Monday, February 04, 2013

το φωτεινό δωμάτιο






Οι φωτογραφίες είναι της dee dee και έφτασαν στο mail μου πάνω που σκεφτόμουν πως η όλη διαδικασία,  το να διαβάσουμε όλοι μαζί ένα βιβλίο,  αλλά και το ίδιο το βιβλίο,  άξιζαν έναν επίλογο!

Μεταφέρω από το ''Κυριακή θεού στο Άμστερνταμ''
''Βγήκαν έξω.  Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο,  στα καφενεία έπαιζε μουσική.  Στην αγορά λουλουδιών πήραν μια μικρή γιούκα.  Στη Damstraat νοίκιασαν ποδήλατα.
Τα παιδιά έφυγαν μπροστά της.
''Περιμένετε'',  φώναξε.
Μπροστά στο κανάλι στάθηκαν για να περάσει το τραμ.  Ένας νεαρός πανκ κρεμόταν από την πόρτα.  Πλάι του μια γριούλα κρατούσε ένα μπουκέτο τουλίπες και μιλούσε μόνη της με μόνιμο τρέμουλο.
''Μ΄αγαπάς;''  ρώτησε η κόρη.
Το τιμόνι του ποδηλάτου της άστραφτε στο ζεστό ήλιο και δίπλα ο γιός της στεκόταν ένα βήμα πιό μπροστά με το πόδι στο πετάλι,  έτοιμος να ξεκινήσει.  Ύστερα πάλι άκουσε ''μαμά,  σε ρώτησα,  μ΄αγαπάς;'' κι ευθεία κάτω το κανάλι ήταν θολό και ακίνητο,  τα βρύα άγγιζαν την όχθη και τραβιόντουσαν,  το νερό περίμενε σταματημένο και τα βρύα πάλι το διαπερνούσαν σαν να το χτενίζουν απαλά κι αυτή χρειαζόταν ακόμη λίγο χρόνο πριν απαντήσει στην ερώτηση,  πριν πάρει μια ανάσα και ψιθυρίσει ''πολύ,  πολύ''.





Και με τη μουσική υπόκρουση που μας έστειλε η librarian μεταφέρω ακόμη ένα κομμάτι από την τελευταία και πιο καλοδουλεμένη,  τόσο ατμοσφαιρική,  όσο και ρεαλιστική ιστορία ''Στο φωτεινό δωμάτιο''.

''Τα δάχτυλα της ήταν ακόμα πάνω στα πλήκτρα και στο δωμάτιο είχε πέσει σιωπή.  Ύστερα η Κλαίρη πήδησε στα γυμνά της πόδια και χτύπησε τα χέρια της.  Η γάτα,  η Φιφή,  τέντωσε την ουρά της και πλησίασε το πιάνο.
''Ήταν υπέροχο!''  αναφώνησε η Κλαίρη.
Η Τάνια χαμογέλασε.  Άφησε τα δάχτυλα της να γλιστρήσουν από το πιάνο στη φούστα της.  Ένιωθε κάπως ζαλισμένη και στηρίχτηκε στο σκαμπό για να σηκωθεί.
''Είσαστε επαγγελματίας,  έτσι δεν είναι;  Κανείς δεν μου το είπε.''
Μα δεν το ξέρουν στο πρακτορείο,  είπε μέσα της η Τάνια.  Δεν χρειάζεται να παίζεις πιάνο για να γίνεις παραδουλεύτρα.  Ένιωθε ακόμα μια αδυναμία στα μέλη της καθώς περίμενε όρθια δίπλα στο πιάνο κι αναρωτήθηκε τι σόι κορίτσι ήταν τελικά αυτή η Κλαίρη και πως ήταν δυνατόν να είναι κανείς τόσο αφελής στη σημερινή εποχή.''

-

Σας υπερευχαριστώ για τη συμμετοχή σας,  τα σχόλια,  την παρέα σας!
Κι ακόμη πιο πολύ για τις φωτογραφίες σας που έκαναν τα mail μου,  χαμογελαστά και χαρούμενα..
Περάσαμε καλά δε συμφωνείτε;  Το διασκεδάσαμε,  το χαρήκαμε,  το απολαύσαμε..  ουυυυ!  Μου άρεσε πολύ!

