Friday, February 15, 2013

Παρασκευή Απόγευμα, Φλεβάρης





O Φλεβάρης είναι κόκκινος και αργός και γεμάτος πηχτό αίμα.  Δεν είμαστε διάφανοι,  ούτε ανιδιοτελείς παρά μόνο στα σύνορα της φαντασίας,  εκείνα τα ασπρόμαυρα επεισόδια που πριν πολλά χρόνια έδειχναν αλήθειες σημερινές.  Βρέχει λάμψεις με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.  Τα σκυλιά ζαρώνουν στις γωνίες και φορούν εσώρουχα στο χρώμα του δέρματος.  Αυτοκαθαρίζονται με το αντισηπτικό τους σάλιο,  γλύφονται σα να θέλουν να τρυπήσουν με τη γλώσσα το δέρμα τους.  Απόλυτος μηδενισμός,  με λίγες ανταύγειες εναπομείναντος ρομαντισμού.  Οι αγκαλιές είναι τρυφερές όταν σ αφήνουν να γύρεις το κεφάλι σε ώμους που γράφουν ''είμαι εδώ για σένα''.  Το παραμύθι που σκαρώνει ο καθένας μας γύρω από μια πραγματικότητα πέτρινη και άκαμπτη.  99,9% χαμένη σε μια μάχη άνιση με το τώρα,  το αύριο και τον χρόνο.  Κρύβεις σε βάθος τον ''καλό σου εαυτό'',  χάνεσαι,  ψάχνεις την άκρη του νήματος.  Φαντασιώνεσαι έρωτες που αγνοούν τους δρόμους για το ξεκίνημα.  Οι έρωτες έχουν χρώμα βαθύ κόκκινο ή μήπως κίτρινο,  ίδιο με μια Άνοιξη που ούτως ή άλλως έρχεται;  Κι οι παπαρούνες θα ΄ναι σπόροι βαθιά στο χώμα τώρα,  λίγο πριν σκάσουν πύρηνες φλόγες σκασμένες από ζωή.  Και τα νησιά εκεί αλλά μόνα.  Η θάλασσα απόψε μοιάζει με μάζα σκληρή..

18 comments:

  1. μ'αρέσει να σε διαβάζω. την είχα επιθυμήσει αυτήν την γραφή.

    χωρίς τους ώμους που αναφέρεις είμαστε πιο φτωχοί από φτωχοί.
    όμως για την άνοιξη... δεν ξέρω τίποτα να σου πω.

    ReplyDelete
  2. @ melian

    ζησαμε καποτε μια ατμοσφαιρα και μια επικοινωνια μεσα απο τα τοτε γραπτα μας

    αυτο μας λειπει, και θα μας λειπει elmelissa μου νομιζω.. συμφωνεις;

    ReplyDelete
  3. συμφωνω..
    από την αλλη , το εχουμε ακομα φεγγαρενια
    αν τοτε ηταν ενας πρωτογνωρος ερωτας, ισως τωρα να μοιαζει με αγαπη που εχει καταλαγιασει

    (αλλα ξεχνιουνται οι ερωτες ;)

    ReplyDelete
  4. το εχουμε.. λιγο πιο βαρυ, λιγο πιο δυσκινητο αλλα ειναι εδω

    αγαπη ειπαμε;

    μπααα με τιποτα δεν ξεχνιουνται οι ερωτες.. ποσο μαλλον αυτοι με τους οποιους δεθηκαμε πολυ :)

    ReplyDelete
  5. Όχι, φυσικά και δεν ξεχνιούνται ποτέ οι έρωτες!!
    απλά κοιμούνται στο βάθος της ψυχής...
    μ' αρέσει η γραφή σου, μεστή και ονειροπόλα, τρυφερή και σκληρή συνάμα!!

    ReplyDelete
  6. Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε τον έρωτα να χαθεί...εκτός πιά κι αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή ή αν είναι αναμενόμενο...
    Καλό ξημέρωμα κοριτσάρα :)

    ReplyDelete
  7. @ μαριελα

    καλημερα
    καλο σ/κ

    σιγουρα ετσι ο ερωτας.. σιγουρα :)

    ReplyDelete
  8. @ παλιοκοριτσο

    στο χερι μας ειναι; και ναι και οχι.. εξαρταται απο πολλα..ετσι δεν ειναι;)

    καλημερα

    ReplyDelete
  9. Κάποτε με είχαν αποκαλέσει μηδενίστρια..απομυθοποιούσα τα πάντα..κρατούσα μόνο αυτά που ήθελα!
    Τον έρωτα πάντα τον κράτησα ψηλά..
    Απομυθοποίησα πρόσωπα, αλλά ποτέ εκείνο το ένα πρόσωπο..!
    Ο έρωτας έχει ό, τι χρώμα του δίνουμε εμείς...αν είναι ξεθωριασμένος, άχρωμος, τότε δεν είναι έρωτας..είναι μια θολή αντανάκλαση!
    Καλό Σαββατοκύριακο!!

