Οκ! Δεν περιμένω κάποιον να έρθει ξαφνικά στη ζωή μου και να βάλει σκοπό το να με καταλάβει, ούτε έχω νομίζω πια ανάγκη από αυτό.
Παλεύω να κατανοήσω εγώ τον εαυτό μου και να συνειδητοποιήσω τις όποιες συνέπειες των αδυναμιών μου αλλά και των δυνατών μου σημείων.
Έχω όμως ένα θέμα με την ηλικία, την έχω βάλει σα ταμπέλα στο κούτελο και βαδίζω μ' αυτήν μπροστά, σαν να θέλω να βάλω στην θέση του τον εαυτό μου ένα πράγμα, σα να του λέω ''να αυτά είναι τα όρια σου, μέχρι εδώ σου επιτρέπω''.
Καλώς ή κακώς (;) πιστεύω ότι αν ήταν κάποιος να με καταλάβει, κι επιμένω, δεν είναι ο σκοπός μου αυτός ούτε το έχω ανάγκη, αλλά αν ήταν κάποιος να μπει στη διαδικασία νομίζω ότι πολύ πιο εύκολα θα το έκανε ένα άτομο πολύ κοντά στη δική μου ηλικία, ή που να την έχει πρόσφατα περάσει.
Δε ξέρω πως και γιατί μα πάντα πίστευα ότι οι μεγαλύτεροι μου άνθρωποι κάτι έχουν να μου πουν..
θα συμφωνήσω μαζί σου αν και η ηλικία είναι μια ταμπέλα που λίγο με απασχόλησε στη ζωή μου μέχρι τώρα. πιο πολύ μου κινεί το ενδιαφέρον η αύρα και το κέφι για ζωή, η καλλιέργεια, η ευαισθησία, η σπιρτάδα, η αγάπη για χορό και τέχνες, ταξίδια, βιβλία, περιπέτεια και καλό κρασί!
ReplyDeleteαλλά όπως έγραψα και στην αρχή θα συμφωνήσω.
οι κοντινές ηλικίες είναι πιο ταιριαστές. κάτι στο τρόπο που μεγαλώνουν οι άνθρωποι, στον κώδικά τους, τους κάνει να συνεννοούνται καλύτερα.
καλό ξημέρωμα φεγγαρένια!
Η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο, το οποίο σου βάζει από μόνο του όρια. Δε θα πιεις και δε θα οδηγήσεις αν έχεις την τάδε ηλικία. Δε θα βγεις με ανήλικο αν είσαι ενήλικας και το αντίθετο. Αν ξεπεράσεις μια ηλικία, πρέπει να έχεις τελειώσει τη σχολή σου, αλλιώς θα σε πουν αποτυχημένο. Αν ξεπεράσεις και μια άλλη ηλικία, πρέπει να παντρευτείς (ναι, ναι και στην εποχή μας ακόμα λέμε τέτοιες σαχλαμάρες!) αλλιώς θα σε πουν γεροντοκόρη. Και αν ξεπεράσεις μια ηλικία και θελήσεις να κάνεις κάτι που έκανες παλιά θα πουν πως τρελάθηκες.
ReplyDeleteΜπορώ να συνεχίσω τις ασυναρτησίες μου για ώρες, αλλά νομίζω πως κατάλαβες τι θέλω να πω! Η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο! Μια ταμπέλα που είτε το θες είτε όχι κολλά πάνω στο κούτελό σου, σε ορίζει και σε προσδιορίζει κάθε στιγμή της ζωής σου.
Λοιπόν, μη χώνεσαι πιο βαθιά σ' αυτήν την τρέλα με τα νούμερα. Προσπάθησε να αδιαφορήσεις και να πράξεις όπως αισθάνεσαι... να βλέπεις τον άλλον σαν ένα άτομο με εμπειρίες, ανεξαρτήτως ηλικίας, και με τον ίδιο τρόπο να βλέπεις και τον εαυτό σου.
Άλλωστε, έτσι δεν είναι; Οι εμπειρίες μας μεγαλώνουν, όχι οι μέρες που σβήνουμε από το ημερολόγιο.
Μπορεί και να ξέφυγα λίγο από το θέμα, αλλά βαριέμαι να ξαναδιαβάσω το κατεβατό μου τώρα για να το διαπιστώσω. :Ρ
Καλή σου μέρα! :)
Εγω θα συμφωνισω με τη σχιζοφρενη απο πανω :)
ReplyDeleteΟι εμπειριες μας μεγαλωνουν. Ο τροπος που ζουμε και αξιοποιουμε τη ζωη.
Φυσικα θεωρω οτι οι κοντινες ηλικιες εχουν καποιους κοινους κωδικες, επειδη μεγαλωσαν χρονικα σε ιδιες περιοδους που χαρακτηριζονται απο καποια πραγματα (οπως πολυ σωστα περιεγραψε η φιλη σου summertime blues).
