Εκείνο το βράδυ, το δωμάτιο είχε γεμίσει ως επάνω νερό..
Κοιμόταν και τον σκούντηξα.. θέλω να σου πω..
Έβγαλα ότι είχα και δεν είχα..
Το πρόσωπο μου ήταν καθαρό..
Έκλαιγα..
Όλο το κορμί μου έτσουζε από πείσμα, ενοχές και θέλω..
Είπα ''θα φύγω''..
Με άκουσε σαν ήδη να ήξερε..
Ή σα να μην ήθελε να πιστέψει..
Μετά;
Κοιμήθηκε..
Δεν μπόρεσα ποτέ να φανταστώ τα όνειρα του..
έβλεπε; δεν έβλεπε;
Το νερό σιγά σιγά σώθηκε
Σα να έχεις μια γεμάτη κατσαρόλα ξεχασμένη στη φωτιά..
Εγώ;
Ακόμη εδώ..
Μπορεί να μην "ήθελες" να "φύγεις".....
ReplyDelete@ ολα ειναι πιθανα me (maria)
ReplyDeleteΑυτη η ελευθερια της επιλογης μας, γινεται ανυποφορη καποιες στιγμες, ετσι; :)
ReplyDeleteΚαλημερα φεγγαρενια μου
@ dee dee
ReplyDeleteεξαρταται..