    ReplyDelete
  10. @ μαρια

    ερωτας ειναι αυτο που λες μαρια μου, σωστα τον κρατησες εκει που επρεπε να βρισκεται..

    ο μηδενισμος ερχεται απο διαφορα μικροπραγματα συγχρονως.. ολα μαζι και που να βρεις την ακρη ;)

    ReplyDelete
  11. Χρώμα βαθύ κόκκινο έχουν οι έρωτες θαρρώ. Σαν τις παπαρούνες που ζωγραφίζει η αγαπημένη μας Κυριακή...;)
    *αυτή η γραφή σου! όταν 'ξεκλειδώνεται' πολύ μ'αρέσει...;)

    ReplyDelete
  12. @ βολτιτσα μου, αγαπω τις παπαρουνες και της κυριακης και της ανοιξης..

    κοκκινο λες;

    κι αν παιρνει το χρωμα της εποχης ή της διαθεσης; ε;

    ReplyDelete
  13. "Ο ερωτας ειναι αθλημα που απαιτει διαρκη ασκηση. Διαφορετικα η πορεια θα ειναι φθινουσα και επωδυνη. Οποιος εχει την ικανοτητα να υπερασπιζεται την επιλογη του ερωτα του και δεν την χανει στις πρωτες δυσκολιες, ειναι αυτος που δικαιουται να πει οτι υπηρξε οντως ερωτευμενος.
    Η διακριση μεταξυ ερωτικων ανθρωπων και καταναλωτων του ερωτα ειναι σημαντικη...."

    Απο το βιβλιο του Δημητρη Καραγγιανη "Η αδικια που πληγωνει" που διαβαζω τωρα.

    Νομιζω σου παει ο Φεβρουαριος. Και ειδικα τα απογευματα Παρασκευης :) Κρυβεις μια αναμονη για κατι μαγικο !

    Καλη εβδομαδα φεγγαρενια μου

    ReplyDelete
  14. Ειχα αρκετο καιρο να περασω απο εδω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους.Ευχομαι να εχεις καλη. φωτεινη εβδομαδα γεμάτη υγεία και χαμογελα!!!!πολυ ομορφη η γραφη σου!!!!Οι ερωτες δεν πεθαινουν αρκει να ξερουμε να τους κραταμε ζωντανους!!!

    ReplyDelete
  15. <3 Το λάτρεψα.
    Καληνύχτα!

    ReplyDelete
  16. "Το παραμύθι που σκαρώνει ο καθένας μας γύρω από μια πραγματικότητα πέτρινη και άκαμπτη. 99,9% χαμένη σε μια μάχη άνιση με το τώρα, το αύριο και τον χρόνο. Κρύβεις σε βάθος τον ''καλό σου εαυτό'', χάνεσαι, ψάχνεις την άκρη του νήματος. Φαντασιώνεσαι έρωτες που αγνοούν τους δρόμους για το ξεκίνημα."......

    Να ξέρατε πόσο μέσα στο μυαλό μου είστε......

    Κρύβομαι στο βάθος μιας πολυθρόνας μπροστά σε ένα τζάκι χρηστικό, που ΠΡΕΠΕΙ να καίει σωστά τα ξύλα για να ζεστάνει τον χώρο , που έτσι κι αλλιώς δεν του λείπει η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας , αλλά είναι κενός από άλλου τύπου ζεστασιά, μετρώντας τις φλόγες και κρύβοντας τις σκέψεις μου στις χορευτικές φιγούρες που κάνουν οι φλόγες μέσα στο τζάκι....προσπαθώ να υφάνω ένα παραμύθι , κάθε φορά και πιο δύκολα , για μια πραγματικότητα που 100% με έχει κατατροπώσει...
    Κι οι έρωτες...
    αγνοώ 100% την αλήθεια τους και τον δρόμο που οδηγεί σε κάτι που να μοιάζει με έρωτα....

    Όσο για τον "καλό μου εαυτό"....αγνοώ ποιός είναι...
    αυτός που φαίνεται καθημερινά στο "καλό παιδί " για όλον τον κόσμο εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό;

    Πάντως , χάρηκα που υπάρχει κάποιος , κάπου, που τον βαραίνουν τα ίδια χρώματα....

    Καλησπέρα σας....

    ReplyDelete
  17. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  18. @ χρηχα

    καμμια φορα, οταν δεν φοβομαστε να ειμαστε ειλικρινεις, ανακαλυπτουμε ποσο ιδια ειναι η καθημερινοτητα ολων μας

    ενας αδιακοπος πανικος για τα προς το ζειν..

    να ειναι αυτο που μας αδειαζει;

    να ζηταμε αραγε πολλα;

    αδυναμια διαχειρησης μια ζωης που θα επρεπε να εχει μια πιο γλυκια γευση;

    βολεμα;

    ισως και ολα αυτα μαζι αγαπητε χρηχα, χαιρομαι που βρηκατε αφορμη ειστε εδω - καλο βραδυ

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...