Καποιες φορες ακουω για καποιους που κανουν μονιμως παρεα με μικροτερους, επειδη νιωθουν μικροτεροι οι ιδιοι ή ακουω οτι τους αρεσει η συναναστροφη μονο με μεγαλυτερους, επειδη νιωθουν πιο ωριμοι απο την ηλικια τους. Δυσκολευομαι να οριοθετησω με ποιον θα κανω παρεα και με ποια ηλικια θα καταφερω μια καλη επικοινωνια. Με ανθρωπους πανω κατω στην ιδια ηλικια με εμενα (3-5 χρονια πανω ή κατω) εχουμε περισσοτερο κοινους κωδικες φυσικα. Αλλα εχω βρει εντυπωσιακη κατανοηση απο μια κοπελα 15 χρονια μικροτερη μου, καθως επισης και απο μαμα μιας φιλης που με περναει πανω απο 20 χρονια.
Ενταξει, το ξερω σε κουρασα. Εκθεση σου εγραψα. Και ολα αυτα για να καταλληξω...φροντισε να ειναι καρπερο το εδαφος σου και ποτε δεν ξερεις ποτε θα "πιασει" ο σπορος :)
Μια ομορφη μερα να εχεις φεγγαρενια μου :)
Πόσο σύμφωνη με βρίσκεις!
ReplyDeleteΌντας στα 43 δυσκολεύομαι πολύ!
Καλημέρα!
Συμφωνώ απόλυτα...
ReplyDeleteΑπό μικρότερη ηλικία ακόμα,συζητούσα πολύ πιό άνετα με μεγαλύτερους από μένα...η εμπειρία τους θες?η ωριμότητα σκέψης τους?Πάντως ,προτιμούσα την παρέα τους από την παρέα μικρότερων ατόμων.;Eνιωθα να με καταλαβαίνουν πολύ περισσότερο!
Φιλιά :)
Νομίζω πως δεν πρέπει να μας απασχολούν τελικά οι αριθμοί, αυτό που μετράει είναι να καταφέρνουμε να είμαστε ευτυχισμένοι με όσα κάνουμε και θέλουμε, όποια και είναι η ηλικία μας.
ReplyDeleteΝα περνάς όμορφα κοριτσάκι μου. Φιλάκια πολλά.
Καλημέρα! :-)
ReplyDeleteΔιαβάζοντας την ανάρτησή σου, σκεφτόμουν τα εξής: α) ότι στην προσωπική του ζωή ο καθένας τα όρια τα βάζει ο ίδιος. Με βάση, είτε το τι του έχουν μάθει, είτε το πώς αισθάνεται, ή κάνοντας έναν συμβιβασμό στα δύο παραπάνω. Νομίζω το τελευταίο είναι και το πιο "επιτυχημένο", από άποψη ισορροπίας: μια "μέση οδός" μεταξύ των όσων επιβάλλονται από έξω, και όσων έρχονται από μέσα - γιατί κανένα από τα δύο δεν είναι σοφό να αγνοήσεις, ούτε αυτά που σου επιτρέπουν αρμονία με το σύνολο, ούτε αυτά που σου επιτρέπουν αρμονία με τον εαυτό σου,
β) ότι όλοι έχουν κάτι να σου πουν, μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Απλά, έχουν διαφορετικά πράγματα να σου μάθουν. Αυτά που δεν ξέρεις ακόμη, αλλά κι αυτά που ξέρεις, αλλά ξεχνάς. Εξαρτάται από το τι είναι αυτό το "κάτι" που χρειάζεσαι εσύ, που θεωρείς πιο σημαντικό, σε κάθε φάση της ζωής σου. Οι μεγαλύτεροι έχουν εμπειρίες, βέβαια. Και πιο κατασταλαγμένη σκέψη (καλά, αυτό δεν είναι και αξιωματικό ;-) ). Αλλά οι μικρότεροι μπορούν να μας θυμίσουν να μην αναλωνόμαστε σε περιττές διανοητικοποιήσεις της ζωής και να δίνουμε σημασία στα ουσιαστικά, να χαιρόμαστε να ζούμε τη ζωή, αντί να παίρνουμε απόσταση και να θεωρητικολογούμε για αυτή - ειδικά τα παιδιά, αν έχουμε "καθαρό" βλέμμα, πόσα μπορούν να μας διδάξουν;
Ναι, σαν τις πεταλούδες, ένα πράγμα, πρέπει να είμαστε: που παίρνουν τα ωφέλιμα από παντού. Ποιός το έλεγε, να δεις... ο Ισοκράτης; Το θυμάμαι ακόμη όμως. Και συμφωνώ απόλυτα. Αυτά πιστεύω. :-)
@ summertime
ReplyDeleteθυμαμαι στα 20 μου τα αγορια της ηλικιας μου να ειναι αλλου για αλλου
εξ ου κι η προσοχη μου στρεφοταν σε ατομα πιο προσγειωμενα, πιο σκεπτομενα και μεγαλυτερα σε ηλικια
συμφωνω με την τελευταια σου παραγραφο :)
@ ερωτευμενη
ReplyDeleteξεφυγες με ενδιαφερον χχχ
μου θυμισες (ασχετο με το θεμα αλλα θα το πω), τον εαυτο μου στα 26 (θεε μου ημουν καποτε 26;)
ειχα κανει παιδι ηδη και ηθελα να ξεκινησω μια δουλεια και θεωρουσα τον εαυτο μου παααρα πολυ μεγαλο για αυτο.. τι ανωριμοτητα !
