Κάποιες σταγονίτσες απ' το σάλιο σου
αιωρήθηκαν στον αέρα, καθώς μιλούσες δυνατά
και γελούσες, κι όπως βρισκόμουν δίπλα σου
τις δέχτηκα στα χείλη.
Πιό πολύ κι από αγίασμα οι σταγονίτσες απ' το σάλιο σου,
κι όταν διαλύθηκαν στο στόμα μου
ήταν σαν μυστικά να ενώθηκα μαζί σου,
σαν μυστικά να σε έβαζα μέσα μου.
Πιό πολύ κι από αγίασμα το σάλιο σου,
κι ας μην έχουμε φιληθεί ποτέ στο στόμα,
κι ας τρέμει το φυλλοκάρδι μου
πως πάλι θα απομακρυνθείς και θα σε χάσω-
κι η συμπεριφορά σου δείχνει
πως δεν μετράω πια για σένα.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα
''Πεδίο πόθου''
εκδ. Μεταίχμιο
2005
Ευχαριστώ πολύ...
ReplyDelete@ Αλεξανδρα μου
ReplyDeleteεγω σ' ευχαριστω για ο,τι μου χαριζεις καθε φορα που διαβαζω ποιηματα σου :)