Φιλιά
:)
:)

20 comments:

  1. Και εγώ μέσα στα τρεχαλητά μου με τούτα και με κείνα φάνηκα ασυνεπής στη συμμετοχή μου :(
    Με τόσα αποσπάσματα που διάβασα όμως, αξίζει να το διαβάσω κάποια στιγμή...
    *ήταν ωραία εμπειρία έτσι και αλλιώς...;)

    ReplyDelete
  2. Φεγγαρένια μου, εμείς ευχαριστούμε που μας έδωσες το έναυσμα και είχες την ιδέα...
    Η αλήθεια είναι ότι φέτος το έζησα όλο αυτό ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!!!
    Στεναχωριέμαι τώρα, είναι σαν να χωρίζουμε...
    Η συμμετοχή όλων ήταν τόσο εμπλουτιστική και υπέροχη...
    ωραίες και αυτές οι φωτογραφίες, έχουν μια απλότητα και μια καθημερινότητα που με αγγίζει ιδιαίτερα!

    Όσο για την τελευταία ιστορία, δεν έχω λόγια!!!
    Αριστοτεχνική γραφή, ιστορία γεμάτη φως και συναίσθημα, δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα!!!
    Μέσα από απίστευτες λεπτομέρειες μετέφερε μια εξαιρετική και πολύ ιδιαίτερη επικοινωνία!
    Δεν είχα ξαναδιαβάσει τη Σωτηροπούλου και νομίζω πως θα αναζητήσω και άλλα έργα της!!!

    Σας φιλώ όλες πολύ πολύ πολύ... και στα επόμενα διαβάσματα μας!!!!!!

    ReplyDelete
  3. Α, ξέχασα... χρωστώ και ένα έργο ζωγραφικής από το βιβλίο!!!
    Θα σας ενημερώσω!!!

    ReplyDelete
  4. @ βολτιτσα μου τα τρεχαλητα ειναι πολυ πιο σημαντικα και η ζωη εκει εξω ε;

    σου το δανειζω αν το θες, με την πρωτη ευκαιρια :)

    χαιρομαι που ηταν ωραια εμπειρια.. ηταν πραγματικα!

    καλο βραδυ
    φιλια

    ReplyDelete
  5. @ μαριελα

    εχω μπει σε σκεψεις

    πως θα γινοταν να το ξανακαναμε χωρις να κουρασει;
    με το καινουργιο της Βαμβουνακη ας πουμε;

    εγω κι εσυ ψηνομαστε σιγουρα ε;

    ησουν καλο παρεακι :)

    φιλια

    ReplyDelete
  6. Ει, συνεχίζω να δηλώνω ναι πάντως και σε επόμενη προσπάθεια, να ξέρεις...
    *πού θα πάει, θα μπω στο παιχνίδι...;)

    ReplyDelete
  7. @ βολτιτσα μου κι εγω ναι θα δηλωνα..

    θα δειξει..

    :)

    ReplyDelete
  8. Λυπάμαι τόσο πολύ που αθέτησα το λόγο μου και δεν έλαβα μέρος. Πίστεψέ με όμως πως δε γινότανε. Ένα πρόβλημα υγείας, που ευτυχώς είχε αίσιο τέλος, σε άτομο της οικογένειάς μου δεν μου το επέτρεψε.
    Δοθείσης ευκαιρίας θα γυρίσω πίσω και θα διαβάσω όλη αυτή την εικονο-λεκτική όμορφη συμμετοχή!

    Να είσαι καλά, σε φιλώ με αγάπη!

    ReplyDelete
  9. Φυσικά και είμαι μέσα, άσε με να σκεφτώ λίγο.... για το πως να γίνει εννοώ!!!

    Μόλις κέρδισα ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη: "Το γυάλινο ρόδο" της Ευαγγελίας Ευσταθίου. Δεν την ξέρω... θα το πάρω αυτές τις μέρες!!!

    Αν ήμουνα καλό παρεάκι είναι γιατί είχα πολύ καλούς συμπαίκτες...

    φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  10. @ λυχνε μου

    πολλες φορες προγραμματιζουμε ομορφα πραγματα αλλα η πραγματικοτητα μας διαψευδει..

    περαστικα κι εδω θα ειμαστε

    καλο βραδυ
    φιλια
    :)

    ReplyDelete
  11. @ μαριελα

    ισως αργοτερα..

