Sunday, September 09, 2012

σάββατο





Σάββατο.  Έχω κάνει μπάνιο,  ντύνομαι.  Βάζω κολώνια.  hermes..  δώρο από τη μαμά.  Κοιτάζω τη φωτογραφική.  Μπααα δε θα την πάρω..  θέλω να περπατήσω.
Που θα πιούμε καφέ;  Πάμε Λαδάδικα;  Πάμε!
Το καφέ στα Λαδάδικα κλειστό και όχι αυτή τη φορά δε θα κάνουμε το λάθος να πάμε στο απέναντι.  Στρίβουμε προς θάλασσα.  Κitchen bar.
Οι θαμώνες λίγοι.  Καθόμαστε σ΄ένα τραπεζάκι πλάι στη θάλασσα.  Χαλαρώνω και περιεργάζομαι το τοπίο.
Θεσσαλονίκη μου!  Αν υποθέσουμε ότι η πόλη αποτελείται από δρόμους και σπίτια που κάνουν εικόνες κι όλες αυτές δημιουργούν ένα ποίημα,  τούτο εδώ που βλέπω αυτή τη στιγμή θα πρέπει να είναι η υπογραφή του.
Θάλασσα κι ουρανός γκριζομπλέ.  Κάτι μεταξύ συννεφιάς και ήλιου,  αλλά τοπίο καθαρό!  Γλάροι δίπλα μας βουτούν κερασμένα μπισκότα.  Η λεωφόρος Νίκης.  Το γαλάζιο τριώροφο.  Το άλλο το λευκό με τα θολωτά παράθυρα.  Το διόρωφο όπου κάποτε στεγαζόταν το Όλυμπος Νάουσσα.  Οι κίονες στις δυό γωνιές της Αριστοτέλους.  Αγ. Σοφίας δεξιά όπου ήταν ο παλιός ο Τόττης.
Όλα πεντακάθαρα.  Ψάχνω από συνήθεια τη φωτογραφική δίπλα μου.  Δε τη βρίσκω.  Ήθελα να περπατήσω κι είναι κουραστική για τόσο χρόνο στον ώμο.  Λυπάμαι.  Θα ήταν φωτογραφία γαμάτη.


Γουλιές καπουτσίνου στο στόμα.  Η ηδονή της γλώσσας.  Μπισκοτάκια μοιρασμένα στη μέση και μια μπουκιά σοκολατένιου κέικ.  Ο σερβιτόρος μας έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τρεις φορές τα ποτήρια με νερό χωρίς να του το ζητήσουμε.

Περναέι ένα καράβι,  από αυτά που κάνουν μικρές βόλτες στο θερμαικό.  Στην πλώρη τσαμπιά από κόσμο.  Ψάχνω ξανά από συνήθειο την φωτογραφική.  Δεν την έχω.  Ζηλεύω τον τύπο στο διπλανό τραπέζι που φωτογραφίζει.

Η πόλη μου,  έχει πολλά πρόσωπα,  καθένα από αυτά και μια γωνιά.  Κάθε γωνιά και μια στιγμή.  Πολλές μικρές στιγμές..  η ζωή μας.  

8 comments:

  1. Ένα έχω να σου πω...Ετοιμάσου να ξεχυθούμε στο δρόμο ψάχνοντας τα καλύτερα "κλικ"! ;)
    *πόσο όμορφα περιγράφεις τη μούρη του νησιού μου...

    ReplyDelete
  2. @ κοβω βολτες

    τρελαινομαι και μονο στην ιδεα..

    δε ξερεις ποσο ομορφα ηταν εχθες.. δε περιγραφονται αυτες οι εικονες, μη σου πω πως ουτε φωτογραφιζονται.. μενουν μεσα μας !

    ReplyDelete
  3. Γνώριμο συναίσθημα. Απίστευτες εικόνες κι η φωτογραφική να λείπει απ΄την τσάντα. Κι ακόμη χειρότερα, να είναι κλειδωμένη στο αυτοκίνητο στα 500 μέτρα!

    ReplyDelete
  4. @ misoagnosti

    θα βολευε το αυτοκινητο, τουλαχιστον πας και την παιρνεις.. αλλα στο σπιτι;

    ελα ομως που το πακετο πεζοπορια δε το αλλαζω με τιποτα;

    ReplyDelete
  5. Έχεις λεφτά (η μαμά έστω) για κολόνια και βγαίνεις και βόλτα δίπλα στη θάλασσα; Ο Στουρνάρας το ξέρει;

    ReplyDelete
  6. Εχει χαλασει η φωτογραφικη μου. Το κινητο δεν μπορει να αντικαταστησει τη φωτογραφικη. Πολλες φορες εχω στενοχωρεθει που δεν την ειχα να αποτυπωσω αυτο που βλεπουν τα ματια μου. Αλλα σε καποιες δυνατες στιγμες, αν κανεις ησυχια, θα ακουσεις το "κλικ" και η φωτογραφια εχει βγει κι εχει αποθηκευτει. Απλα δεν εχει την επιλογη "share" :)

    καλημεραααα

    ReplyDelete
  7. @ δειμε

    ειδες που φτασαμε; απαγορευμενο ειδος η κολωνια, ευτυχως οχι η μαμα, που συνεχιζει να αγαπαει και να προσπαθει να ευχαριστησει..

    σσςςς

    ReplyDelete
  8. @ dee dee

    το ειπες τοσο ωραια, μα τοσο ωραια..

    καλημερα :)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...