Saturday, April 27, 2013

μυστικά (ενώθηκα)






Κάποιες σταγονίτσες απ' το σάλιο σου
αιωρήθηκαν στον αέρα,  καθώς μιλούσες δυνατά
και γελούσες,  κι όπως βρισκόμουν δίπλα σου
τις δέχτηκα στα χείλη.
Πιό πολύ κι από αγίασμα οι σταγονίτσες απ' το σάλιο σου,
κι όταν διαλύθηκαν στο στόμα μου
ήταν σαν μυστικά να ενώθηκα μαζί σου,
σαν μυστικά να σε έβαζα μέσα μου.
Πιό πολύ κι από αγίασμα το σάλιο σου,
κι ας μην έχουμε φιληθεί ποτέ στο στόμα,
κι ας τρέμει το φυλλοκάρδι μου
πως πάλι θα απομακρυνθείς και θα σε χάσω-
κι η συμπεριφορά σου δείχνει
πως δεν μετράω πια για σένα.



Αλεξάνδρα Μπακονίκα

''Πεδίο πόθου''
εκδ. Μεταίχμιο
2005

2 comments:

  1. @ Αλεξανδρα μου

    εγω σ' ευχαριστω για ο,τι μου χαριζεις καθε φορα που διαβαζω ποιηματα σου :)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...