    καλα διαβασματα :)

    ReplyDelete
  12. Καθομουν και διαβαζα ξανα ολα τα σχολια για το βιβλιο, απο ολους τους φιλους σου :). Το απολαυσα κι εγω πολυ φεγγαρενια μου και ηδη εχω αρχισει να διαβαζω το τελευταιο της Βαμβουνακη....αααααρα, φυσικα και ειμαι μεσα να το σχολιασουμε οσοι το διαβασουμε "παρεα" :)

    Ξεκινω τα σχολια μου γι'αυτο το βιβλιο της Σωτηροπουλου:

    1. "Ματια μεσα στην νυχτα"

    μου μετεφερε εντονα τον τροπο που βλεπουν τα παιδια. Την ιεροτελεστια μιας διαδρομης που γινεται ξανα και ξανα τοσο προγραμματισμενα και τοσο μεσα σε πλαισια. Υπαρχουν γονεις που μεσα σε αυτα τα αυστηρα πλαισια του προγραμματος νιωθουν ασφαλεια και ξεχνας να παρατηρησουν αν ισχυει το ιδιο και για τα παιδια τους. Πολυ δυσοκολο να διαχειριστης ενα τοσο θυμωμενο παιδι!

    2. "Να νιωθεις μπλε να ντυνεσαι κοκκινα"

    Μου εμεινε οι τελευταιες σειρες:
    «Της ηρθε να κλαψει παλι. Το πλοιο προχωρουσε ενω ο πινακας εμενε ακινητος. Προχωρησε κι αλλο, κι αλλο, και βγηκε απο την κορνιζα αφηνοντας τη θαλασσα εγκλωβισμενη μεσα στον πινακα.»

    3. "Ακομη και στον παραδεισο καποιος μπλοφαρει"

    Εγω σ'αυτη την ιστορια εμεινε περισσοτερο απο ολες. Το κενο ενος ανθρωπου. Εγκλωβισμενος στην επιφανεια να μην μπορει να αγαπησει. Να ψαχνει την ηδονη με τεχνασματα ενω θα μπορουσε να βουλιαξει σε μια ηδονη αληθινη, διχως σικε αντιδρασεις ζηλειας. Και μια γυναικα εγκλωβισμενη σε μια ζωη που καποιος την ποτισε με την ιδεα οτι αυτη της αξιζει. Και η αρρωστημενη ισορροπια που πετυχαν μετα απο χρονια παθογενη συμπεριφορα μεσα στη σχεση τους. Ο καθενας λυτρωνεται καθε φορα μεσα απο αυτο, εντελει. Ποσα τετοια ζευγαρια υπαρχουν γυρω μας, οχι με τις ιδιες συνηθειες, αλλα με τις ιδιες χρονιες προσωπικες τους παγιδες.

    ReplyDelete
  13. 4. "3 Οκτωβριου 2004"

    Η Λιλα μου δινει την αισθηση της γυναικας που ετοιμαζεται για αναγεννηση. Που κλεισμενη μεσα στο καβουκι της παρατηρει τα παντα γυρω της και ντυνει την καθε στιγμη με επιλογες (κοκκινο κρασι, χαλαρωτικο μπανιο) για να οδηγηθει σιγα σιγα σε ουσιαστικοτερες επιλογες που εχει αναγκη να κανει. Να βγει απο κατι που την κανει να νιωθει οτι βρισκεται σε τελμα.

    5. "Κυριακη Θεου στο Αμστερνταμ"

    με τρομαξε λιγακι η σχεση μαμας-γιου. Παντα πιστευα οτι δεν ειναι ο,τι καλυτερο ενας γονιος να ειναι ο καλος φιλος του παιδιου. Εχω την αισθηση οτι θα πρεπει να αποποιηθει καποια σπουδαια χαρισματα γονιου για να γινει αυτο. Βεβαια ολοι οι γονεις θελουμε να νιωθουμε κοντα στο παιδι μας, πραγμα που μας καθιστα αδυναμους να ξεχωρισουμε τα ορια και να καταφερουμε να διατηρισουμε τις σωστες ισορροπιες. Η επικοινωνια μεταξυ τους δεν υπαρχει. Μιλανε, αλλα σπανιως ο ενας ακουσει τι λεει ο αλλος. Ο καθενας λεει αυτο που εχει αναγκη να κοινωνισει με τον αλλον και δεν ξερω αν νιωθει τελικα απογοητευση που δεν καταφερνει να κερδισει την προσοχη του αλλου. Οι παραισθησεις με τρομαζουν. Αλλοιωνουν εικονες και ηχους που δεν θα εχω την ευκαιρια να επαναλλαβω, για να τα ζησω με τις αισθησεις μου σε λειτουργια.

