LOVE

Πάντα στολισμένος έρχεται ο έρωτας..
Όμορφος,  σαγηνευτικός,  γοητευτικός!
Διεκδικητικός και αλαζόνας.  Νομίζει ότι τα έχει όλα,  ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα,  οτιδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο,  για να έρθεις κοντύτερα σ' αυτό που φαντάζει το άλλο σου μισό.
Τραβάς λοιπόν από δω,  κόβεις από κει..  ξεχειλώνεις και στενεύεις κι αυτό όλο το ονομάζεις ''βάζω νερό στο κρασί μου για να έρθω πιο κοντά''.
Αν ήξερες πόσο ξεγιελιέσαι και πόσο ζαλίζει αυτό το νερό..  πόσο σε μεθάει..
Όσο σε φέρνεις στα μέτρα του άλλου τόσo σε χάνεις..  ώσπου σιγά σιγά ούτε ο ίδιος δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου..

Και το χειρότερο;  Δεν σε αναγνωρίζει ούτε το άλλο σου μισό.  Και κάπου εκεί το παιχνίδι λήγει.  Με κερδισμένους και χαμένους..  κι αρχίζεις να γλύφεσαι και να συνειδητοποιείς..  πότε ήρθαν στο σώμα σου όλες αυτές οι πληγές;  Πότε βρέθηκες με κομμένο πόδι;  ή με στραμπουληγμένο χέρι;

Και περνάει ο καιρός..  και συνέρχεσαι..  αργά..  μα σταθερά.. βρίσκεις γη κάτω από τα πόδια σου..
Κι όταν ξαναποκτήσεις γερά όλα σου τα μέλη,  ψάχνεις να ξαναδοθείς..  τόσο άτιμη είναι η ζωή..  τι λέω άτιμη..  πουτάνα είναι..