βεβαια δουλειες εκανα πολλες οπως κι αλλα πραγματα ανεξαρτητου ηλικιας αλλα παντα εχω αυτο το ''στραβο'' που με σταματαει ας πουμε στα 40 νιωθω μεγαλη, αλλα στα 42 ειμαι μεγαλυτερη, οποτε αναιρω την πρωτη αποφαση..
δεν φευγει με τπτ αυτο το κουσουρι χχχ
@ dee dee
ReplyDeleteστα 20, στα 30 μου εκανα παρεα με συνομηλικους + μεγαλυτερους
τωρα οι πιο πολλες φιλες μου και φιλοι μου ειναι 10-15 χρονια νεωτεροι
μ αρεσει πολυ αυτο σ αυτη τη φαση, γιατι μπορω να βγαζω τον πραγματικο μου εαυτο που ισως δεν συμφωνει πια με μεγαλυτερες ηλικιες
αλλα υπαρχουν φορες που νιωθω ακριβως αυτοπου ειπες
ιδια ηλικια, ιδια βιωματα, ιδια επιχη κλπ κλπ
οκ οχι απολυτα, ολα σχετικα ειναι :P
@ iris
ReplyDeleteστα 43 εισαι ατομο που ακομη ψαχνει / ψαχνεται
εισαι ακομη στην ηλικια της αμφισβητησης και της προσμονης κατα μια εννοια ;)
@ παλιοκοριτσο
ReplyDeleteχχμμμ ναι δε μοιαζει να ειναι ολοκληρο το βλεμμα τους διαφορετικο;
ακομη ακομη κι η σταση του σωματος τους;
@ μαρινακι
ReplyDeleteεχεις δικιο, κανονικα δεν θα επρεπε να υπαρχει στη σκεψη, οπως κι ο χρονος
ειναι τεραστια οριοθετηση οπως ειπαν και οι προηγουμενοι φιλοι στα σχολια τους
για αυτο και το ονομαζω ''κουσουρι''
@ love life
ReplyDeleteσαν τις πεταλουδες; τι ομορφο αυτο!
νομιζω οτι οι μεγαλυτεροι προκαλουν ασφαλεια και ειναι ισως λιγο πιο αναγνωρισιμοι
οι μικροτεροι σου δειχνουν εναν αλλο τροπο οπως λες αλλα πολλες φορες σε κανουν να νιωθεις και λιγο εκτος εποχης..
δλδ πιο πολυ πιανω τον εαυτο να παλευει να συμβαδισει με τις μικροτες ηλικιες παρα με τις μεγαλυτερες
*ευχαριστω για τα σχολια σας!
Είμαι σχεδόν σίγουρη, πως στη μεγάλη μπλογκογειτονιά όπου μπλογκάρουμε, είμαι η μεγαλύτερη...αλλά ειλικρινά αυτό ποτέ δεν εμπόδισε την επικοινωνία!
ReplyDeleteΘυμάμαι μάλιστα το έκπληκτο σχόλιο μιας blogger όταν μου έγραψε: "Μα εσύ είσαι μεγάλη... από τον τρόπο που γράφεις και από τα θέματα σου, δεν θα σ' έκανα πάνω από 25!"
Όταν κρατάμε την καρδιά μας ανοιχτή, όταν στη ζωή μας υπάρχει πάθος και δεν παριστάνουμε κάτι που δεν είμαστε, τι σημασία έχει η ηλικία;
Έχουν ηλικία τα αισθήματα;
Έχουμε την ηλικία που αισθανόμαστε και καλό είναι να τη ζούμε μέχρι την τελευταία σταγόνα!
ΑΦιλάκια και να έχουμε όλοι μας ένα υπέροχο μήνα!
@ αγαπητη αιναφετς
ReplyDeleteγια μενα το διαδικτυο δεν ειναι οροσημο, μπορει ο καθενας να κρυβεται πισω απο μια οθονη και να λεει οτιδηποτε..
για την πραγματικη ζωη λεω :):):)