )

    ReplyDelete
  8. @ axillea

    εξαρταται.. αν θελεις να μπεις σε μια παρεα, ή σε δυο κολλητους / ες

    ισως ειναι πιο ευκολο για εναν αντρα;
    τι λες;

    ReplyDelete
  9. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μείνεις μακριά, γνωρίζοντας όμως ότι πάντα θα υπάρχει μια διαφορά. Οι πολλές κοινές βιωματικές εμπειρίες και αναμνήσεις που δεν αντικαθίστανται. Απλά δημιουργείς μια άλλου τύπου σχέση εξίσου καλοδεχούμενη και ίσως πολύ εμπλουτιστική.

    ReplyDelete
  10. Χίλια δυο ετοιμάστηκα να σου πω στο θέμα, αλλά τίποτα δεν ολοκληρώνεται στην τόσο εύστοχη σου παρατήρηση. Από την άλλη πάλι... τι θα πει γυναίκες, τι θα πει άντρες...
    {σφίγκα}
    : )))

    ReplyDelete
  11. @ μαριελα

    χχμμμ καμμια φορα δεν ειναι απαραιτητο να κραταει περισσοτερα χρονια η παλια φιλια με την καινουργια

    πιστευω πως εισαι και θα παραμεινεις ''στην απ εξω'' αλλα μ αρεσει η θεση σου !

    ReplyDelete
  12. @ αχιλλεα

    εε ειστε διαφορετικα πλασμενοι πως να το κανουμε !

    ReplyDelete
  13. Νομίζω πώς αυτά ή συμβαίνουν απο μόνα τους ή καθόλου...Η χημεία των ανθρώπων δεν προκαθορίζεται ούτε υπάρχει οδηγός για να τη φτιάξεις. Οπότε, αν είναι να'ρθει θε να'ρθει...;))

    ReplyDelete
  14. @ κοβω βολτες

    καποια πραγματα εγω τα βλεπω προκαθορισμενα αλλα οκ καταλαβαινω οτι συμβαινει κι αυτο που λες..

    φιλια!

    ReplyDelete
  15. Θα συμφωνήσω πως η ποιότητα μιας σχέσης δεν έχει να κάνει πάντα με τον χρόνο.

    ReplyDelete
  16. Εγω παλι πιστευω οτι σε μια αληθινα ομορφη φιλια υπαρχει χωρος για πολλους. Μονο η ανασφαλεια μας κανει να θελουμε να προστατευσουμε το "κεκτημενο" μας. Και αν νιωθουμε ετσι για τον "φιλο" μας ειναι θλιβερο.
    Αυστηρη παλι ειμαι ε; Ετσι το νιωθω.

    Αλλα καταλαβαινω αυτο που λες γιατι στην παρεα μας ειμαστε γυρω στα 15 ατομα, τα 6-7, ειμαστε απο παιδια μαζι και για να προστεθει ενα μελος, το εβλεπα οτι δυσκολευοταν πολυ. Ειχαμε κοινες αναμνησεις, κοινους κωδικες που χρειαζοταν χρονος για να τους απορροφησει οποισδηποτε "καινουριος". Με τον χρονο ομως καποια νεα μελη, εγινα πιο θεμελιακα απο τα παλια :):)

    Καλη εβδομαδα!!!

    ReplyDelete
  17. @ dee dee

    μ αρεσει που εχουμε διαφορετικες εμπειριες :)

    ReplyDelete
  18. Γιατί κάποιος να "χωθεί" σε μια άλλη φιλία; Και τί ακριβώς εννοούμε (δηλαδή τί νόημα έχει) να "χωθεί" κάποιος σε μια φιλία άλλων; [Εάν, βεβαίως, μιλάμε για φιλία και όχι απλώς για παρέα...] Η φιλία είναι σχέση αποκλειστικά ανάμεσα σε δύο και μόνον, σχέση αυστηρά διαπροσωπική. Ακόμα και σε μία παρέα τριών φίλων δεν υφίσταται μία, αλλά τρεις διαφορετικές σχέσεις φιλίας (α-β, β-γ, γ-α), διότι οι κοινές εμπειρίες (μπορεί) να είναι διαφορετικές και ο κώδικας επικοινωνίας διαφοροποιείται, έστω και ελάχιστα. Συνεπώς, με βάση τα παραπάνω, σε μία σχέση δύο φίλων, δεν μπορείς να "χωθείς", αλλά να δημιουργήσεις φιλικές σχέσεις με καθέναν από τους δύο, σχέσεις φρέσκες και ζωντανές. Ο,τιδήποτε άλλο είναι προφανώς ουτοπικό και ανούσιο...
    Έτσι το βλέπω, αυτό νομίζω....

    ReplyDelete
  19. @ seagull

    συμφωνω μαζι σου και λυπαμαι αν εδωσα μια τετοια εντυπωση ως προς το γιατι καποιος να ''χωθει'' αναμεσα σε δυο φιλους

    νομιζω παντως οτι δυο ανθρωποι ως φιλοι δημιουργουν ενα κτισμα γυρω τους που δε χωραει καινουργια πραγματα

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...