Αντιληφθείτε το άτομο από μόνο του, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο. Σε τελική ανάλυση,
αυτό θα κάνατε και μ' ένα ηλιοβασίλεμα. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα λέγατε, ''Αυτό το ηλιοβασίλεμα θα 'πρεπε να έχει πιό πολύ μοβ'', ούτε ''Αυτό το ηλιοβασίλεμα θα 'πρεπε να είναι πιό ψηλό στη μέση''. Απλώς θα το κοιτάζατε με απορία και θαυμασμό...''
Zinker, 1977
Πανέμορφο...
ReplyDeleteΜακάρι να κοιτάζουμε τον κάθε άνθρωπο με αγάπη. Γιατί αυτό μου θυμίζει η ανάρτηση: την αγάπη...
Η αγάπη είναι ασύνορη, απροϋπόθετη, πληθωρική, χαοτική, εκρηκτική.
Μακάρι να αποκτήσουμε μάτια που θα μπορούν να βλέπουν τους άλλους με αγάπη.
Πόσα πολλά "μακάρι" μου γέννησαν αυτά τα λόγια. Μακάρι να πράτταμε έτσι. Γιατί ως συναίσθημα υπάρχει. Μα στην πράξη...θέλει κόπο πολύ μεγάλο να φτάσεις στην ΑΠΟΔΟΧΗ...
ReplyDelete*να μου φροντίζεσαι...περιμένω καφέ...;)
Απολυτη αποδοχη σε κατι τοσο πολυδιαστατο, τον ανθρωπο;; Επικινδυνο και υπερβολικο μου ακουγεται.
ReplyDeleteΑλλα μου αρεσε η σκεψη αυτη του Ζινκερ :)
καλημερα :)
Όταν αποφασίσουμε ότι μας αρέσουν οι άνθρωποι έτσι όπως είναι, χωρίς μεταποίηση τότε θα έχουμε αποδεχτεί τα λόγια του.
ReplyDeleteΥπέροχο.
ReplyDeleteΜακάρι να μπορούσαμε αλήθεια να δούμε τους ανθρώπους έτσι..
ΥΠΕΡΟΧΟ!
ReplyDeleteπόσο πιο απλά θα ήτανε τα πράγματα αν κοιτούσαμε έτσι τους ανθρώπους :)
υπέροχο..απλά!
ReplyDeleteΠόσο δίκιο έχει! πολύ ωραία η παρομοίωση!
ReplyDelete