    ReplyDelete
  14. 6. "Λοιπον, σας αρεσει η λογοτεχνια;"

    Εχω βρεθει στη θεση αυτη. Κι εχω σκεφτει κι εγω ακριβως αυτο "Μηπως να ειχα παραγγειλει ουισκυ καλυτερα;"
    Ακομη και μερικες ματαιες φαινομενικα συναντησεις, μας μαθαινουν αρκετα. Το τροπο να αξιολογουμε ανθρωπους και τον χρονο μας.
    Και μετα απο μια τετοια εμπειρια, λιγα λουλουδια για το βαζο του σπιτιου θα με εκαναν κι εμενα να νιωσω καλυτερα :)

    7. Στο φωτεινο δωματιο

    Συμφωνω με την ποδονιφτη. Με αφησε κι εμενα με την αισθηση οτι θα υπαρξει τηλεφωνημα για να της χαρισει τελικα το πιανο.


    ReplyDelete
  15. συμπερασματικα:

    Στις περισσοτερες ιστοριες δεν ενιωσα οτι αφηνε τη φαντασια μου να δωσει ενα πιο συγκεκριμενο τελος, αλλα απλα εμεναν μεταιωρες οι ιστοριες.
    Ειναι πολυ μακρυα απο την ψυχολογια μου οι χαρακτηρες ολων των ιστοριων που δυσκολευτηκα να βγαλω δικα μου συμπερασματα για την καθε ιστοριουλα. Εβγαλα ομως:) Ισως λαθος ολα, αλλα ετσι τα "εζησα" εγω προσωπικα :)


    Ειμαι ετοιμη για μια Βαμβουνακη, να ερθω στα ισια μου :)

    καλημερααααααααααα

    ReplyDelete
  16. είμαστε βιβλιοφάγοι ή δεν είμαστε;

    ψήνομαι, ψήνομαι.
    με το ok ξεκινάμε.

    φιλιά, καλημέρες.

    ReplyDelete
  17. μ αρεσει που μας αγγιξε το βιβλιο..

    μ αρεσουν τα βιβλια που μπορεις να εχεις μαζι σου μολυβακι και να βρισκεις πραγματα να σημειωσεις, ακομη κι αν αυτο ειναι μια εικονα που σε ταξιδευει..

    ακομη περισσοτερο, οταν αυτα που σημειωνεις μπαινεις στον πειρασμο να τα μεταφερεις

    μου αρεσαν πολυ πολυ ολα τα σχολια σας, μου αρεσε η ματια του καθενος χωριστα αλλα κι αυτο το νημα που ενωσε τις ματιες ολων μας μαζι..

    συμφωνω για Βαμβουνακη, γιατι παρ ολο το παραπονο οτι επαναλαμβανεται, κι οτι δεν ειναι πια ιδια κλπ, ολες τη διαβαζουμε απνευστι και την απολαμβανουμε πολυ!

    ειναι συναισθηματικη, ειναι ευκολη και σιγουρα απο τα βιβλια που ευχαριστιεσαι να υπογραμμιζεις..

    να δωσουμε ομως λιγο χρονο.. να παρουμε μια ανασα.. και ξεκιναμε απο Δευτερα; ειναι καλα;
    εγω μαλλον προς το Σαββατο θα το αγορασω :)

    προτασεις για την ολη οργανωση δεκτες.. με χαρα..


    πολλα φιλια
    :)
    :)

    ReplyDelete
  18. πειράζει που εγω συνεχίζω;χαχααχα:)
    αργά μεν,αλλά θα ολοκληρώσω τις αναρτήσεις μου,σύντομα!φιλάκια!

    ReplyDelete
  19. @ mystickland

    το απολαμβανεις και το χαιρομαι

    :)
    φιλια!

    ReplyDelete
  20. Ωραια εγω το εχω ηδη. Απο Δευτερα ειναι καλα για μενα.
    Μου ηρθε μια ιδεα!!! Θα σε ενημερωσω σε λιγακι. Θα προσπαθησω να την υλοποιησω , αφου φτιαξω καφε!!

    φιλακιααααααααααααααααααα

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...